Δυστυχώς η υφιστάμενη δεοντολογία δεν επιτρέπει την ακριβή αποτύπωση στο κάτωθεν, ήτοι την πραγματική του διάσταση με το λεξιλόγιο που αρμόζει. Πάρα ταύτα, ο πολιτικός πολιτισμός αυτού του τόπου επιτρέπει στα κομματόσκυλα ένθεν κι ένθεν να «κάνουν παιχνίδι» πάνω από έναν τόπο που ακόμα ψάχνουν νεκρούς, που ακόμα γονείς αναζητούν με αγωνία τα παιδιά τους. Μια υπουργική παραίτηση είναι θεμιτή. Το χειροκρότημα αυτής όμως είναι αθέμιτο, ανέντιμο και προσβλητικό απέναντι στους γονείς των νεκρών παιδιών τους. Το ίδιο ανήθικο είναι να ρίχνεις μονομερώς ευθύνες για μια πολιτική που ασκείται εδώ και δεκαετίες στη δημόσια περιουσία, το ίδιο ανήθικο είναι να ρίχνεις όλη αυτήν την ευθύνη δεκαετιών σε έναν σταθμάρχη. Γι’ αυτό λοιπόν βγάλτε λίγο τον σκασμό όλοι εσείς οι κομματικοί υπάλληλοι (ένθεν κι ένθεν) και όσο θα κάνετε λίγο ησυχία, μελετήστε λέξη προς λέξη τη ρήση του ρήτορα Δημοσθένη «Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ των πραγμάτων αισχύνη». Και όπου βγει…
*Θανάσης Σοφιανός
