Ήταν 5 Απριλίου 2020 όταν σε ένα –προφητικό, δυστυχώς– άρθρο μου με τίτλο «Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά» επεσήμαινα: «…Η αντιμετώπιση της εφιαλτικής πραγματικότητας που απειλεί της ζωές μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται από τη μητσοτακική κυβέρνηση με όρους μιας ακραίας επικοινωνιακής εκμετάλλευσης…
»Οι ήρωες των ημερών μας –με τις άσπρες και πράσινες στολές– δεν προχωρούν μόνο στα σκοτεινά. Εξαναγκασμένοι από κυβερνητικές απαγορεύσεις, προχωρούν και σιωπηλοί. Διοικήσεις νοσοκομείων, η μια μετά την άλλη, με φιρμάνια καταδικάζουν τους μαχητές της πρώτης γραμμής σε αλαλία. Αποκαλυπτικές των προβλημάτων –παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρυβούν– οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό και ιατρικό εξοπλισμό. Οι δεκάδες γιατροί και νοσηλευτές που προσβάλλονται απ’ τον ιό εξαιτίας της ελλειμματικής θωράκισής τους. Οι ελάχιστες κλίνες ΜΕΘ που έχουν προστεθεί, αφαιρούμενες στην ουσία από άλλες μονάδες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν ασθενείς άλλων κατηγοριών (καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς κ.ά.). Η αναιτιολόγητη άρνηση της πολιτείας να προχωρήσει σε μαζικά τεστ ανίχνευσης του ιού στο υγειονομικό προσωπικό.
»Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι δυστυχώς μακρύς και ανοιχτός. Μάταια προσπάθησαν οι γιατροί-μαχητές της πρώτης γραμμής της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας σε συνέντευξη τύπου που δόθηκε την Τετάρτη, 1 Απριλίου 2020 να αποκαλύψουν την πραγματική κατάσταση στο χώρο της Δημόσιας Υγείας. Ας ακούσουμε την τότε δραματική έκκλησή τους: “Απευθυνόμαστε σε όλον το λαό. Τους καλούμε, συναισθανόμενοι την ατομική τους ευθύνη, να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί. Σε όλους τους συμπολίτες μας λέμε να σηκώσουν το ανάστημά τους και να σταθούν δίπλα μας για να κερδίσουμε τη μάχη”».
Και συνέχιζα:
«Μετά απ’ αυτό το εναγώνιο κάλεσμα, η αντιμετώπιση της εφιαλτικής πραγματικότητας που απειλεί τις ζωές μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με όρους μιας ακραίας επικοινωνιακής εκμετάλλευσης. Οι προτάσεις της επιστημονικής ομάδας που διαχειρίζεται την κρίση έχει ως κύριο ζητούμενο την εξασφάλιση πολύτιμου χρόνου, ώστε το σύστημα να αντέξει στην αναμενόμενη ανιούσα καμπύλη διασποράς. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την πολιτική της εξαντλείται στην αξιοποίηση του επικοινωνιακού πεδίου εκτιμώντας πως πετυχαίνει ταυτόχρονα δύο στόχους: Κατά πρώτον να παρουσιαστεί ως εξόχως αποτελεσματική. Αυτό άλλωστε προκύπτει από τη μέχρι θυμηδίας και αυτοευτελισμού επικοινωνιακή προπαγάνδα της. Το νεποτικό “δοξάστε με” ωχριά μπροστά στη μέχρι αηδίας ναρκισιστική μιντιακή προβολή της.
»Κατά δεύτερο, όσον αφορά τις μελλοντικές εξελίξεις, αν αυτές είναι εφιαλτικές –ο μη γένοιτο- η απάντηση από την πλευρά της είναι έτοιμη. Αρκετά πλάνα αρχείου έχουν αποθηκευτεί, ώστε τη δεδομένη στιγμή να αποκαλύψουν τον υπεύθυνο του ολέθρου, τον ανεύθυνο λαό.
»Όμως μια κυβέρνηση που αντί να θεραπεύει κοινωνικές πληγές και να προετοιμάζεται για τα χειρότερα, επιδίδεται στην αναζήτηση επικοινωνιακού οφέλους, δεν έχει αύριο».
Για να δούμε τώρα πώς φτάσαμε σ’ αυτό το εφιαλτικό αύριο. Δεν θα αναφερθώ στα εγκληματικά λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης κατά το κρίσιμο διάστημα του καλοκαιριού. Σε όλους μας, δυστυχώς, είναι γνωστά. Ενδεικτικά, ας θυμηθούμε την αλλοπρόσαλλη πολιτική στον Τουρισμό που επέφερε το διπλό ναυάγιο: τη διασπορά της πανδημίας στη χώρα μας εξαιτίας των ξενόφερτων κρουσμάτων από τη μια και την απώλεια του πλεονεκτήματος της πατρίδας μας να λειτουργήσει ως χώρα ασφαλούς τουριστικού προορισμού από την άλλη.
