Του Αλέξη Γούλα
Πριν από μερικά χρόνια με αφορμή κάποιες εκλογές κατέθεσα σκέψεις μου για το πώς θα μπορέσουμε να προσελκύσουμε και να ενημερώσουμε τους νέους για τις εκλογές. Τι ήταν αυτό που θα τους κέντριζε το ενδιαφέρον ώστε να καταλάβουν από τα πρώτα τους εκλογικά βήματα, πως η συμμετοχή τους έχει αξία και μόνο με αυτή μπορούν να αλλάζουν όσα τους ενοχλούν.
Ως πρώτο βήμα, πρότεινα την πρώτη φορά που ψηφίζουν οι νέοι, να μπαίνουν ως εκλογικοί αντιπρόσωποι. Έτσι θα έβλεπαν όλη τη διαδικασία από κοντά, θα ήξεραν ότι είναι μία άπαξ υποχρέωσή τους, θα ζούσαν τον παλμό και τις λεπτομέρειες των εκλογών, που δεν μπορεί να εισπράξει κάποιος, αν απλά βρεθεί στο παραβάν για να ψηφίσει.
Με αυτόν τον τρόπο και το κράτος δεν θα αναγκαζόταν να ψάχνει αντιπροσώπους, που δεν βρίσκει ποτέ κι όσους βρίσκει ψάχνουν να γλυτώσουν, μια και ίσως κάποιοι ξαναβρέθηκαν στην ίδια θέση πολλές φορές.
Επανέρχομαι στο πώς οι νέοι θα συμμετέχουν.
Φέτος για πρώτη φορά οι νέοι ψηφοφόροι θα έχουν την ηλικία των 17 ετών. Πιτσιρικάδες, θα σκεφτεί κάποιος. Κι όμως πιστεύω πως από αυτή την ηλικία θα πρέπει να αναλαμβάνει κάποιος τις ευθύνες του. Θα πρέπει να μπορεί να επιλέξει ποιοι θα τον διοικήσουν και ποιοι θα έχουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Δυστυχώς οι στατιστικές δείχνουν πως οι νέοι είναι αυτοί που απέχουν από τις εκλογικές διαδικασίες κι έτσι η μαζική συμμετοχή των ηλικιωμένων διαμορφώνει το αποτέλεσμα.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει νοήμων άνθρωπος που μπορεί να αποδεχθεί μια τέτοια αποχή. Είναι καθήκον όλων μας να ζητήσουμε συμμετοχή. Είναι καθήκον των γονέων να ενημερώσουν τα παιδιά τους για το πόσο κρίσιμη είναι μια ψήφος. Είναι υποχρέωση των δασκάλων και των καθηγητών να εκπαιδεύσουν τους μαθητές τους και να τους μάθουν πώς στην κοινοβουλευτική δημοκρατία η μεγάλη δύναμη που έχει ο πολίτης είναι η ψήφος του. Για να τη χρησιμοποιήσει σώστα ή λάθος, έχει μόνον 3 έως 5 λεπτά της ώρας, την στιγμή δηλαδή που βρίσκεται πίσω από το παραβάν με τα ψηφοδέλτια στο χέρι. Εκείνη την απόλυτη στιγμή της πολιτικής ελευθερίας που έχει, πρέπει να σκεφθεί πολύ σοβαρα τι πάει να κάνει, γιατί η επόμενη παρόμοια στιγμή θα είναι μετά από τέσσερα ή πέντε χρόνια! Είναι αρκετός χρόνος για την επανόρθωση του λάθους;
Με αυτήν τη συμμετοχή τους στην υπέρτατη έκφραση της Δημοκρατίας οι νέοι θα αποκτήσουν δικαίωμα κρίσης και κριτικής. Οι εκλεγμένοι θα μάθουν να τους ακούν και να συνδιαμορφώνουν προγράμματα και δράσεις που θα είναι χρήσιμα κι επίκαιρα. Όνειρο όλων οι πόλεις και τα χωριά να είναι φιλικά στην καθημερινότητά τους, ώστε να μην έχουν το νου τους να γίνουν 18 για να ρίξουν μαύρη πέτρα στον τόπο τους.
Η εξίσωση από μόνη της είναι δύσκολη. Είναι μία πρόκληση που πρέπει να προβληματίσει πολύ τους υποψήφιους και να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού, ώστε να μείνει έξω από την προεκλογική αντιπαράθεση. Κοινός στόχος όλων πρέπει να είναι η συμμετοχή των νέων κι επιμένω πολύ σ’ αυτό. Το πρώτο τεστ σε έναν περίπου μήνα θα μας δώσει χρήσιμα συμπεράσματα για την συνέχεια που θ’ ακολουθήσουμε ως κοινωνία. Θα φανεί αν η εμπιστοσύνη που έδειξε η πολιτεία στους νέους έπιασε τόπο ή χάθηκε στην αδιαφορία. Πρέπει να βρούμε τρόπους να εμπνεύσουμε τους νέους.
Το μήνυμά μας πρέπει να είναι: Ψηφίζω, συμμετέχω, συνδιοργανώνω, ενδιαφέρομαι.