Τσάι: μια τόσο μικρή λέξη με τόσο μεγάλη ιστορία… Ένα πολυαγαπημένο ρόφημα με διεθνή εμβέλεια και σταθερή ονομασία, σχεδόν όπου και αν ταξιδέψετε. Το τσάι είναι το πασίγνωστο αφέψημα που καταναλώνεται σχεδόν καθημερινά από περισσότερο από τον μισό πληθυσμό της γης και είναι με διαφορά το δημοφιλέστερο από όλα τα «ποτά» που παρασκευάζονται από φύλλα φυτών.
Το τσάι «συνδέθηκε» με το Imaret από την πρώτη κιόλας μέρας της λειτουργίας του, σχεδόν είκοσι χρόνια πριν. Το «Τσάι στο Imaret» δεν ήταν απλά μία ιδιαίτερη πρόταση που για πολλούς είχε γίνει αγαπημένη συνήθεια· δεν ήταν μόνον η ευκαιρία να βρεθεί κάποιος στον πιο ιδιαίτερο χώρο της πόλης και να δοκιμάσει μοναδικές ποικιλίες συνοδεία των πιο εκλεκτών εδεσμάτων· ήταν όλα αυτά μαζί και επιπλέον μία ιεροτελεστία «βγαλμένη» από άλλη εποχή…
Δυστυχώς, τα τελευταία δύο περίπου χρόνια, ελέω της πανδημίας, το ραντεβού για «Τσάι στο Imaret» δεν ήταν πλέον δυνατό, μέχρι… σήμερα! Από τα μέσα Δεκεμβρίου και για όλη την περίοδο των γιορτών, το Imaret σερβίρει και πάλι τσάι καθημερινά, από τις 16:00 μέχρι και τις 19:00.
Η διοίκηση του Imaret εξασφάλισε ειδική συνεργασία με τον κορυφαίο γαλλικό οίκο Mariage Frères και τον αγγλικό Fortnum & Mason, προσφέροντας έναν πλούσιο κατάλογο με επιλογές σε λευκό, πράσινο, γαλάζιο αλλά και μαύρο τσάι που περιέχει μοναδικές ποικιλίες και blends που «κουβαλάνε» αιώνες ιστορίας…
Το «Τσάι στο Imaret» σερβίρεται στους κυρίως χώρους εστίασης δίπλα στην υποδοχή του ξενοδοχείου που προσφέρουν άπλετη θέα στην πόλη και φλόγες που «χορεύουν» ζεσταίνοντας την ατμόσφαιρα, συνοδεία εκλεκτικών μουσικών επιλογών του IMARET Radio Online.
Επιπλέον, ειδικά για την εορταστική περίοδο, ο Executive Chef του Imaret Στέλιος Χατζηαβραμίδης προτείνει να συνοδεύσετε το τσάι σας με μία σειρά εκλεκτών εδεσμάτων, ανάμεσα στα οποία «Η γαλέτα των βασιλιάδων» [La Galette des Rois] και «Οι Μαντλένες του Μαρσέλ Προυστ» [Les Madeleines de Marcel Proust].
Διαβάστε παρακάτω την ιστορία τους…
La Galette des Rois
Ο Πέρσης Μελχιόρ έφερε τον χρυσό, που συμβόλιζε ότι το βρέφος θα γινόταν βασιλιάς, ο Γκασπάρ, Ινδός ή Άραβας, έφερε το λιβάνι, σύμβολο της θείας καταγωγής, και ο Βαβυλώνιος Βαλτάσαρ έφερε το μύρο, που συμβόλιζε τον πρόωρο θάνατο του Ιησού.
Οι τρεις σοφοί μάγοι βασιλείς δίνουν το όνομά τους στο γλύκισμα galette des rois (γαλέτα των βασιλέων), μια τηγανίτα που παρασκευάζεται και καταναλώνεται παραδοσιακά στη Γαλλία, σε γαλλόφωνες χώρες και πρώην γαλλικές αποικίες, με την ευκαιρία των Θεοφανείων, μια χριστιανική γιορτή που τιμά την επίσκεψη των Μάγων στο θείο βρέθος. Εντός της γαλέτας κρύβεται ένα φασόλι και όποιος ή όποια το “τύχει” γίνεται βασιλιάς ή βασίλισσα της ημέρας.
Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα Σατουρνάλια (Saturnalia), μεγάλη λαϊκή γιορτή των Ρωμαίων, αφιερωμένη στον θεό Saturnus, αντίστοιχο του ελληνικού θεού Κρόνου, και κατά την οποία οι Ρωμαίοι όριζαν έναν δούλο ως «βασιλιά για μια μέρα». Τα Σατουρνάλια λάμβαναν χώρα μία εβδομάδα πριν το χειμερινό ηλιοστάσιο (από τις 17 ως τις 23 Δεκεμβρίου) με πολλές ακόμα εορταστικές εκδηλώσεις να ακολουθούν έπειτα.
Η εορταστική αυτή περίοδος κατέλυε τους κοινωνικούς διαχωρισμούς, οι ρόλοι αντιστρέφονταν ανάμεσα σε δούλους και κυρίους, οργανώνονταν γεύματα, ανταλλάσσονταν δώρα. Στα παιδιά δώριζαν ειδώλια και τα σπίτια στολίζονταν με πράσινα φυτά, όπως πουρνάρι, γκι και κισσό. Εκτός από τις τυπικές θυσίες, η γιορτή περιελάμβανε δημόσια αργία, ξέφρενο γλέντι και άφθονη οινοποσία. Γι’ αυτό, με την έλευση του Χριστιανισμού, η λέξη “σατουρνάλια” έγινε ταυτόσημη με τα “όργια και την ακολασία”, και με την επικράτησή του ο εορτασμός τους απαγορεύθηκε. Η καθολική εκκλησία εκχριστιάνισε το παγανιστικό έθιμο και η γαλέτα των βασιλέων επέστρεψε, αυτή τη φορά συνδεδεμένη με το προσκύνημα των μάγων στον μικρό Ιησού.
Les Madeleines de Marcel Proust
Η κεντρική ουσία του πολύτομου έργου του Μαρσέλ Προυστ Αναζήτηση του χαμένου χρόνου είναι η ικανότητα της μνήμης να επικαλείται ακούσια, ακόμη και όταν είχε προηγουμένως αδρανοποιηθεί. Στο βιβλίο ο αφηγητής, ένας ευαίσθητος, επίδοξος συγγραφέας (ο Προυστ δεν επεκτάθηκε περισσότερο στην περιγραφή του), επικαλείται το “ξύπνημα” της μνήμης του με τη συμμετοχή μιας Madeleine.
Η στιγμή της madeleine ή “το φαινόμενο Προυστ”…
Με την Αναζήτηση του χαμένου χρόνου, ή αλλιώς την Ανάμνηση των πραγμάτων του παρελθόντος, ο Προυστ δε δημιούργησε απλώς ένα μυθιστόρημα, αλλά ένα σύμπαν, ζωντανής και εξαίσιας απόδοσης 1.267.069 λέξεων αξιοσημείωτων για την ψυχολογική τους ακρίβεια. Όπως παρατήρησε ο Γκράχαμ Γκριν, «Για όσους άρχισαν να γράφουν στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ή στις αρχές της δεκαετίας του ΄30, υπήρχαν δύο μεγάλες αναπόφευκτες επιρροές που αλληλοσυμπληρώνονται: ο Προυστ και ο Φρόυντ».
Στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου -ακόμη και στους περισσότερους κατοίκους της γενέτειρας του συγγραφέα, Illiers-Combray, όπου ο αέρας είναι γεμάτος με άρωμα ψημένης madeleine και τα καταστήματα ξεχυλίζουν από αναμνηστικά στο σχήμα του μικρού κέικ- οι madeleines είναι γνωστές χάρη σε μια σκηνή στην αρχή του βιβλίου του Προυστ: Όταν μια μπουκιά από «αυτά τα μικρά, παχουλά κέικ», που μοιάζουν σαν να ήταν καλουπωμένα στο φτερούγισμα του κοχυλιού ενός προσκυνητή, ξεκλειδώνει στον πρωταγωνιστή την ανάμνηση της θείας του Leonie, η οποία τα πρωινά της Κυριακής τον τάιζε «λίγα ψίχουλα μαντλέν, βουτώντας τα πρώτα στο δικό της φλιτζάνι με μαύρο τσάι ή τσάι με ανθούς λάιμ». [Ανάμνηση των πραγμάτων του παρελθόντος, Τόμος 1]
Στη Γαλλία, το Madeleine de Proust είναι μια κοινή έκφραση που αναφέρεται σε μια μυρωδιά, γεύση ή ήχο που “σκουπίζει” μια χαμένη μνήμη.
Το Imaret σερβίρει τα “παχουλά μικρά κέικ” από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του…
Info
Τσάι στο Imaret
Καθημερινά, 16:00-19:00
Τηλ. για κρατήσεις: 2510620151