Τι είναι αυτό που κάνει χιλιάδες φωτογράφους σε όλο τον κόσμο να «στήνονται» μια συγκεκριμένη ημερομηνία στις αρχές Αυγούστου για ώρες στο ύπαιθρο, κάτω από τον νυχτερινό ουρανό, και να περιμένουν υπομονετικά για ώρες; Μα, φυσικά, η πιο θεαματική θερινή βροχή από «πεφταστέρια», οι διάττοντες Περσείδες…
Ο Φώτης Μαυρουδάκης δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Από το 2010, ο Καβαλιώτης φωτογράφος τοπίου καταγράφει με τον φακό του τους Περσείδες, μια διαδικασία που απαιτεί -πέρα από τεχνική επάρκεια και μαεστρία- και αρκετή υπομονή, αφού για τη λήψη μίας μόνο φωτογραφίας απαιτούνται… ώρες!
Ο ίδιος εξηγεί στο KAVALA POST τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει: «Για τη φωτογράφιση τέτοιων αστρικών φαινομένων το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ο καθαρός ουρανός χωρίς σύννεφα και χωρίς φεγγάρι καθώς και η επιλογή ενός μέρους που δεν υπάρχει φωτορύπανση. Φέτος το φεγγάρι δυστυχώς δεν μας επέτρεψε να δούμε το φαινόμενο στην πλήρη του έκταση μιας και η φωτεινότητά του εμπόδισε την παρατήρηση των μετεώρων…
»Στα τεχνικά στοιχεία της λήψης, αυτό που απαιτείται για την καταγραφή του φαινομένου των Περσείδων είναι ένας φωτεινός φακός ώστε να συλλαμβάνει το δυνατόν περισσότερο φως από το περιβάλλον. Επίσης η χρήση τρίποδου είναι επιβεβλημένη για τη διασφάλιση σταθερών λήψεων.
»Η ταχύτητα του κλείστρου της μηχανής, ώστε να είναι δυνατή η καταγραφή των Περσείδων την ώρα που εισέρχονται στην ατμόσφαιρα και καίγονται, κυμαίνεται από μερικά δευτερόλεπτα έως ένα λεπτό περίπου. Η μηχανή ρυθμίζεται ώστε να τραβά συνεχώς φωτογραφίες για όσο μεγαλύτερο διάστημα γίνεται. Η φωτογραφία του 2017 έγινε με ταχύτητα κλείστρου 8 δευτερολέπτων και διαφράγματος 2,8. Δηλαδή, η μηχανή επαναλαμβανόμενα καταγράφει τον νυχτερινό ουρανό για 8 δευτερόλεπτα κι αυτή η διαδικασία διήρκησε για τέσσερις ώρες περίπου. Στο τέλος δηλαδή της φωτογράφισης η μηχανή είχε τραβήξει συνολικά: 60 δευτερόλεπτα / 8 δευτερόλεπτα έκθεσης = 7,5 φωτογραφίες ανά λεπτό. 4 ώρες Χ 60 λεπτά = 240 λεπτά Χ 7,5 φωτογραφίες ανά λεπτό = 1.800 φωτογραφίες!
»Από αυτές τις 1.800 φωτογραφίες επιλέχθηκαν αυτές στις οποίες καταγράφηκαν Περσείδες (στη συγκεκριμένη περίπτωση, περίπου 24 φωτογραφίες) και η τελικά σύνθεση αυτών των 24 φωτογραφιών, στο πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφίας μάς έδωσε την τελική φωτογραφία. Είναι μια αρκετά χρονοβόρα και απαιτητική εργασία το αποτέλεσμα όμως της οποίας αξίζει κάθε κόπο που καταβλήθηκε»!
Και νά το (εντυπωσιακό) αποτέλεσμα:
[ 2017, ρωμαϊκό μνημείο Ντικιλί Τας, Φίλιπποι Καβάλας ]
Η φωτογραφία επιλέχθηκε προς δημοσίευση και από τον δημοφιλή ιστότοπο EarthSky (δείτε την εδώ).
