Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Το μόνο που δεν θα άντεχα, αγάπες μου, μέσα στην πανδημία, το μόνο που δεν θα μπορούσα να διανοηθώ, θα ήταν να μου έκλειναν τα ανθοπωλεία ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου! Με το μοιραίο να έχει αποφευχθεί, ατενίζω το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία και καταφεύγω στα καθημερινά με διαθέσεις… ερωτικές!
Ξεκινάω με το θέμα των ημερών: όταν μία πόλη φτάνει στο σημείο να ασχολείται με την «έμπνευση» κάποιας κυρίας ονόματι Φωτεινή Κόγια, αυτό ούτε την τιμά ούτε την κολακεύει. Το αντίθετο: της προμηνύει ένα μέλλον σκοτεινό, άνυδρο και βαθιά διχαστικό.
Όμως, αυτοί μας έλαχαν, με αυτούς θα πορευτούμε. Και όλοι εμείς αναγκασμένοι να… ψωνίζουμε από τα πανέρια!
Το «πανέρι» της κυρίας Κόγια είχε εξ αρχής όλα τα «εφόδια» για να κάνει «καριέρα» στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Απευθυνόμενη σε ένα ακροατήριο ετοιμοπόλεμο μέσα στην αρένα της μνησικακίας και εθισμένο, χρόνια τώρα, στις κατασπαράξεις, τα ψεύδη και τις διαστρεβλώσεις, βρήκε αμέσως ευήκοα ώτα και προπονημένα αντανακλαστικά. Αποτέλεσμα; Ο όχλος και ο συρφετός να μεταμορφώνεται σε «πολίτη», οι κραυγές σε «άποψη» και η ασχετοσύνη σε «δικαίωμα». Γνωστό το έργο, γνωστά και τα επακόλουθα…
Το τραγικό σε αυτή την ιστορία δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η δήλωση του Βασίλη Βασιλικού για τον Δημήτρη Κουφαντίνα. Άσχετα από την παραχάραξη του περιεχομένου της, είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι ένας κατάδικος «τύπου Κουφοντίνα» θα πρέπει να «σαπίσει» στη φυλακή. Και άσχετα αν η άποψη αυτή κινείται στα όρια του «επιλεκτικού», καθότι, αντίστοιχες διαθέσεις δεν είχαν εκφραστεί ποτέ από την πλευρά τους σε ανάλογες περιπτώσεις (βλέπε αποφυλάκιση Στυλιανού Παττακού, Γιάννη Καλαμπόκα, Επαμεινώνδα Κορκονέα, Γιώργου Ρουπακιά). Εκείνο που «σκοτεινιάζει» εντελώς τα πράγματα είναι η προσπάθεια απαξίωσης του Βασίλη Βασιλικού μέσα από το λογοτεχνικό του έργο, την επαγγελματική και πολιτική του πορεία.
Και λέω: να του την «πει» κάποιος ή κάποια που έχει διαβάσει δυο-τρία (έστω) βιβλία του, πάει στην ευχή! Να είχε καθίσει μια-δυο φορές να δει μία εκπομπή του στην ΕΡΤ3, ντέφι να γίνει. Να ήξερε έστω τα ελάχιστα από την πολιτική του διαδρομή, να πεις οκέι, διαφωνούμε, δεν πειράζει, πάμε παρακάτω… Αλλά, ποιοι και ποιες διάβασαν ένα βιβλίο του; Ποιοι και ποιες έκατσαν να δουν μία εκπομπή του; Ποιοι και ποιες γνωρίζουν με ακρίβεια την πολιτική του πορεία; Ναι, με απωθούν και με τρομάζουν οι απολυτότητες, αλλά εδώ θα το τολμήσω: κανείς και καμία! Το ότι ο «κανείς» και η «καμία» μπορούν να λένε ό,τι τους κατέβει και να σκούζουν ό,τι τους βολεύει, είναι ένα μεγάλο σύμπτωμα που μοιάζει να μην έχει γιατρειά. Και για… εμβόλιο, ούτε λόγος!
