Μύδρους κατά του 7ου «Άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία» εξαπέλυσε μέσω Facebook ο Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης, χρησιμοποιώντας στις αναρτήσεις του «βαριές» εκφράσεις κατά της διοργάνωσης του φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στην Καβάλα από τις 5 έως και τις 8 Μαΐου 2023.
Ο Γιώργος Βαρδακώστας βρέθηκε στην πόλη μας συνοδεύοντας του συμμετέχοντες μαθητές του σχολείου του και σχεδόν από την πρώτη στιγμή, ξεκίνησε να μοιράζεται την εμπειρία του μέσω του προσωπικού του προφίλ στο Facebook.
Τα… παράπονα (sic) του κ. Βαρδακώστα ξεκίνησαν να αποτυπώνονται από την Κυριακή 7 Μαΐου, οπότε και ανέβασε αυτό:
Την επομένη κιόλας της λήξης της διοργάνωσης, ήτοι την Τρίτη 9 Μαΐου 2023, ο κ. Βαρδακώστας ξεδίπλωσε όλη την εμπειρία που ο ίδιος και οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης αποκόμισαν από «το φεστιβάλ της ταλαιπωρίας»:
Η συνταξιούχος Καβαλιώτισσα εκπαιδευτικός Ελένη Ιωαννίδου θέλησε να απαντήσει στον κ. Βαρδακώστα για τα όσα άκρως προσβλητικά ο ίδιος ανήρτησε στο Facebook και το KAVALA POST φιλοξενεί την απάντησή της:
Άδοντες και ψάλλοντες και όχι… βάλλοντες κατά της καρδίας ημών!
Εμείς είμαστε έτοιμοι γι’ αυτούς. Αυτοί είναι έτοιμοι για εμάς; Η απάντηση στο ερώτημα τις επόμενες ημέρες. Ας τελειώσει με το καλό το φεστιβάλ της ταλαιπωρίας και ύστερα θα μιλήσουμε για τη φιλοξενία της Καβάλας.
[Από το προφίλ στο Facebook του κ. Γιώργου Βαρδακώστα, την τρίτη μέρα του φεστιβάλ]
«Και ήρθε η ώρα και μιλήσατε και, όπως ακριβώς μας προϊδεάσατε με την ανάρτησή σας στο fb, πριν καν ολοκληρωθούν οι δράσεις του φεστιβάλ, δεν βρήκατε ούτε ένα θετικό στοιχείο να αναφέρετε για την όλη οργάνωση και εμπειρία.
Με αφορμή λοιπόν τα δηκτικά και εμπαθή σχόλιά σας για το φεστιβάλ «άδοντες και ψάλλοντες» που διεξήχθη στην Καβάλα, θέλω να εκφράσω τις δικές μου σκέψεις, ως απλός πολίτης και ως εκπαιδευτικός, που όλες αυτές τις μέρες παρακολούθησε ανελλιπώς τα μουσικά δρώμενα, για να ακουστεί και η άλλη πλευρά.
Γνωρίζω πως σε διοργανώσεις τέτοιου μεγέθους είναι σχεδόν κανόνας ότι απρόβλεπτοι παράγοντες και παραλείψεις υφίστανται. Μπορούσατε όμως, αν είχατε καλή πρόθεση, κατά την αξιολόγηση στο τέλος των εκδηλώσεων, να γνωστοποιήσετε τις δικές σας διαπιστώσεις στην οργανωτική επιτροπή ώστε να αποφευχθούν, αν υπήρξαν και στον βαθμό που υπήρξαν, δύσκολες καταστάσεις την επόμενη φορά που θα οργανωθεί παρόμοια δράση.
