ΟΘοδωρής Γκόνης εργάζεται στο θέατρο. Γράφει λόγια για τραγούδια. Την περίοδο αυτή είναι καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και το Φεστιβάλ Φιλίππων. Σε λίγες ημέρες κυκλοφορεί το νέο του βιβλίο, με τίτλο Εφτά λευκά πουκάμισα, από τις εκδόσεις Άγρα.
Αυτήν τη χρονική περίοδο, τι διαβάζετε; Συνήθως διαβάζετε ένα βιβλίο τη φορά ή και περισσότερα;
Συνήθως έχω «ανοιχτούς λογαριασμούς» με περισσότερα του ενός βιβλίου. Μου αρέσει να αφήνω ανοιχτά παράθυρα.
Μόλις τελείωσα, απόλαυσα μάλλον, την υπέροχη νουβέλα του Σόμερσετ Μωμ Η βροχή και ξεκίνησα το τελευταίο μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη Καινούργια πόλη. Εξαιρετικό.
Η σχέση σας με το βιβλίο πότε ξεκίνησε; Ένα αγαπημένο βιβλίο-σταθμός από το παρελθόν που διαβάσατε και θα το προτείνατε σε άλλους;
Νομίζω πως ξεκίνησε πάνω στα γόνατα ενός αγαπημένου μου ανθρώπου, διαβάζοντάς μου –όχι παιδικά βιβλία– αλλά τα δικά του. Δεν καταλάβαινα τίποτα αλλά μου άρεσαν πάρα πολύ. Ένα βιβλίο που διάβαζα και ξαναδιάβαζα πριν χρόνια ήταν οι Επτά γοτθικές ιστορίες της Κάρεν Μπλίξεν. Είχαν γίνει οι αγαπημένες μου Χίλιες και μία νύχτες.
Πείτε μας δυο λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο, τα Εφτά λευκά πουκάμισα.
Είναι διηγήματα, μικρές ιστορίες που γράφτηκαν την περίοδο 2012-2017, ανάμεσα σε βορρά και νότο. Ιστορίες που γράφτηκαν κυρίως σε αίθουσες αναμονής λεωφορείων, αεροπλάνων και τρένων. Κι αν όχι όλες, οι περισσότερες κρύβουν ζηλότυπα στις αποσκευές τους το εισιτήριο της οριστικής επιστροφής. Μιας επιστροφής που διαρκώς αναβάλλεται. Εφτά λευκά πουκάμισα. Είναι η καλή φορεσιά ενός σπιτιού που προσπάθησε να μην την τσαλακώσει ποτέ και τη φόρεσε μονάχα στις μεγάλες του ώρες. Στα ταξίδια του στις στενές θάλασσες και στους χωματένιους δρόμους αυτού του βίου.
Υπάρχει ένα κεντρικό θέμα που γύρω από αυτό αναπτύσσονται τα διηγήματα ή το καθένα έχει τη δική του αφετηρία και τέρμα;
Υπάρχει. Είναι η γλώσσα, είναι το σπίτι, είναι ο δρόμος. Είναι η επιθυμία ενός ανθρώπου να αποσυρθεί από τη δουλειά και να φτιάξει την ψυχή του.
Χωρίς να θέλω να σας δυσκολέψω στην επιλογή, εσείς, ξεχωρίζετε κάποιο από τα διηγήματα αυτά, έχετε κάποιο που να σας εκφράζει ή να σας συγκινεί ίσως περισσότερο;
Ναι. Η μάχη των Λεύκτρων. Είναι η στιγμή εκείνη που ο νικητής της μάχης, απαρηγόρητος, θρηνεί που οι γονείς του είναι νεκροί κι έτσι δεν μπορεί να ακούσει τον έπαινό τους.
Ένας λόγος που θα θέλατε να το προτείνετε στους αναγνώστες, φίλους του βιβλίου, για να το διαβάσουν;
Δυσκολεύομαι να σας απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Χαριτολογώντας, μπορώ να πω, η μικρή τους φόρμα, το ολιγόλογο της κάθε ιστορίας, ίσως δε θα τους κουράσει. Και πάντα ένας συγγραφέας βασίζεται στην καλοσύνη του αναγνώστη.
Γράφετε κάτι νέο αυτήν την περίοδο ή σκέφτεστε να γράψετε κάτι; Αν ναι, ποιο είναι το κεντρικό του θέμα;
Ναι, γράφω μια σειρά από τραγούδια πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα, είναι το πορτραίτο ενός σημαντικού Έλληνα ποιητή, που δε θα ήθελα όμως ακόμα να αποκαλύψω το όνομά του.
Μια σκέψη σας που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας.
Ότι καλό είναι κανείς να μην πηγαίνει τη ζωή του στα βιβλία, αλλά τα βιβλία στη ζωή του.
Πού μπορούμε να σας συναντήσουμε;
Στο θέατρο Θησείον, στην παράσταση Ο πατέρας του Άμλετ. Και στην Καβάλα, στο ΔΗΠΕΘΕ και στο Φεστιβάλ Φιλίππων.
Πρώτη δημοσίευση: nakasbookhouse.gr