Toυ Σωτήρη Μ. Τζούμα
Αναμφισβήτητα η Εκκλησία μας έχει εκλεκτούς Ιεράρχες· Ιεράρχες που αγωνιούν για την πορεία των πραγμάτων και Ιεράρχες που δεν διστάζουν να εκφράσουν την άποψη τους για να μας δείξουν ότι η Εκκλησία μας είναι εδώ μαζί μας ανύστακτη και μαχόμενη.
Απλώς μερικές φορές «ξαποσταίνουν» λιγάκι… Ίσως γνωρίζουν κάτι παραπάνω από μας, ίσως χρειάζονται κάποιο έναυσμα ή κάποια πρόκληση για να ανανήψουν και να αρχίσουν να φέρονται ως πραγματικοί ποιμένες… Ίσως γιατί η σιωπή του κράτους των Αθηνών τούς αναγκάζει και αυτούς να σιωπούν και να μην ακούγονται για να μην προκαλούν.
Εν πάσει περιπτώσει, η πρόσφατη δήλωση του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως & Θάσου κ. Στεφάνου για το θέμα του κορονοϊού [διαβάστε την εδώ] υπενθυμίζει την υπεύθυνη στάση της Εκκλησίας έναντι της δημόσιας υγείας, απαντά με επιχειρήματα σε όσους ανεύθυνα κατηγορούν την Εκκλησία, ενημερώνει πλήρως και με ακρίβεια τα μέτρα που τηρεί στην Ιερά του Μητρόπολη και ξεκαθαρίζει τα όρια της Πολιτείας και των νόμων της με τα όρια της Εκκλησίας και του Νόμου του Θεού.
Με σταράτα και ξεκάθαρα λόγια, χωρίς περιστροφές, με πειθώ και σοβαρότητα λέει τα πράγματα με το όνομά τους ο Σεβ. Φιλίππων κ. Στέφανος γιατί απλά είναι η αλήθεια.
Ο Σεβ. Στέφανος διευκρινίζει με στεντόρεια τη φωνή και απερίφραστα τα περί εορτασμού του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη και για «τυχόν διασπορά του ιού», όπως φωνασκούν ακαταπαύστως κάποιοι κοάζοντες βάτραχοι των ΜΜΕ, έτσι για να δημιουργήσουν θέμα – προφανώς το μπάχαλο που πικράνει στον πολιτικό μας βίο δεν τους αγγίζει. Ψάχνουν υλικό στον χώρο της Εκκλησίας ο οποίος δυστυχώς έχει μένει αφύλαχτος και ανυπεράσπιστος.
Ο Μητροπολίτης Φιλίππων Στέφανος είναι ένας πνευματικός Ιεράρχης, ένας αγωνιστής κληρικός που όσοι θυμούνται και το πρώτο από ενάρξεως κορονοϊού ανακοινωθέν της Ι. Συνόδου αλλά και τις δημόσιες εμφανίσεις του ως εκπρόσωπος Τύπου της Συνόδου για το θέμα, γνωρίζουν ότι δεν υπεκφεύγει να παίρνει θέση στα γεγονότα δια της διπλωματικής οδού, αλλά έχει παρρησία και θάρρος γνώμης.
Να πούμε πάντως με πόνο ψυχής, πως μόνο στην εποχή του Νέρωνα οι χριστιανοί ήταν αίτιοι παντός κακού! Έχουμε φτάσει στο σημείο να φοβόμαστε στην Ορθόδοξη Ελλάδα να πούμε ότι πιστεύουμε στον Θεό και θελουμε να ακολουθούμε τις παραδόσεις μας, όπως ακριβώς μάθαμε και παραλάβαμε από τους γονείς μας και τους πνευματικούς μας πατέρες. Όλα έχουν ισοπεδωθεί. Και μείς, εκόντες-άκοντες, τα αποδεχόμαστε.
Φθάνουν πια οι φτηνές δικαιολογίες και οι αμνηστίες για ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Πάρτι, συναυλίες, πορείες, επισκέψεις κλπ. Επειδή κατά κακή συγκυρία κάποιες πνευματικές κεφαλές αποφάσισαν να αποσυρθούν στα… μουσεία τους, δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία έπαψε να υπάρχει και να έχει τους αφοσιωμένους, μαχητικούς, ικανούς και άξιους εκπροσώπους της. Ας συνέλθουμε λίγο, ποιμένες και ποίμνιο και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Οι καιροί ου μενετοί! Και αυτά που έρχονται θα μας κάνουν να ντραπούμε για την ενδοτική στάση μας και την ένοχη σιωπή μας!