Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Ένα μόνο θα πω εξ αφορμής των όσων γράφτηκαν και ειπώθηκαν σχετικά με την «επικαιροποίηση» από την πλευρά της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου της υποχρεωτικής καταβολής των 50 ευρώ για την τέλεση των νεκρώσιμων-εξόδιων ακολουθιών στον ιερό ναό των Κοιμητηρίων: όλα τα Ιερά Μυστήρια και οι τελετές της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι μέρος των υποχρεώσεών της και ουδείς έχει το δικαίωμα να τα «κοστολογεί». Είναι άλλο πράγμα η οικειοθελής προσφορά των πιστών και εντελώς άλλο μία επιβαλλόμενη ρήτρα από την πλευρά της Εκκλησίας! Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.
Και κάτι ακόμη: ένεκα των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν αυτό τον καιρό οι δομές των κοινωφελών ιδρυμάτων της Μητροπόλεως, θεωρώ απολύτως θεμιτή και πέρα για πέρα κατανοητή την αγωνία του κυρίου Στεφάνου ο οποίος παλεύει να βρει λύσεις για να ανταπεξέλθει σε αυτές. Όμως, το σπουδαίο έργο των ευαγών ιδρυμάτων της τοπικής μας Εκκλησίας δεν μπορεί να επαφίεται σε εισφορές από «κανονιστικές» αποφάσεις. Μας αφορά ΟΛΟΥΣ και σε ΟΛΟΥΣ θα έπρεπε να απευθυνθεί και ο Μητροπολίτης. Κανένα Τραπέζι της Αγάπης, κανένα Προκόπειο Ίδρυμα και κανένα Γηροκομείο δεν μπορεί να «σταθεί όρθιο» αν αποκοπεί από τη συλλογική μας φροντίδα και αφεθεί στα… επιβαλλόμενα!
Tο «κλείνω»: θεωρώ εντελώς άστοχη και άκρως επικίνδυνη την επιλογή του κυρίου Στεφάνου να αποκαλέσει από αέρος «άθεο» τον δημοσιογράφο Κώστα Φιλίδη (στην εκπομπή του οποίου ήταν φιλοξενούμενος), αναφερόμενος μάλιστα σε «πηγές» που, στη προκειμένη περίπτωση, λειτούργησαν ως «πληροφοριοδότες» παλαιών εποχών. Και τονίζω το επικίνδυνο του πράγματος, καθότι η χρήση του συγκεκριμένου χαρακτηρισμού αποκτά (εν πολλοίς) και διαστάσεις στιγματισμού. Εν προκειμένω, πέραν των δογματικών ορίων.
Ας περάσουμε όμως στα καθαρά πνευματικά και ας αφουγκραστούμε (μέρες που είναι) τον λόγο του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, Ελπιδοφόρου:
Ο εικοστός πρώτος αιώνας ανέτειλε ως ο αιώνας των μεταναστών και των προσφύγων, οι οποίοι έφυγαν από το βίαιο έγκλημα, τη φτώχεια, την κλιματική αλλαγή, τον πόλεμο, τη ξηρασία, την οικονομική κατάρρευση, αναζητώντας ασφάλεια, τροφή και ελπίδα. Ο αναπτυγμένος κόσμος γνωρίζει την παρουσία προσφύγων και αιτουμένων άσυλο, πολλοί από τούς οποίους έχουν ήδη νομιμοποιηθεί, ενώ πολλοί παραμένουν ακόμη αδήλωτοι. Οι ευάλωτοι αυτοί άνθρωποι, με την ένδεια και με τα δεινά τους, καθημερινά προκαλούν τη συνείδηση των πλουσιότερων εθνών. Πρόκειται για μία παγκόσμια κρίση, αλλά και για μία προσωπική έκκληση στην πίστη του καθενός στη βαθύτερη ηθική μας φύση, στις αδιαμφισβήτητες ευθύνες μας.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πιο ισχυρό και πλούσιο έθνος της ιστορίας – ένα έθνος το οποίο πράγματι, γεννήθηκε από τη μεγάλη εισροή μεταναστών από όλο τον κόσμο – είδαμε πολιτικούς ηγέτες όχι μόνο να ενθαρρύνουν τον φόβο και το μίσος εναντίον των αιτούντων άσυλο και των φτωχών μεταναστών, αλλά ακόμη και να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον τους: απαγωγή παιδιών από τούς γονείς τους, διάλυση οικογενειών, βασανισμός των γονέων και των παιδιών, επ’ αόριστον κράτησή τους, απαγόρευση ένταξη τους στη διαδικασία αίτησης ασύλου, κατασυκοφάντηση και διάδοση ψευδών εναντίον όσων αναζητούν καταφύγιο, ανάπτυξη στρατευμάτων στα νότια σύνορα με σκοπό την τρομοκράτηση και την απειλή των άοπλων μεταναστών, χρήση ρατσιστικών και τοπικιστικών ρητορικών εναντίον των αιτούντων άσυλο με σκοπό το πολιτικό όφελος κ.ο.κ.
