Σύλλογος Γυναικών Καβάλας: Ησυχία κάνουμε όταν τα παιδιά κοιμούνται, όχι όταν σκοτώνονται

Ανακοίνωση με αφορμή τον θάνατο του 11χρονου μαθητή στις Σέρρες από έκρηξη λέβητα στο σχολείο του

Τη θλίψη και την οργή του για τον θάνατο του 11χρονου μαθητές από τις Σέρρες που σκοτώθηκε μετά από έκρηξη λέβητα στο σχολείο του, εκφράζει ο Σύλλογος Γυναικών Καβάλας. Στην ανακοίνωση του τονίζει ότι δε νοείται εν έτη 2022 να μην είμαστε σίγουροι για την ασφάλεια των παιδιών μας στα σχολεία και ότι σε τέτοιες στιγμές δεν αρκούν μόνο οι ευχές και τα δάκρυα.

Η ανακοίνωση αναφέρει:

«Εκφράζουμε την αμέριστη οργή και θλίψη μας για το θάνατο του 11χρονου μαθητή από τις Σέρρες, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διαλείμματος στο σχολείο του μετά από την έκρηξη λέβητα. Τις ευχές μας στις οικογένειες των άλλων δυο μικρότερων παιδιών, που τραυματίστηκαν, για γρήγορη ανάρρωση.

Όμως, σε τέτοιες στιγμές δεν αρκούν μόνο οι ευχές και τα δάκρυα! Η αγανάκτησή μας πρέπει να γίνει δράση για να διεκδικήσουμε τα σχολεία που πραγματικά αξίζουν στα παιδιά μας. Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στο μικρό μαθητή που έχασε τη ζωή του τόσο άδικα.

Γιατί δεν νοείται εν έτη 2022 να μην είμαστε σίγουροι για την ασφάλεια των παιδιών μας μες στα ίδια τους τα σχολεία. Να κινδυνεύουν από εκρήξεις, από τα ντουβάρια στα κεφάλια τους, από πτώσεις ανεμιστήρων, από πλημμυρισμένες αίθουσες.

Αυτά τα περιστατικά δεν οφείλονται στην κακιά στιγμή. Είναι αποτέλεσμα της μεταβίβασης της ευθύνης για συντήρηση των σχολικών μονάδων στους Δήμους και η κάθε χρόνο μικρότερη χρηματοδότηση.

Θα μιλούσαμε σήμερα με τους ίδιους τραγικούς όρους αν ο στοιχειώδης έλεγχος/ επισκευές για τη λειτουργία των σχολείων γινόταν από το καλοκαίρι, όπως πάγια ζητούν γονείς και εκπαιδευτικοί; Αν γινόταν με ευθύνη του κράτους ή τουλάχιστον σε μέρες που το σχολείο ήταν κλειστό; Τελικά ποιος αποφασίζει και ποιος παίρνει την ευθύνη για ζητήματα που αφορούν τα σχολικά κτίρια, δηλαδή τα κτίρια που τα παιδιά μας περνούν τη μισή τους μέρα;

Καλούμε τους γονείς να μη μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Να μη δεχτούν ότι είναι της μοίρας μας γραφτό να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας έτσι».