Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…
Γ. Σεφέρης
Οι ήρωες των ημερών μας –με τις άσπρες και πράσινες μπλούζες– δεν προχωρούν μόνο στα σκοτεινά. Εξαναγκασμένοι από κυβερνητικές απαγορεύσεις, προχωρούν και σιωπηλοί. Διοικήσεις νοσοκομείων, η μια μετά την άλλη, με φεφτάδες καταδικάζουν τους μαχητές της πρώτης γραμμής σε αλαλία.
Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εντολές, οι νοσοκομειακοί γιατροί και νοσηλευτές πρέπει να αρκούνται στο χειροκρότημα του κόσμου απ’ τα μπαλκόνια κατά προτροπή της πρωθιέριας –αλίμονο– της επικοινωνιακής εκστρατείας για τη διάσωση του πληθυσμού της χώρας απ’ τον φονικό ιό. Άλλωστε, είναι πάγια αντίληψη για τους καθεστωτικούς ότι οι ήρωες ένα και μοναδικό χρέος πρέπει να επιτελούν: Να θυσιάζονται για το κοινό καλό. Οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, κατ’ αυτούς, ισοδυναμεί με έγκλημα καθοσιώσεως. Έγκλημα καθοσιώσεως εν προκειμένω να αναδεικνύουν τα κραυγαλέα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας εν μέσω πανδημίας.
Αποκαλυπτικές των προβλημάτων –παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρυβούν– οι τραγικές ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού. Οι δεκάδες γιατροί και νοσηλευτές που προσβάλλονται απ’ τον ιό εξαιτίας της ελλειμματικής θωράκισης.
Οι ελάχιστες κλίνες ΜΕΘ που έχουν προστεθεί, αφαιρούμενες στην ουσία από άλλες μονάδες με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν ασθενείς άλλων κατηγοριών (καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς κ.ά.).
Οι γιατροί και νοσηλευτές που έχουν προσβληθεί και εξαναγκάζονται –με σύντμηση του χρόνου περιορισμού τους από 14 σε7 μέρες– να συνεχίσουν να εργάζονται λόγω μη επάρκειας του προσωπικού.
Η αναιτιολόγητη άρνηση της Πολιτείας να προχωρήσει σε μαζικά τεστ ανίχνευσης του ιού στο υγειονομικό προσωπικό.
Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι δυστυχώς μακρύς και ανοιχτός…
Μάταια προσπάθησαν οι γιατροί-μαχητές της πρώτης γραμμής της ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας) σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την Τετάρτη 1 Απριλίου 2020 να αποκαλύψουν την πραγματική κατάσταση στον χώρο της Δημόσιας Υγείας.
Ας ακούσουμε τη δραματική έκκλησή τους που δεν ακούστηκε από κανένα ιδιωτικό κανάλι και δυστυχώς ούτε από την ΕΡΤ.
«Απευθυνόμαστε σε όλο τον λαό. Τους καλούμε, συναισθανόμενοι την ατομική τους ευθύνη, να ζητήσουν από το κράτος να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Σε όλους τους συμπολίτες μας λέμε να σηκώσουν το ανάστημά τους και να σταθούν δίπλα μας για να κερδίσουμε τη μάχη».
Μετά απ’ αυτό το εναγώνιο κάλεσμα, η αντιμετώπιση της εφιαλτικής πραγματικότητας που απειλεί τις ζωές μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με όρους και συνθήκες μιας ακραίας επικοινωνιακής διαχείρισης. Οι επιλογές που έχουν προταθεί από την επιστημονική ομάδα που διαχειρίζεται την κρίση έχει ως κύριο ζητούμενο την αγορά πολύτιμου χρόνου. Χρόνου, ώστε το σύστημα να αντέξει στην αναμενόμενη ανιούσα καμπύλη διασποράς. Το ερώτημα που εύλογα τίθεται: Όλο το προηγούμενο διάστημα αυτοεγκλεισμού και πειθάρχησης του πληθυσμού στα περιοριστικά μέτρα, αξιοποιήθηκε από τους αρμόδιους, ώστε το σύστημα να είναι προετοιμασμένο να ανταποκριθεί σε μια αναμενόμενη έξαρση του φαινομένου;
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την πολιτική της εξαντλείται στην αξιοποίηση του επικοινωνιακού πεδίου, μετακυλίοντας επίμονα και συστηματικά το πρόβλημα στην ατομική ευθύνη. Έτσι είναι έτοιμη να αναζητήσει «αποδιοπομπαίο τράγο» στο ανώνυμο πλήθος, παρά να επωμιστεί το βάρος της αποτελεσματικής διαχείρισης. Με την επικοινωνιακή πολιτική της θεωρεί ότι πετυχαίνει δύο στόχους:
1Επί του παρόντος να παρουσιαστεί ως εξόχως αποτελεσματική. Αυτό άλλωστε προκύπτει από τη μέχρι αυτοευτελισμού επικοινωνιακή προπαγάνδα της. Το νεποτικό «δοξάστε με» ωχριά μπροστά στη μέχρι αηδίας ναρκισιστική και αυτάρεσκη μιντιακή προβολή της. Τα καλοταϊσμένα μιντιακά εξαπτέρυγά της, με ρεγάλο τα 11και 21εκατομμύρια, εργολαβικά και κατ’ ακολουθία ευλαβικά τηρούν τους όρους του ανομολόγητου, αλλά –φευ– πανθομολογούμενου deal.
2Όσον αφορά τις μελλοντικές εξελίξεις. Αν αυτές είναι εφιαλτικές –ο μη γένοιτο– η απάντηση από την πλευρά της είναι έτοιμη. Αρκετά πλάνα αρχείου έχουν αποθηκευτεί, ώστε τη δεδομένη στιγμή –αποφευκταία– να αποκαλύψουν τον υπεύθυνο του ολέθρου.
Όμως μια κυβέρνηση που αντί να θεραπεύει κοινωνικές πληγές επιδίδεται στην αναζήτηση εφήμερου επικοινωνιακού οφέλους, δεν έχει αύριο. Και δεν μπορεί να έχει αύριο, καθώς τα έργα και οι ημέρες της καθ’ ολο το σύντομο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησής της είναι αποκαλυπτικά του πολιτικού της καιροσκοπισμού.
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι τ. βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας