Η τοποθέτηση του SEATRACK, της ειδικής κατασκευής η οποία διευκολύνει την πρόσβαση των ΑμεΑ στη θάλασσα και έχει τοποθετηθεί στην ακτή της Καλαμίτσας στην Καβάλα ήταν μια εξαιρετική κίνηση από τη διοίκηση του δήμου Καβάλας, όμως από μόνη της η κατασκευή δεν κάνει… θαύματα και αυτό επιβεβαιώνεται από μια αληθινή ιστορία -την οποία περιγράφει αναγνώστρια- ενός ξένου ηλικιωμένου με κινητικά προβλήματα ο οποίος μάταια προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την ειδική ράμπα για να φτάσει στη θάλασσα, χωρίς να καταφέρνει να κολυμπήσει.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Ένας ηλικιωμένος ξένος με κινητικά προβλήματα έφτασε μέχρι την Καλαμίτσα για να κολυμπήσει, χρησιμοποιώντας την ειδική ράμπα για ΑμεΑ, όμως διαπίστωσε ότι χρειάζεται βοήθεια για να τα καταφέρει.
Ουδείς, όμως, από τους γύρω λουόμενους της Καλαμίτσας γνώριζε το πώς λειτουργεί η ράμπα για τα ΑμεΑ. Ουδείς ενδιαφέρθηκε. Δεν υπάρχει καμία πινακίδα ή τουλάχιστον τηλέφωνο που να παρέχει την πληροφορία αυτή. Άδικα προσπαθούσαν δύο νέοι άνδρες να βρουν λύση για τον ηλικιωμένο που ανήμπορος πάνω στο καροτσάκι του έβλεπε με λαχτάρα τη δροσερή θάλασσα.
Αποφάσισαν να σύρουν το καροτσάκι μέχρι το κύμα και κρατώντας τον με τα χέρια τους προσπάθησαν να τον δροσίσουν. Μετέφεραν τους ραβδωτούς ξύλινους διαδρόμους κάθετα προς τη θάλασσα και ‘κει πάνω με πολύ κόπο και δυσκολία έσυραν το καροτσάκι του ανθρώπου με κινητικά προβλήματα.
Τον σήκωσαν όρθιο, αλλά αυτός με λυγισμένα τα πόδια του στηριζόμενος στην άκρη της ράμπας –η οποία τού ήταν άχρηστη– αδυνατούσε να κινηθεί προς την επιθυμία του και κατάφερε μόνο να βρέξει τα πόδια του…
Έμεινε ακίνητος, ενώ αποτέλεσε και το θέαμα όλων των τριγύρω. Τον ξανακάθησαν στη θέση του και τότε ένα άλλο άτομο που τους παρατήρησε ενώ κολυμπούσε, έτρεξε και τους έφερε ένα χειριστήριο της ράμπας από διπλανό κατάστημα εστίασης. Ήταν όμως αργά για να το χρησιμοποιήσουν.
Ο ηλικιωμένος είπε «ευχαριστώ πολύ, αλλά κουράστηκα τώρα πια…» και οι δύο άνδρες σήκωσαν στα χέρια το καροτσάκι του και τον γύρισαν πίσω.
Το επιμύθιο της ιστορίας: Οι υπεύθυνοι της ράμπας και του δήμου θα έπρεπε να έχουν προνοήσει για το αυτονόητο, ότι ο ξένος με κινητικά προβλήματα που θα έρθει ακούγοντας για την τόσο χρήσιμη αυτή παροχή, θα έπρεπε να έχει και τη δυνατότητα να τη χρησιμοποιήσει μόνος του ή έστω με ελάχιστη βοήθεια, ειδάλλως είναι δώρον άδωρον για τον ίδιο.