Μένω στο θέμα με τα… παράλληλα και τα αμφίδρομα:
Διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από την ιστοσελίδα της Πρωινής τις απόψεις που εξέφρασαν ο Κωστής Σιμιτσής και ο Κοσμάς Χαρπαντίδης και δηλώνω δημόσια την ταύτισή μου με αυτές. Με μία παρατήρηση: δεν θα έπρεπε να ειπωθούν και δύο λέξεις για το «πολιτικό διακύβευμα» αυτής της συζήτησης; Γιατί ο Βασιλικός μέμφεται, λοιδορείται και υβρίζεται για μία συγκεκριμένη δήλωση. Που, πέραν της πολιτικής, έχει και νομική διάσταση. Και ως γνωστόν, και ο Κωστής και ο Κοσμάς είναι νομικοί. Δεν θα βοηθούσε η άποψή τους στο… ξεκαθάρισμα;
Ευκαιρίας δοθείσης, ρωτάω: τα (όποια τέλος πάντων) στελέχη του τοπικού ΚΙΝΑΛ συντάσσονται με την απόψεις αυτών που οικτίρουν, λοιδορούν και απαξιώνουν τον Βασίλη Βασιλικό; Θεωρούν ότι ήταν «χυδαιότητα» από την πλευρά του η υποστήριξη της νομιμότητας και των κανόνων που διέπουν το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας; Θεωρούν ότι η δωρεά των 15.000 τόμων της προσωπικής του συλλογής στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Καβάλας έγινε για να «αδειάσει την αποθήκη του»; Αν ναι, μήπως να αρχίσουν να ψάχνονται με την ολισθηρότητά τους;
Και για να το κάνω λίγο αισιόδοξο: μη σκάτε, αγάπες μου! Όσα χρόνια και να περάσουν, το έργο (και το όνομα) του Βασίλη Βασιλικού θα παραμένει ζωντανό και επίκαιρο. Σε αντίθεση με αυτό της (όποιας) Φωτεινής Κόγια.
Ο καθείς και τα όπλα του!
Πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια και όταν άρχισε να φουντώνει σιγά-σιγά ο διαδικτυακός τρόπος επικοινωνίας, βρέθηκα πολλές φορές στο στόχαστρο ατόμων που, είτε ανήκαν στη Χρυσή Αυγή είτε σε «αδελφικές» με αυτή οργανώσεις. Επιθέσεις που παραμένουν ακόμη καταγεγραμμένες στα «ιντερνετικά κιτάπια» για να μαρτυρούν έναν πολύ έντονο (μα και ψυχοφθόρο) κύκλο ιδεολογικών αντιπαραθέσεων.
Όταν καμιά φορά ανατρέχω στα αρχεία εκείνης της περιόδου, διαπιστώνω κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον: όλοι εκείνοι που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, την «έπεφταν» στα κείμενα και τις απόψεις μου, πότε κραυγάζοντας και πότε απειλώντας, είχαν (αν μη τι άλλο) το θάρρος της έκθεσης. Ό,τι έλεγαν, συνοδεύονταν πάντα από το ονοματεπώνυμό τους και τη φωτογραφία τους.
Σήμερα, και με τα «πλήθη» του διαδικτύου να έχουν δεκαπλασιαστεί, τον ρόλο της αντιπαράθεσης τον έχουν επωμιστεί οι… κουκουλοφόροι του facebook και του twitter! Άλλως πώς, τα trolls των κομματικών γραφείων.