Ας θυμηθούμε επίσης την άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει στις αναγκαίες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών. Την αδιαφορία της να προστατεύσει τον πληθυσμό από τη διασπορά του ιού στα ΜΜΜ που λειτούργησαν ως υγειονομικές βόμβες. Την άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μαζικά και στοχευμένα παράλληλα τεστ ανίχνευσης ώστε να έχει μια κατά το δυνατόν ασφαλή εικόνα του προβλήματος. Δυστυχώς, ο κατάλογος των παραλείψεων και των άστοχων ενεργειών από την κυβέρνηση είναι ανοιχτός. Κοντολογίς, η κυβέρνηση δεν έπραξε όσα όφειλε να πράξει και έπραξε όσα δεν έπρεπε.
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί όλο τον τελευταίο καιρό είναι δραματική. Με τον καθημερινό εφιαλτικό τριψήφιο αριθμό απωλειών συνανθρώπων μας, με την άρον άρον μετατροπή χειρουργείων και νοσηλευτικών θαλάμων σε κατ’ όνομα ΜΕΘ, με τον εφιαλτικό αριθμό διασωληνωμένων εξαιτίας της αδυναμίας προγραμματισμένης και αποτελεσματικής διαχείρισης των νοσούντων, με τον αποδεκατισμό γιατρών και νοσηλευτών που χτυπημένοι από τον ιό βρίσκονται οι ίδιοι διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ δίνοντας μάχη για τη ζωή τους, με περιφερειακά αλλά και νοσοκομειακές μονάδες αναφοράς να κάνουν καθημερινά εκκλήσεις SOS για την αδυναμία διαχείρισης του προβλήματος εξαιτίας της δραματικής έλλειψης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Οι εναπομείναντες –εξαιτίας του αποδεκατισμού– γιατροί και νοσηλευτές δίνουν κυριολεκτικά με αυτοθυσία τον αγώνα για διάσωση ανθρωπίνων υπάρξεων. Οι σκηνές στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας, της Δράμας και άλλων πόλεων της περιφέρειας είναι αποκαλυπτικές της αδυναμίας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα την κρίση. Οι αεροδιακομιδές των διασωληνωμένων αρχικά μπορεί να δείχνουν την ύστατη προσπάθεια διάσωσης της ανθρώπινης ζωής, ωστόσο πίσω απ’ αυτές κρύβεται η προφανής αδυναμία διαχείρισης της κρίσης που όλοι –εκτός της κυβέρνησης– τη βλέπαμε να έρχεται.
Η εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση ετούτη τη στιγμή, όσον αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας, μοιάζει με τις ακραίες ταλαντώσεις εκκρεμούς. Κινείται στα δύο άκρα· του πανικού απ’ τη μια και της γνώριμης σε αυτήν αλαζονείας από την άλλη. Ξεκινώ από την αλαζονεία του «και βέβαια πανηγυρίζουμε για τους 100 καθ’ ημέραν νεκρούς, αφού είμαστε καλύτερα από το Βέλγιο» του Άδωνη και «για τους πολλαπλάσιους νεκρούς, αν θα είχαμε πολλαπλάσιες ΜΕΘ» κατά τον Γεραπετρίτη. Κράμα αλαζονείας και πανικού το να αρνείται η κυβέρνηση να δώσει στη Βουλή τα πρακτικά των συνεδριάσεων της ad hoc επιτροπής. Πανικός, καθόσον από έντυπα του δικού της πολιτικού χώρου όπως «Το Βήμα» αναδείχθηκε μείζον ζήτημα σε σχέση με τον ΕΟΔΥ, ώστε να επιληφθεί του θέματος η Δικαιοσύνη.
Άλλωστε, είναι κοινό μυστικό –δεν το κρύβουν ούτε διακεκριμένα πολιτικά στελέχη της ΝΔ– ότι εξαιτίας του απελπιστικά περιορισμένου αριθμού των τεστ αλλά και της έλλειψης μελετών που αφορούν σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού δεν έχουμε αποτύπωση του πραγματικού μεγέθους του προβλήματος.
Η σιωπή και περισσότερο η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι επικίνδυνη.
Και ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η προσπάθειά της να φιμώσει φωνές επιστημόνων, ειδικών που καταγγέλλουν το αλαλούμ των κυβερνητικών μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Η πολιτική της, όσο και αν ωραιοποιείται –από τα Μέσα που όλοι γνωρίζουμε– αναδείχνει τελικά την ανεπάρκεια και την επικινδυνότητά της.
Η κυβέρνηση, στοιχισμένη στο δόγμα “too little, too late” οδηγεί τη χώρα και τον λαό μας στην κοινωνική καταστροφή.
Περισσότερο παρά ποτέ επίκαιρη η δραματική έκκληση των Νοσοκομειακών Γιατρών που απηύθυναν τον Απρίλη του ’20: «Απευθυνόμαστε σε όλο τον λαό. Τους καλούμε, συναισθανόμενοι την ατομική τους ευθύνη, να απαιτήσουν από την κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί». Πότε άραγε θα αναλάβει αυτή την ευθύνη;
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι τ. βουλευτής Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