Παραβλέψατε εντελώς τα θετικά βιώματα και τις εμπειρίες που απέκτησαν οι μαθητές και οι μαθήτριες όλο το τετραήμερο των εκδηλώσεων. Τις υπέροχες εκείνες εικόνες που συναντούσε όποιος περπατούσε στους δρόμους της πόλης και στις πλατείες, με τα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών και τις φωνές τους. Τις πρόβες που γίνονταν στον Κήπο, στον χώρο του Διοικητηρίου, στο Λιμάνι. Τους μαθητές με τους νταϊρέδες που παρέσερναν στον χορό μαθητές, καθηγητές, εθελοντές. Τη μαθήτρια ενός Μουσικού Σχολείου που γιόρτασε τα γενέθλιά της πάνω στη σκηνή με τον κόσμο να συμμετέχει στη χαρά, τραγουδώντας και χειροκροτώντας. Τον ενθουσιασμό που διακατείχε τους μικρούς μας μουσικούς και τη χορωδία, όταν πήραν τις θέσεις τους στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων. Άλλωστε αναρτήσατε και εσείς ο ίδιος φωτογραφίες από τις στιγμές αυτές.
Ο κύριος Βαλτινός στην εισήγησή του πράγματι συγκινήθηκε, δεν προσποιήθηκε, γιατί όλοι οι παρόντες στον χώρο το ίδιο συναίσθημα είχαμε, ακούγοντας και τις δύο χορωδίες να ψάλλουν και να ερμηνεύουν με τη νεανική τους ορμή, βυζαντινούς ύμνους και παραδοσιακές μελωδίες.
Χίλιοι πεντακόσιοι μαθητές, σε ένα αρχαίο θέατρο!!! Και να είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές!!! Πιστεύω πως δε θα ξεχάσουν ποτέ αυτό το βίωμα ούτε τις εμπειρίες που απέκτησαν όλες αυτές τις μέρες, ερχόμενοι σε επαφή με μουσικά ακούσματα από κάθε μεριά της Ελλάδας.
Με τα σχόλιά σας ακυρώσατε τον συνάδελφό σας, Διευθυντή του Μουσικού Σχολείου Καβάλας που διοργανώνει χρόνια τώρα ένα τόσο σπουδαίο φεστιβάλ. Τους σπουδαίους «δασκάλους» μουσικής, τους Διευθυντές Παραδοσιακής Ορχήστρας και Χορωδίας που με αγάπη μοιράζονται τις γνώσεις τους με τους μαθητές και που όταν ακούγεται το όνομά τους στον χώρο του θεάτρου, σείεται ο τόπος από τις επευφημίες των παιδιών. Τους εισηγητές-ομιλητές, τους εθελοντές, τους παρουσιαστές, τους υπόλοιπους συντελεστές και συνδιοργανωτές, τα Μουσικά Σχολεία που συμμετείχαν αλλά και εμάς τους Καβαλιώτες που περιμένουμε κάθε χρόνο να υποδεχτούμε αυτό το χαρούμενο μουσικό «μπουλούκι» μαθητών το οποίο ξεχύνεται στους δρόμους της πόλης και μας παρασέρνει στους ρυθμούς του…
Δε λάβατε υπ’ όψιν τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε ο Διευθυντής του Μουσικού Σχολείου Καβάλας, όταν έπρεπε να διαχειριστεί αφενός την άρνηση του κ. Preisner να συμμετάσχει στη συναυλία της Δευτέρας «εξαιτίας της δυσκολίας κάποιων μαθητών να διαβάσουν παρτιτούρες», όπως ανακοίνωσε, αφ’ ετέρου να εξηγήσει στους μαθητές την αλλαγή του προγράμματος εξαιτίας της αποχώρησης του συνθέτη.
Αν έστω και ελάχιστα είχατε αντιληφθεί την αναστάτωση των μαθητών, των εκπαιδευτικών αλλά και ολόκληρης της πόλης με όσα συνέβησαν, πιστεύω θα βρίσκατε να πείτε έναν καλό λόγο. Έστω και για να προστατεύσετε τα δικά σας παιδιά, τα δικά μας παιδιά, που απορρίφθηκαν με τέτοιο προσβλητικό τρόπο. Έχετε φυσικά το δικαίωμα να ασκήσετε κριτική αλλά αφού λάβετε υπ’ όψιν όλες τις παραμέτρους.
