Του Αλέξη Γούλα
Στη διαδικτυακή εποχή που διανύουμε η μεταφορά της είδησης είναι θέμα λίγων δευτερολέπτων. Ό,τι συμβαίνει στα πέρατα του κόσμου μπορούμε να το παρακολουθούμε σε πρώτο χρόνο, κάτι που μας καθιστά ενημερωμένους πολίτες. Πάντα με τον κίνδυνο της ψεύτικης είδησης πρέπει να αξιολογούμε και να διασταυρώνουμε αν αυτό που διαβάζουμε έχει βάση και είναι αληθινό. Κάποιες άλλες φορές θα πρέπει να βλέπουμε και τα «πειστήρια» της είδησης, όπως φωτογραφίες και βίντεο που τη συνοδεύουν ενώ αυτονόητη είναι η αξιοπιστία του μέσου που ακολουθούμε για την ενημέρωση μας. Δεν θα πρέπει να είναι κομματικό εργαλείο παραπλάνησης που σκοπό έχει την παραπληροφόρηση και μόνο το κέρδος των ιδιοκτητών. Όλα αυτά ως γενικές πληροφορίες.
Ας δούμε τι συμβαίνει τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Έχουμε μπει σε μια προεκλογική περίοδο που δυστυχώς έχει όλα τα χαρακτηριστικά των δεκαετιών του ’80 και του ’90 που πόλωσαν τον λαό και οδήγησαν την Ελλάδα μας σε μια χώρα ικέτη, χρεοκοπημένη μέχρι το κόκκαλο.
Πρώτη παρατήρηση. Τα πρωτοσέλιδα των κυβερνητικών εφημερίδων διατυμπανίζουν χιλιάδες προσλήψεις σε δήμους, δημόσιο, νοσοκομεία, εκπαίδευση κι όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς. Το εμπόριο ελπίδας είναι πάντα μια μέθοδος που φέρνει ψήφους μια και η εξαθλίωση των ανθρώπων τους οδηγεί στα παρακάλια της εκάστοτε κυβέρνησης.
Δεύτερη παρατήρηση. Φανατισμός και διαίρεση του εκλογικού σώματος ώστε να εγκλωβιστεί σε “εθνική ρητορική” που θα το κρατήσει σε αυτό που υποτιμητικά έχουν ονομάσει μαντρί. Μια μέθοδος που στο παρελθόν απέδωσε και διέσωσε κυβερνήσεις από την απόλυτη πανωλεθρία, συμπιέζοντας μικρά κόμματα χάριν του φόβου να μην έρθουν στα πράγματα οι δεξιοί ή οι κομουνιστές κτλ.
Εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε πως η χώρα δεν έχει θέση στις προτεραιότητες των κυβερνώντων σήμερα. Με ένα δίκτυο καλά αμειβόμενων φερέφωνων παρουσιάζεται το μαύρο ως άσπρο με την απαίτηση να μην υπάρχει αντίλογος γιατί και οι προηγούμενοι έκαναν τα ίδια. Αν κάποιοι ψελλίσουν πως ο λόγος που άλλαξε η κυβέρνηση ήταν για να μην κάνει τα ίδια, τότε έρχετε η απαξίωση όποιου τόλμησε να διαφωνήσει με παλαιοκομματικές μεθόδους. Έχουμε το χάρισμα να χάνουμε ευκαιρίες που θα μας βγάλουν από το τέλμα.
Αυτή είναι η κατάρα του έθνους μας. Διχόνοια και φαγωμάρα. Κάνουμε τα πάντα για να συρρικνώθουμε και να εξαφανιστούμε από προσώπου γης. Προσπαθούμε να λύσουμε ένα θέμα που αποτελεί γόρδιο δεσμό για δεκαετίες, τυχαία άραγε, χωρίς την απαιτούμενη κοινοβουλευτική σύνεση. Χωρίς ενημέρωση των αρχηγών των κομμάτων, χωρίς τη συζήτηση στο κοινοβούλιο. Ως αυθεντίες που τα ξέρουμε όλα. Έστω κι αν βάζουμε απέναντι μας τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, στο όνομα του οποίου κυβερνούμε. Αποκαλούμε με ευκολία φασίστες όσους διαφωνούν με την εγωιστική και παράλογη μεθόδευσή μας, ξεχνώντας πως παραμονεύουν στην άκρη οι πραγματικοί φασίστες για να καρπωθούν τις αντιδράσεις σε συλλαλητήρια, καταλήψεις, πορείες κι όπου αλλού υπάρχουν αντιδράσεις.