Στο «πάρτι» αυτό, μήνες τώρα, κυριαρχούν τα trolls συγκεκριμένου βουλευτή. Με ψεύτικα ονόματα (π.χ. Κάτια Παπαχρήστου, Nikos Petropoulos, Χρήστος Μπανιδης, Sketou Sofia), με ψεύτικες φωτογραφίες, με ψεύτικα στοιχεία και βιογραφικά (ο Χρήστος Μπανίδης, για παράδειγμα, δηλώνει γιατρός, αλλά όσο και να γκουγκλάρει κανείς το όνομά του δεν θα βρεις ούτε τηλέφωνο ούτε ιατρείο), βρίσκονται συνεχώς «σε θέση μάχης» και σε «διατεταγμένες αποστολές». Πληρωμένες ή μη, θα σας γελάσω… Ανέντιμες όμως, σίγουρα!
Εύλογα, θα ρωτούσε κάποιος: και ο «συγκεκριμένος βουλευτής»; Αυτός πού εμπλέκεται; Επισήμως πουθενά. Όταν όμως αρχίζεις και «ψάχνεσαι» με τις αναρτήσεις που «κυκλοφορούν» στα εν λόγω προφίλ, γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι οι δικές του «εμφανίσεις» κατέχουν ρόλο… σταρ! Αυτός και μόνον αυτός! Πουθενά ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, πουθενά ο Γιάννης Πασχαλίδης. Ούτε καν σαν… κομπάρσοι! Ούτε καν σαν ένα (αληθοφανές έστω) τεκμήριο κυβερνητικής συμπόρευσης!
Άλλες εποχές, άλλα ήθη; Ναι. Αλλά ποιος μας λέει ότι τα ήθη αυτά δεν προμηνύουν ένα μέλλον πολύ πιο ζοφερό από εκείνο που «έδειχναν» οι προ δεκαπενταετίας αντιπαλότητες και συγκρούσεις; Αν μη τι άλλο, εκείνες ήταν ορατές. Είχαν ταυτότητα. Είχαν πρόσωπο. Και επειδή τους κινδύνους τούς υποθάλπουν συνήθως οι «σκιές» και οι «αόρατοι», καλό θα είναι να… γρηγορούμε!
Ή σιγά-σιγά να… μεταναστεύουμε;
Λεπτομέρειες: το γνωστό και ως «μόνο αγάπη» παρατράγουδο της Αννίτας Πάνια είχε προσπαθήσει πέρυσι να ενταχθεί στην ΕΛΑΣ ως ειδικός φρουρός, αλλά «κόπηκε» στις ψυχοτεχνικές εξετάσεις. Φέτος, όλα καλά. Όλως τυχαίως, τη στολή «διακοσμούν» γνωστά φασιστικά σύμβολα.
Σε μία χρονική περίοδο που οι περισσότεροι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα ενός τρίτου κύματος της πανδημίας, οι ναυτιλιακές εταιρίες της Θάσου (μετά των «ευχών» των κυβερνητικών βουλευτών, μην ξεχνιόμαστε) στριμώχνουν τους κατοίκους του νησιού σε ένα μόνο δρομολόγιο ανά κατεύθυνση, πολλαπλασιάζοντας καθημερινά τους κινδύνους της μετάδοσης. Αλλά, ξέρω. Αυτό με τα κέρδη πάνω από την υγεία, κομμουνιστικό!
Έλα ρε, ο Δήμαρχος της Θάσου θεωρεί μονόδρομο την αναστολή λειτουργίας όλων των σχολικών μονάδων του νησιού; Τέλος με τον λήθαργο και με το «όλα πάνε καλά»; Είδε πρόβλημα;
Τώρα θα μου πείτε, οι άλλοι βγάζουν τον Αρκουμανέα να μιλήσει για τις μεταλλάξεις του κορονοϊού, στον Δήμαρχο της Θάσου κόλλησες; Σωστό κι αυτό…
Το ξέρω, μπορεί να θεωρηθεί «πολιτικά ανορθόδοξο», αλλά ουδόλως με νοιάζει και με απασχολεί που κυβερνητικά στελέχη (εν προκειμένω ο Νότης Μηταράκης) τρώνε γιούχα, πέτρες και μπουκάλια από φασίστες. Αυτοί τους ανέχθηκαν, αυτοί τους εξέθρεψαν, αυτοί τους χρησιμοποίησαν για να εισπράξουν εκλογικά οφέλη. Θέμα χρόνου ήταν να πληρώσουν και το τίμημα. Ας πρόσεχαν.