Όλες αυτές οι πράξεις συνιστούν επιθέσεις κατά της εικόνας του Θεού σε όσους αναζητούν το έλεος μας. Είναι αδικήματα εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Στο όνομα του Χριστού, η Ορθόδοξη Εκκλησία καταγγέλλει αυτές τις πρακτικές, εκλιπαρώντας όλους όσοι είναι ένοχοι, να επιδιώξουν αντ’ αυτών την άσκηση της δικαιοσύνης και της φιλανθρωπίας.
Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του τέως δημάρχου Θάσου Κώστα Χατζηεμμανουήλ που δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, με τίτλο Πέρσες για παιδιά: Όλα αυτά τα εννιά χρόνια, από το 2011, που ήμουν δήμαρχος της Θάσου, επισκέφτηκα τους μαθητές του δημοτικού, στις τάξεις τους και τους μίλησα για την Τραγωδία, ανηφορίσαμε, μαζί, στο αρχαίο θέατρο του νησιού και κει, ανάμεσα στα πεύκα, τις βαλανιδιές, τις ελιές και τις αρχαίες πέτρες, απαγγείλαμε στίχους των τραγικών μας ποιητών και άλλες φορές πάλι, στο αρχαιολογικό μουσείο, τους διηγήθηκα την ιστορία του τόπου τους. Και σκέφτομαι τώρα: αν ήθελε να συνεχίσει αυτή την παράδοση και ο νυν Δήμαρχος Θάσου, πού θα πήγαινε τα παιδιά για να τους μιλήσει για την Ιστορία του νησιού; Στα… λατομεία;
Καθίστε λίγο γιατί έχω φάει μπέρδεμα με αυτό το μένουμε σπίτια όπως οι ελεύθεροι πολιορκημένοι που εκστόμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής. Υπάρχει περίπτωση να «παίζει»… Έξοδος; Ιστορικά μιλώντας!
Όλη η Ελλάδα σε κατ’ οίκον εγκλεισμό. Στη Μόρια, στη Ριτσώνα, στη Βιάλ, στα στρατόπεδα νεοσυλλέκτων, ανοσία αγέλης. Πάει κάπου το μυαλό σας;
Ο Ανδρέας Πετρουλάκης στην Καθημερινή: Η λάμψη του αστερισμού Μητσοτάκη τυφλώνει. Κοίτα να δεις! Τη γλιτώσαμε από τον αυνανισμό και θα την πάθουμε από τον Κυριάκο.
Την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή ένα σχόλιο του συμπολίτη δικηγόρου Μιχάλη Γεωργιτσόπουλου, είχα γράψει αυτά που ακολουθούν: Τι άραγε να εννοούσε ο συμπολίτης μας δικηγόρος Μιχάλης Γεωργιτσόπουλος όταν, κάτω από το ρεπορτάζ του KavalaPortal που αναφέρονταν στη μεταφορά μεταναστών στην Καβάλα με προορισμό τις Σέρρες, γράφει: Βρήκαν ευκαιρία που δεν βγαίνει κάνεις έξω για τη μεταφορά! «Παίζει» δηλαδή να είχαμε λιθοβολισμούς και λιντσαρίσματα αν δεν υπήρχε η απαγόρευση της κυκλοφορίας; Γιατί εμένα μόνο εκεί πάει το μυαλό μου…
Απαντώντας δια μέσου σχολίου στο KavalaPortal, ο κύριος Γεωργιτσόπουλος μού γράφει τα παρακάτω:
Κύριε Γαμβρέλη, δεν με γνωρίζετε δεν σας γνωρίζω, θα το εκτιμούσα όμως αν δεν με παρουσιάζατε ως ακροδεξιό σε άρθρο σας στο site KavalaPost όταν προβαίνω σε ερωτήσεις για γεγονότα όπως μας παρουσιάζονται. Η είδηση που παρέθεσε ο φίλος μου (διαδικτυακός και δια ζώσης) αφορούσε μεταφορά μεταναστών εν μέσω καραντίνας στη πόλη των Σερρών μέσω του λιμανιού της πόλης μας. Το σχόλιο μου αφορούσε συγκεκριμένα τη συγκυρία της μεταφοράς και ότι απλά οι αρχές ενδεχομένως να ευελπιστούσαν να μην γίνει είδηση στα τοπικά ΜΜΕ. Και τίποτα παραπάνω. Τα υπόλοιπα αποτελούν δικές σας αξιολογικές κρίσεις που δεν με χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο και επιστήμονα!
