Μπορεί όλη η πόλη να κοιμάται και να… καραντινιάζεται, ωστόσο μια βουβή και αέναη κίνηση θα υπάρχει πάντα στην ψυχή της, στη θάλασσά της. Οι οκνηρές αντανακλάσεις των φώτων της πόλης διαταράσσονται μόνο από κάποια περαστική σπιλιάδα και η ησυχία από τον νωθρό ήχο του κύματος. Αυτήν τη σπιλιάδα και αυτό το κύμα περιμένει η πόλη να την αγγίξουν και να ιαθεί από τη νόσο της εποχής, από την κάθε νόσο…
*Φωτογραφία: Νατάσα Θεοδοσίου