Θυμάστε τις προάλλες που τσάκωσαν έναν αστυνομικό επειδή νοίκιαζε τον ασύρματό του σε διαρρήκτες; Ε, προχθές που έκαναν καταγραφή βρέθηκαν με… 350 λιγότερους!
Μικρό απόσπασμα από το τελευταίο διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη: γνωρίζουμε ότι οι επιθέσεις του κορονοϊού μπορούν να εκδηλωθούν αιφνιδιαστικά και με ρυθμούς επιθετικούς. Σαν τη φωτιά που απλώνεται γρήγορα και καταστροφικά. Κάτι σαν το Μάτι ας πούμε;
Πήγε ο τέως βασιλιάς να εμβολιαστεί και τον υποδέχτηκαν οι διοικητές της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας και ο διοικητής του Νοσοκομείου Αργολίδος. Εντάξει, δεν λέω, καλή η νοσταλγία, αλλά δεν είναι ανάγκη να βγάζει και μάτια!
Ενημερωτικά: το ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω ειπώθηκε για γυναίκα που καταδικάστηκε σε λιθοβολισμό και όχι για βιαστή ανηλίκων.
Αγαπάω Θανάση Παφίλη, λατρεύω Στάνκογλου, Στέργιογλου, Καρβούνη, Παπαδημητρίου…
Εν τάχει…
Από τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Αλέξη Παπαχελά: Άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία δεν έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν καθολική τηλεκπαίδευση σε όλα τα Ελληνόπουλα.
Από την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή: Και στο Πολυτεχνείο γράφτηκε η πιο εμβληματική σελίδα της αντιδημοκρατικής πάλης.
Ο Χρήστος Σταϊκούρας για τους εργαζόμενους στην εστίαση: Και πόσα έπαιρναν πριν το επίδομα;
Αθανάσιος Πλεύρης: Στο Άγιο Όρος υπάρχει κανονικά αστυνομία, γιατί να μην υπάρχει στα Πανεπιστήμια;
Περί γλώσσας από τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Σάββα Αναστασιάδη: Η ελληνική γλώσσα είναι η γλώσσα της σύγχρονης πληροφορικής που οι τόνοι της είναι μουσικά σημεία, που δεν έχει όρια και οδηγεί το πνεύμα…
Θυμίζω επίσης ότι έχουμε υπουργό Παιδείας που μιλούσε για… εμβολιασμό πλοίου.
Και μέσα στον χαμό, βγήκε και ο Γρηγόρης Ψαριανός να την «πει» στην Τάνια Τσανακλίδου! Ο Ψαριανός στην Τσανακλίδου, ρε πούστη μου!
Επίλογος με μία μεγάλη και συνάμα συγκλονιστική στιγμή! Για την ιστορία: η Sinead O´Connor ανεβαίνει στη σκηνή και ο κόσμος αρχίζει να τη γιουχάρει γιατί, την προηγούμενη ημέρα, σε μία τηλεοπτική εκπομπή, έσκισε τη φωτογραφία του Πάπα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα σκάνδαλα παιδοφιλίας του Βατικανού. Ο διοργανωτής, ο ηθοποιός Kris Christopherson, πηγαίνει κοντά της και της λέει να μην τους κάνει την χάρη να κατέβει. Η Sinead O´Connor ταραγμένη λέει «οκέι» και αποφασίζει να ερμηνεύσει, κραυγάζοντας σχεδόν, ένα απόσπασμα από το War. Εγκαταλείπει τη σκηνή κάνοντας εμετό… Και το ερώτημα, μόνιμο και διαρκές: με τη Sinead O´Connor ή με τον όχλο;