Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Καλός ο αυθορμητισμός, καλή η απλότητα, καλό το «πηγαίο», το «χαλαρό» και το ανειδίκευτο, αλλά όταν αυτά υποκαθιστούν το «πολιτικό διακύβευμα» ελάχιστα συνεισφέρουν στην ανάγκη του αποτελέσματος. Προικισμένη υπέρμετρα με το στοιχείο της αυθεντικότητας, η Δήμητρα Τσανάκα μοιάζει δέσμια μιας «λαϊκότητας» που υποβιβάζει τις διοικητικές της ευθύνες στο επίπεδο της… θεατρικής ελαφρότητας!
Δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Δημοτική Αρχή μοιάζει εγκλωβισμένη στην αρχική της αδυναμία. Ήγουν, στο να μην μπορεί να συγκροτήσει μία «πολιτική ταυτότητα» που θα ορίζει τον αυτοδιοικητικό της προσανατολισμό και που θα κανοναρχεί τις θεσμικές της επιλογές. Μοιραίο, οι δημόσιες παρεμβάσεις της να εμφορούνται από πνεύμα αυτοσχεδιασμού και κλίμα πανηγύρεως.
Στα παραδείγματα αυτής της «τελετουργίας», θα μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν και οι πρόσφατες δηλώσεις της κυρίας Τσανάκα αναφορικά με τις εξελίξεις στο θέμα του στρατοπέδου Ασημακοπούλου. Όχι τόσο ως προς το γραφειοκρατικό τους μέρος –με τις ευθύνες εδώ να επιμερίζονται σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές– αλλά κυρίως στο πώς η ίδια έχει ορίσει το πλαίσιο της αξιοποίησής του. Πλαίσιο που εν πολλοίς καθορίζεται και συναρτάται από… επιθυμίες! Ενίοτε και αλληλοσυγκρουόμενες!
Τι είπε η δήμαρχος; Αντιγράφω από το ρεπορτάζ της Εφημερίδας Νέα Εγνατία: υπήρξε επανειλημμένη επαφή με το ταμείο των Στρατιωτικών στο οποίο ανήκει το Στρατόπεδο Ασημακόπουλου, έγιναν τα «παζάρια» για τα ποια ποσοστά κρατάει ο Δήμος και ποια ο Στρατός και εκφράστηκε καθαρά η βούλησή μας ώστε το Στρατόπεδο Ασημακοπούλου να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο.. Εμείς προτείναμε να γίνει από ένα επενδυτή ένα μεγάλο ξενοδοχείο. Δεν πιστεύω να θέλουν εμείς να κάνουμε το master plan για το ξενοδοχείο και την εκμετάλλευση…
Ας γίνει σαφές εξ αρχής: ο τρόπος «διαχείρισης» ενός τόσο σπουδαίου και καθοριστικού για το αστικό μας μέλλον ζητήματος, δεν μπορεί (και δεν «επιτρέπεται») να έχει αυτές τις απλουστευτικές προσεγγίσεις. Εκ του ρόλου της και μόνον, η κυρία Τσανάκα είναι υποχρεωμένη να υπερβεί τις πομφόλυγες των προεκλογικών εντύπων και να «προσγειωθεί» στην πραγματικότητα του «εφικτού». Είτε το θέλουμε είτε όχι, μας αρέσει δεν μας αρέσει, η «ιδέα» για Μητροπολιτικό Πάρκο «μπάζει» από τεκμηρίωση. Τεχνική, οικονομική και λειτουργική. Σκεφτείτε μόνο σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα το Πάρκο Φαλήρου και κάντε συνειρμούς και συγκρίσεις.
Από την άλλη, η δήλωση της κυρίας Τσανάκα, εγείρει και θέμα… διοικητικής α-συνέχειας. Θέλω να πω ότι, για το Στρατόπεδο Ασημακοπούλου υπάρχει ήδη μία ολοκληρωμένη μελέτη αξιοποίησης η οποία είχε εκπονηθεί επί διοικήσεως Κωστή Σιμιτσή. Αυτή τι; Τελεί εν υπνώσει ή εν… αχρηστία; Έχει απορριφθεί «πολιτικά» ή απλά δεν είναι υλοποιήσιμη; Και αν δεν είναι της «αρεσκείας» της σημερινής διοίκησης, δεν θα έπρεπε (δεοντολογικά έστω) να αποσυρθεί μετά από ενημέρωση, συζήτηση και ψηφοφορία;
Και πάμε στα πιο… βαθιά: υπάρχει τεχνική και οικονομική μελέτη που να πιστοποιεί την ανάγκη ύπαρξης ενός Μητροπολιτικού Πάρκου; Αν ναι, τι δράσεις και τι «αποδόσεις» προβλέπονται από τη λειτουργία του; Πόσο προσωπικό θα χρειαστεί για τη φύλαξη και τη συντήρησή του; Το κυριότερο: ποιες συνθήκες (πολεοδομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές) υπαγορεύουν σήμερα την κατασκευή του;
Και το άλλο: σε ποια βάση επάνω εδράζεται η συνύπαρξη του Μητροπολιτικού Πάρκου με μία (μεγάλη) ξενοδοχειακή μονάδα; Πώς θα «συνεργαστούν» (αρμονικά εννοείται) ο «σοσιαλιστικός» χαρακτήρας του πρώτου με τον «νεοφιλελεύθερο» του δευτέρου; Ποια και πόση έκταση θα καλύπτει το μεν και ποια το δε;
Όχι, δεν απαιτώ απαντήσεις. Δεν αναλογούν και στον ρόλο μουμ άλλωστε. Αν κάτι ίσως θα μπορούσα να απαιτήσω, αυτό θα ήταν λίγη παραπάνω σοβαρότητα. Για το καλό όλων μας…