Αντί με ωριμότητα να δούμε τι συμβαίνει στην Ευρώπη της οποίας τυγχάνουμε μέλη, αδιαφορούμε στο όνομα μιας καλής εκλογικής εμφάνισης που θα μας διασώσει από τον καταποντισμό. Οι επικοινωνιολόγοι και οι σύμβουλοι πιστεύουν πως τη δεδομένη στιγμή το ζητούμενο είναι να αποδυναμωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση με κάθε τρόπο και κόστος για να αλλάξουν οι συσχετισμοί. Ευτυχώς στο εκλογικό σώμα η έννοια της πατρίδας είναι ισχυρή και η παραπάνω μεθόδευση θα ηττηθεί.
Πολλοί καλοί μου φίλοι που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν πως δεν θα το ξανακάνουν για την απαράδεκτη και ύπουλη μεθόδευσή τους στο θέμα της Μακεδονίας μας. Οι βουλευτές έχουν “συμφέρον” να ψηφίζουν ότι θέλουν ξεχνώντας πως οι βουλευτικές έδρες δεν διαρκούν για πάντα, οι επιλογές όμως σε κάποια θέματα έχουν τραγικά αποτελέσματα. Δεν πρέπει να ξεχνούν πως θα περπατούν στους ίδιους δρόμους όταν επιστρέψουν στην κανονικότητα και οι σημερινές τους επιλογές θα τους κάνουν να περπατούν με το κεφάλι χαμηλά ή ψηλά.
Άποψή μου είναι πως βαδίζουμε σε εθνικές εκλογές σύντομα. Θα μου ήταν απολύτως αδιάφορος ο χρόνος διεξαγωγής τους αν δεν υπήρχε το ζήτημα της κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν μιλάμε για κάποιο μνημόνιο που θα μπορεί σε κάποιο χρονικό διάστημα μικρό ή μεγάλο να εξαλειφθεί αλλά για παραχωρήσεις μη αναστρέψιμες.
Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη και οι αντιδράσεις μας θα πρέπει να έχουν την παραπάνω στόχευση. Κυρίως στους φίλους μας που δεν έχουν πειστεί ακόμα από το τι πάει να συμβεί. Διαφορετικές μετρήσεις δείχνουν ποσοστά διαφωνίας με τη συμφωνία που ξεπερνούν το 70%. Είναι γνωστό πως με την απλή αριθμητική οι κυβερνώντες έχουν ένα θέμα. Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας έδειξε μερικές χιλιάδες ακροδεξιών ενώ η κομματική συγκέντρωση στο Αλεξάνδρειο ήταν μια πολύ μεγάλη σε παλμό και πλήθος (οι μετρήσεις έδειξαν 1.500 άτομα μεταφερόμενων), αντίδραση στον φασισμό που απειλεί τη Βόρεια Ελλάδα. Κι όλα αυτά για να επιβληθεί ως υποψήφια δήμαρχος Θεσσαλονίκης η κόρη της “φίλης” του μπαμπά, του κολλητού που είναι και υπουργός. Καταστάσεις που ξαναείδαμε στο παρελθόν και διαφωνούσαμε κάθετα.
Η κυβέρνηση επέλεξε να μην κάνει δημοψήφισμα για ένα σοβαρό εθνικό θέμα. Αν αποτύχει να περάσει τη συμφωνία με τη συναίνεση πρόθυμων και φτάσει σε εκλογές με αυτό το θέμα σε εκκρεμότητα, τότε θα καταλάβει πως οι σύμβουλοι και οι επικοινωνιολόγοι πήραν τσάμπα λεφτά και ήταν για κλάματα.