Ο Φώτης Μαυρουδάκης μοιράζεται με τους αναγνώστες του KAVALA POST φωτογραφίες του από τη βροχή των Περσείδων από περασμένα έτη:
[ 2015, Καταρράκτης Λεπίδας, Παρανέστι Δράμας ]
[ 2012, Λίμνη Κερκίνη ]
[ 2011, Αιολικό Πάρκο, Αδριανή Δράμας ]
Η συγκεκριμένη φωτογραφία δημοσιεύθηκε και στην ιστοσελίδα του BBC-Δείτε την εδώ)
[ 2010, Παλιά Καβάλα ]
Οι Περσείδες
Οι Περσείδες είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά, διαθέτοντας συνήθως μακριές πύρινες «ουρές». Σύμφωνα με τη NASA, το ρεκόρ τους ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την ώρα, ενώ και πέρυσι έφθασαν κατά τόπους έως τα 200 μετέωρα την ώρα.
Εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από τα βόρεια-βορειοανατολικά, από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους.
Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά από τις 17 Ιουλίου περίπου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν έως τις 24 Αυγούστου. Όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.
Οι Περσείδες -που καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ. – προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει ένα τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων, πολύ μεγαλύτερο από τον αστεροειδή με διάμετρο δέκα χιλιομέτρων, ο οποίος έπεσε στη Γη πριν από 66 εκατ. χρόνια και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.
Ο κομήτης 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας συστήματος το Δεκέμβριο του 1992, ενώ χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Σήμερα βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν πέντε δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και το επόμενο κοντινό πέρασμα του από τη Γη αναμένεται το 2126, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.
Τα μετέωρα, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
Ο Φώτης Μαυρουδάκης
Γεννήθηκε και ζει στην Καβάλα. Ήρθε σε επαφή με την καλλιτεχνική φωτογραφία σε πολύ μικρή ηλικία, λαμβάνοντας ερεθίσματα και γνώσεις από τον οικείο περιβάλλον του. Ασχολείται όμως ενεργά και συνειδητά με τη φωτογραφία από το 1990, λίγο πριν τα φοιτητικά του χρόνια. Στην Ελλάδα πήρε την πρώτη του διάκριση (Χρυσό Μετάλλιο) το 1992, στον ετήσιο πανελλήνιο διαγωνισμό φωτογραφίας της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Στη συνέχεια της φωτογραφικής του καριέρας ακολούθησαν και άλλες σημαντικές διακρίσεις τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε παγκόσμιο (βραβείο κατηγορίας τοπίου στον ετήσιο διαγωνισμό φωτογραφίας του γαλλικού περιοδικού PHOTO το 1996 και το 2001).
Φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί στην αγγλική έκδοση του National Geographic καθώς και σε άλλα ξένα περιοδικά του χώρου Ο τομέας που δραστηριοποιείται περισσότερο είναι αυτός της ταξιδιωτικής φωτογραφίας και της φωτογραφίας φύσης. Τα κίνητρα ενασχόλησής του με το συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας πηγάζουν αποκλειστικά από μια εσωτερική ανάγκη να αποτυπώσει οτιδήποτε θεωρεί αληθινό και διαφορετικό, με γνώμονα το δικό του συναίσθημα, την αρμονία με τον κόσμο γύρω του, την απλότητα στην έκφραση και με μια διακριτική δόση μυστήριου.
Η φωτογραφία φύσης επίσης, εκτός από τις καταγραφικές ή αισθητικές προεκτάσεις της, αποτελεί επίσης ένα πανίσχυρο μέσο αφύπνισης για τον σύγχρονο άνθρωπο που έχει απομακρυνθεί από το φυσικό περιβάλλον, αδιαφορεί γι’ αυτό και συχνά το καταστρέφει.
Τα τελευταία χρόνια διατηρεί portfolio φωτογραφιών του σε μεγάλες διεθνείς φωτοθήκες (Getty images, Dreamstime, Nationalgeοgraphic stock) απ’ όπου μπορεί κανείς να αγοράσει υλικό της δουλειάς του.
Μπορείτε να δείτε περισσότερα δείγματα δουλειάς του Φώτη Μαυρουδάκη εδώ.