Σύμφωνα με τη συναδελφική δεοντολογία, θα έπρεπε να ενημερώνατε τους υπεύθυνους πρώτα, ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον τυχόν λάθη και όχι να διασύρετε στο διαδίκτυο το φεστιβάλ αλλά και την πόλη.
Προσωπικά, ένιωσα υπερήφανη ως εκπαιδευτικός, όταν κατά τη διάρκεια που απήγγειλε ο κ. Βαλτινός αποσπάσματα από κείμενα του Χαλίλ Γκιμπράν, ποιήματα του Σεφέρη και Επιστολές του Αποστόλου Παύλου, επικρατούσε απόλυτη σιγή στο θέατρο σε ένα κοινό 1500 μαθητών, που έδειξαν ότι συναισθάνονται το μέγεθος της ιερότητας του χώρου αλλά και την αξία του λόγου και της ποίησης. Αυτές οι στιγμές, που ανεξίτηλα χαράχτηκαν στη μνήμη των παιδιών, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ήταν η επιτυχία της συμμετοχής τους στο φεστιβάλ…
Άδοντες και ψάλλοντες, λοιπόν, και όχι… βάλλοντες κατά της καρδίας ημών…»!
Ελένη Ιωαννίδου
Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο της ανάρτησης Βαρδακώστα στο Facebook:
Εν αρχή ην το χάος
«Φεστιβάλ Μουσικών Σχολείων στην Καβάλα. Παρασκευή 5 Μαΐου, 1η μέρα του φεστιβάλ. 30 Μουσικά Σχολεία συμμετέχουν με διάφορα μουσικά σχήματα διασκορπισμένα στην πόλη σε 6 διαφορετικά σημεία και αναγκάζονται να παίξουν στο πουθενά, χωρίς κοινό φυσικά. Όλα τα σχολεία είχαν ενημερωθεί να κουβαλήσουν τα δικά τους αναλόγια. Έτσι το κάθε σχολείο χρησιμοποιούσε τα δικά του αναλόγια, που στην περίπτωση της Κατερίνης αναγκαστήκαμε να τα μεταφέρουμε με Ι.Χ., αφού ο οδηγός αρνήθηκε να τα βάλει στο λεωφορείο. Μόλις τελείωνε το κάθε σχολείο, έπρεπε να μαζέψει τα αναλόγιά του, για να έρθει το επόμενο να στήσει τα δικά του. Στη συνέχεια έπρεπε με όργανα και αναλόγια επ’ ώμου οι μαθητές να κάνουν ένα μικρό ταξίδι για να τα πάνε στα λεωφορεία. Πάλι καλά που δεν μας ζητήθηκε να φέρουμε και τις δικές μας καρέκλες.
Ταυτόχρονα η Παρασκευή 5 Μαΐου για την Καβάλα είναι Λευκή νύχτα. Όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι όλα τα μαγαζιά είναι ανοιχτά μέχρι τις 12:00 το βράδυ. Το κάθε μαγαζί έχει το δικό του μουσικό σχήμα με live μουσική ή dj ή με κάποιο άλλο event, που υλοποιείται μπροστά από το μαγαζί, κλείνοντας όλους τους κεντρικούς δρόμους. Φυσικά όλος ο κόσμος είναι μαζεμένος εκεί και κανένας δεν ενδιαφέρεται για τις συναυλίες των Μουσικών Σχολείων.
Στην περίπτωση του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης το ένα από τα 2 μουσικά σχήματα έπαιζε σε κλειστό χώρο, στο θέατρο «Αντιγόνη Βαλάκου», χωρίς κοινό εννοείται. Μετά το πέρας της συναυλίας, εκπαιδευτικοί και μαθητές εγκλωβίστηκαν στο θέατρο μαζί με όργανα και αναλόγια. Μιας και οι δρόμοι ήταν κλειστοί για τα οχήματα, ελλείψει άλλης ενημέρωσης, έπρεπε να πάρουμε όργανα και αναλόγια και να διανύσουμε μια απόσταση 2 χλμ μέχρι το λεωφορείο, διασχίζοντας όλο αυτό το τεράστιο πλήθος κόσμου με κίνδυνο να χάσουμε μαθητές και μαθήτριες.
