Αφού τετραγωνίσαμε τον κύκλο, έφτασε η ώρα να ρευστοποιήσουμε και το νερό… Προ των πυλών η διεύρυνση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και η μετονομασία της σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ). Σε αυτήν πλέον θα ενταχθούν η εποπτεία και ο έλεγχος των υπηρεσιών νερού (ύδρευσης και αποχέτευσης) και διαχείρισης αστικών αποβλήτων. Οκ, αθώο φαινομενικά, αν συνδράμει στη λογιστική συγχώνευση ΔΕΥΑ (πχ των Δήμων του Νομού Καβάλας) ώστε να αμβλυνθούν οικονομικές παθογένειες των Υπηρεσιών. Όμως ένα μαχαίρι κόβει ένα μήλο, κόβει και μια φλέβα. Και αν είναι η πόρτα που ανοίγει για την ιδιωτικοποίηση του νερού από την «άνυδρη» κομματική πολιτική αυτής της χώρας; Τα άλλοθι υπάρχουν: Η λειψυδρία, ως προϊόν της υπερκατανάλωσης και της μείωσης των βροχών, που φέρνουν εξάντληση των υδατικών αποθεμάτων ή η ιδιομορφία του νερού, ως οικολογική και βιολογική βάση της ζωής μας που καθιστούν το νερό εμπόρευμα ανυπολόγιστης αξίας και κερδοφορίας. Βέβαια, όπως γράφει και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Νικήτας Μυλόπουλος, «από το Παρίσι και το Βερολίνο, έως το Μπουένος Άιρες και τη Λα Παζ, η σύγχρονη πλέον τάση είναι η επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων στο δημόσιο (επαναδημοτικοποίηση)», αλλά εδώ κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες ο αντίστροφος πολιτικός Δαρβισμός ή εμπρός, πίσω, κατά τον τηλεοπτικό νεολογισμό. Γι’ αυτό συλλογιστείτε καλά τι πάει να πει μια ιδιωτικοποίηση του νερού, γιατί όταν το καταλάβετε θα είναι πλέον αργά για δάκρυα (αν δε μας τα αφυδατώσουν και αυτά). *Η φωτογραφία είναι της Σοφίας Καραγιάννη, μια τρολιά βγαλμένη από το κοντινό μέλλον…
Θανάσης Σοφιανός