Φρονώ ότι οι αναγνώστες μπορούν να κρίνουν και να αξιολογήσουν αναλόγως και πέραν αυτού ουδέν…
Στο σημείο αυτό να σας αποκαλύψω ότι οι σακούλες που πήγαν οι σύντροφοι του Ρουβίκωνα στο Γηροκομείο της Αθήνας, ΔΕΝ είχαν τρόφιμα! Γκαζάκια είχαν και φωτογραφίες του Μπακούνιν για να τις κρεμάσουν τα γερόντια πάνω από τα κρεβάτια τους!
Αυτό με τρομάζει…
Το 10% του πληθυσμού θα φερθεί απάνθρωπα σε κάθε περίσταση, το 10% θα φερθεί συμπονετικά σε κάθε περίσταση, και το 80% μπορεί να πάει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ανάλογα με την περίσταση. Όταν η συγγραφέας Σούζαν Σόνταγκ μιλούσε για το Ολοκαύτωμα! Να πω επίκαιρο;
Μητροπολίτης Εδέσσης Ιωήλ: Όποιος θέτει και την παραμικρή ερώτηση για το αν ενδέχεται να υπάρχουν μικρόβια ή οτιδήποτε άλλο ανθυγιεινό στις εκκλησίες και στους παπάδες ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ! Καμία ερώτηση, δέσποτα. Για τέτοια είμαστε;
Έτερος Μητροπολίτης, αυτήν τη φορά ο Μεσογαίας Νικόλαος: Δεν είναι η Εκκλησία ένα άτακτο κοριτσάκι που του τραβάς τα μαλλιά ή το χαστουκίζεις για να συμμορφωθεί. Αρχίζω να εκτιμώ το… καθεστώς αγαμίας!
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ με την εικόνα που έχω από τις «επιδόσεις» των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, άρχισα να νοσταλγώ τον… Γιακουμάτο!
Την είδα στην ΕΡΤ3 και σας προτρέπω να την ψάξετε, να τη βρείτε και να τη δείτε. Το μαύρο άλογο, μία «γεμάτη» ταινία από τη Νέα Ζηλανδία σε σκηνοθεσία Τζέιμς Νάπιερ Ρόμπερτσον, με τη συναρπαστική ερμηνεία του Κλιφ Κέρτις στον ρόλο ενός διπολικού τροφίμου ψυχιατρείου ο οποίος, μετά από πολλά χρόνια εγκλεισμού, επιστρέφει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Κουβαλώντας ένα σπουδαίο ιστορικό ως παίκτης σκακιού, θα αναζητήσει έναν «θετικό προσανατολισμό» στη νέα του πορεία στη ζωή, αναλαμβάνοντας να διδάξει την τέχνη του σκακιού στα μη προνομιούχα παιδιά της γειτονιάς που φλερτάρουν με την παραβατικότητα. Μία αληθινή ιστορία, «μπλεγμένη» ανάμεσα στη ζοφερή πραγματικότητα και τις κερδισμένες μάχες της ζωής.
Επειδή «έπαιξε» πολύ τις προηγούμενες ημέρες η παρουσία του συγχωρημένου Μανώλη Γλέζου στην κηδεία του Εμβέρ Χότζα με τα γνωστά –ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις– αναθέματα, θεώρησα σκόπιμο να αντιγράψω ένα συνοπτικό ιστορικό του φίλου Κωνσταντίνου Στάκου: Μια ανασκόπηση στην Ιστορία των ελληνοαλβανικών σχέσεων θα ήταν χρήσιμη για να φωτίσει διαφορετικά την παρουσία του τότε Βουλευτή στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, Μανώλη Γλέζου, στην κηδεία του Ενβέρ Χότζα, στην οποία παρευρέθηκε ως απεσταλμένος της ελληνικής Κυβέρνησης, ύστερα από παράκληση του τότε υπουργού Εξωτερικών Κάρολου Παπούλια, και μάλιστα με κρατικό αεροπλάνο. Τρείς μήνες νωρίτερα, στις 12 Ιανουαρίου του 1985, ο Κάρολος Παπούλιας, τότε αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, εγκαινίαζε, αυτοπροσώπως, το άνοιγμα της συνοριακής διόδου Ελλάδας – Αλβανίας στην Κακαβιά, παρουσία εκπροσώπων των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Αλβανίας, τοπικών αρχών και πλήθους πολιτών.
Respect!
Χωρίς περιστροφές και χωρίς «δεύτερες» σκέψεις: θα ήταν πιο τίμιο πολιτικά για τον Ριζοσπάστη (και κατ’ επέκταση για το ΚΚΕ) να μη γράψει τίποτε για τον Μανώλη Γλέζο από το να «θάψει» την είδηση του θανάτου του σε μία μικρή κάτω γωνίτσα της πρώτης του σελίδας. Πιο τίμιο και πιο αξιοπρεπές…
Η πλάκα (ή η τραγωδία, αναλόγως) είναι ότι, στο ίδιο ακριβώς σημείο που δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης την είδηση του θανάτου του Μανώλη Γλέζου, είχε δημοσιεύσει και τον Μάιο του 2017 την είδηση του θανάτου του… Κωνσταντίνου Μητσοτάκη!
Στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου, αναδημοσιεύω ένα μέρος από την ανάρτηση του Γιώργου Αλεξάτου και με αυτά τα λόγια τον αποχαιρετώ.
Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σε φάση… προέδρου Εδεσσαϊκού: Η τηλεόραση μεγέθυνε ελάχιστες μειοψηφίες στις παραλίες και στα άλση. Καλά έκανε η τηλεόραση γιατί η πειθαρχία πρέπει να είναι απόλυτη.
Και πάλι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σε κατάσταση… άνοιας: Στην Ακρόπολη η σημαία σου μεσίστια… Έτσι έπρεπε Μανώλη… Παραβλέπω την «επικοινωνιακού τύπου» χρήση του μικρού ονόματος του αποθανόντος και ανατρέχω στα παλιά: Την Παρασκευή 5 Μαρτίου του 2010, ο Μανώλης Γλέζος μεταφέρθηκε εσπευσμένα στον Ευαγγελισμό, αφού υπέστη λιποθυμικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της πορείας διαμαρτυρίας για τα νέα μέτρα. Έγινε χρήση χημικών εναντίον του. Να θυμίσω ποιος ήταν τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη ή το έχετε ήδη μαντέψει;
Και αναρωτιόμουν τόσον καιρό: πού τον ξέρω αυτό τον Χαρδαλιά, πού τον ξέρω; Και μετά θυμήθηκα ότι ήταν ο Δήμαρχος του Βύρωνα που πήγαινε στο γραφείο του με μπλουζάκι πλύνε-βάλε της (και α και ου και…) ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Αυτός που άφησε και κάτι χρέη στον Δήμο, νάααααααα… μετά συγχωρήσεως!
Εν τω μεταξύ, ο Γιώργος Τσαλίκης έκανε το τεστ για τον κορονοϊό. Πήρα ανακούφιση!
Σιγά που δεν θα την έκανε τη μαλακία ο Μάκης ο Μπαλαούρας. Και πολύ άργησε, αν με ρωτάτε…
Παιδιά, αυτό το ευρωομόλογο που ζητάει (και) η Ελλάδα, είναι κάτι σαν εκείνο που ζητούσε το 2015 και ο Βαρουφάκης και είχαν πέσει όλοι επάνω του για να τον φάνε; Ναι;
Γατακι, Παΐσιε!
Όπα, νά και τα πρώτα… εξεγερτικά! Όπως μεταδίδει το Euronews, ένοπλοι αστυνομικοί φρουρούν τις εισόδους σε σούπερ μάρκετ στη Σικελία μετά από αναφορές για λεηλασίες από ανθρώπους που δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν οικονομικά την αγορά των τροφίμων.
Κρατήστε το: γονείς καταγράφουν σε βίντεο στιγμιότυπα από μαθήματα σύγχρονης εκπαίδευσης και τα ανεβάζουν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, σχολιάζοντας, συγκρίνοντας και κουτσομπολεύοντας τους καθηγητές. Πέρα από το γεγονός ότι η πράξη είναι παράνομη και διώκεται (κάποιος Εισαγγελέας;), θα μπορούσε να εκτιμηθεί και ως το «προσάναμμα» ενός νέου κοινωνικού αυτοματισμού για τις (δύσκολες) μέρες που μας ξημερώνουν.
Από τη μια έχεις τον Θεοχάρη να σου λέει ότι ο ελληνικός τουρισμός μπορεί να ωφεληθεί από τον κορονοϊό, από την άλλη τον Σταϊκούρα να το «δένει» στανταράκι ότι η ύφεση θα είναι παροδική και ότι το δεύτερο εξάμηνο θα έχει θετικά χαρακτηριστικά. Ε, πολύ θέλει να πας και να κατασκηνώσεις κάτω από τα… λεφτόδεντρα;
Η Φαίη Σκορδά λέει ότι βρίσκει σέξι τον Χαρδαλια! Λογικό, όταν έχει προηγηθεί η παντρειά με τον Λιάγκα.
Και «τερματίζω» με το έπος της εβδομάδος, δια στόματος Konstantinos An-Toniou: Είμαστε πλέον ένα έθνος αλλόφυλο. Γιατί λέμε ότι είμαστε Έλληνες; Έλληνες είμαστε 1.200.000 και πάρτε την χαμπάρι. Με Ησαΐα Ματιάμπα, με Τάμτα και με Φουρέιρα, Ελλάδα δεν γίνεται!
Κι αν δεν το χαμπαριάσατε, κακό το κεφαλιού σας…