Τα υποτιθέμενα βιωματικά εργαστήρια είναι στην πραγματικότητα πρόβες για να συμμετέχουν οι μαθητές και οι μαθήτριες στην τελική συναυλία στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων. Χαρακτηριστικό είναι ότι την Κυριακή τα «βιωματικά εργαστήρια» αντί να ξεκινήσουν στις 11:00, ξεκίνησαν στις 12:30, διότι δεν είχαν έρθει τα παιδιά από τους ναούς! Στις 14:30 που πήραμε τα δικά μας παιδιά και φύγαμε, η πρόβα δεν είχε τελειώσει ακόμα. Στις 16:30 θα έπρεπε θεωρητικά να βρισκόμαστε στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων για ήχο και τα παιδιά να μείνουν εκεί μέχρι το τέλος της συναυλίας στις 23:00.
Όταν πήγαμε στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων μας ενημέρωσαν ότι οι θήκες των οργάνων θα έπρεπε να μείνουν στα λεωφορεία. Προσπαθήστε να σχηματίσετε την εικόνα. Μαθητής με το σαντούρι, την βάση και τις μπαγκέτες στα χέρια και το ντοσιέ με τις παρτιτούρες κάτω από την μασχάλη να προσπαθεί να μετακινηθεί προς τον χώρο της εκδήλωσης!
Στην πρεμούρα τους οι διοργανωτές να στριμώξουν 1500 μαθητές μέσα στο Αρχαίο Θέατρο αποφάσισαν τα 2/3 της χορωδίας να τα τοποθετήσουν στις κερκίδες! Ως αποτέλεσμα είχαμε την παγκόσμια πρωτοτυπία, όπως είπε και ο κ. Βαλτινός, η Διευθύντρια της χορωδίας να βρίσκεται στις κερκίδες του θεάτρου και να διευθύνει έχοντας πίσω της τα 2/3 της χορωδίας, ενώ το υπόλοιπο 1/3 προσπαθούσε να την διακρίνει ανάμεσα στο πλήθος από 50 μέτρα απόσταση. Φυσικά ο ήχος ήταν τραγικός, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στο link.
Και μιλώντας για ήχο, επειδή η Ομάδα Εικόνας και Ήχου του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης είχε αναλάβει για 2η συνεχόμενη χρονιά την απευθείας μετάδοση της συναυλίας, ζητήθηκε ο ήχος απευθείας από την κονσόλα, όπου όμως μετά από 10 λεπτά από την έναρξη της συναυλίας άρχισε να βγάζει βόμβο. Έτσι ο ήχος που ακούγεται είναι ακριβώς όπως τον άκουγαν και οι θεατές.
Για το κάζο με τον Πράισνερ δεν θα αναφερθώ, διότι δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες. Όσο για την συμπεριφορά των επαγγελματιών της Καβάλας στον χώρο της εστίασης και ψυχαγωγίας, να μην μιλήσω καθόλου.
Κατά την αναχώρησή μας ζητήσαμε από την τροχαία Καβάλας να στείλει ένα περιπολικό για να μπορέσει να γίνει με ασφάλεια το φόρτωμα των αποσκευών και η επιβίβαση των μαθητών στο λεωφορείο, κάτι που δεν έγινε. Αντί γι’ αυτό μας υποδείχθηκε από την τροχαία, να διανύουν οι μαθητές και οι μαθήτριες μία απόσταση 300 μέτρων περίπου μαζί με τις αποσκευές τους και να περνούν από μία διάβαση έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, προκειμένου η φόρτωση και η επιβίβαση να γίνει σε έναν πλάγιο δρόμο διπλής κατεύθυνσης, χωρίς διαγράμμιση, όπου το λεωφορείο είχε παρκάρει στο αντίθετο ρεύμα και η φόρτωση των αποσκευών και η επιβίβαση των μαθητών και μαθητριών έγινε από την πλευρά του δρόμου»!