Ο 17χρονος Καβαλιώτης μαθητής και βραβευμένος ποιητής, Ιωάννης-Ραφαήλ Κρυονερίτης έγινε τακτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ένωσης, Ελευθέριο Μουφτόγλου.
Το μήνυμα του προέδρου της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, Ελευθέριου Μουφτόγλου για τον Γιάννη-Ραφαήλ Κρυονερίτη
Ζούμε σε μία εποχή, στην οποία δυστυχώς τόσον η Εθνική μας, όσο και η πνευματική μας υπόσταση διέρχονται βαθύτατη κρίση. Η μεν Εθνική μας υπόσταση ευρίσκεται σε κίνδυνο από την συνεχή μεταβολή του πληθυσμού της Ελλάδας, με την αύξηση των αλλοδαπών, οι οποίοι συνεχώς εισέρχονται στη χώρα, ενώ παράλληλα τα Ελληνόπουλα, κυρίως, μετακομίζουν στο εξωτερικό, για σπουδές αρχικά, και τελικά εγκαθίστανται μόνιμα εκεί.
Δημιουργείται έτσι μια τραγική διαφοροποίηση στη σύνθεση της χώρας. Η δε πνευματική κρίση, εξ ίσου επικίνδυνη, δημιουργείται από την αδιαφορία των νέων για την Ελληνική γλώσσα και τον πνευματικό πλούτο αυτής, καθώς και την έλλειψη ενδιαφέροντος για την λογοτεχνία και τον πολιτισμό. Σ’ αυτά συντελούν πολλοί παράγοντες, όπως εκμαυλισμός της γλώσσας από τους «αρμόδιους», ελλιπής μόρφωση, απαράδεκτα ΜΜΕ και το ναρκωτικό που λέγεται κινητό τηλέφωνο και που ελάχιστα χρησιμοποιείται σαν τηλέφωνο! Και πολλοί άλλοι ανασταλτικοί παράγοντες της πνευματικής ανάτασης.
Πάντα όμως, όπως σε κάθε έρημο υπάρχουν και οι οάσεις, στις οποίες ελπίζει το ταλαιπωρημένο καραβάνι να βρει νερό, για να επιβιώσει, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι οάσεις, οι οποίες σε κάνουν να βλέπεις με αισιοδοξία το μέλλον και να ελπίζεις ότι αυτός ο τόπος δεν χάθηκε ακόμα.
Μια τέτοια όαση του πνεύματος της χώρας είναι και το ανερχόμενο αστέρι της λογοτεχνίας μας, ο Καβαλιώτης, μαθητής ακόμα, Ιωάννης-Ραφαήλ Κρυονερίτης του Γεωργίου.
Μέσα στην ατυχία του να χάσει μικρός τον πατέρα του, είχε την τύχη να έχει μια υπέροχη μάνα, την Ελεονώρα Καζαντζίδου, λογοτέχνιδα συν τοις άλλοις, η οποία ανέλαβε τον διπλό ρόλο που της όρισε η μοίρα, της μητέρας και του πατέρα. Παράλληλα όμως, εκτός από την ανατροφή του Γιάννη, φρόντισε να τον μυήσει και στα μυστικά της λογοτεχνίας.
Και η Ελεονώρα, μέσα στην ατυχία της να χάσει τον σύντροφό της, είχε την μεγάλη τύχη να έχει έναν γιο, ο οποίος, εκτός από την μεγάλη αγάπη, την οποία της έχει, αναγνωρίζοντας την φροντίδα και τους κόπους της, είναι εξαιρετικός άνθρωπος, διαθέτει δε και αξιόλογο λογοτεχνικό ταλέντο, το οποίο άρχισε να ξεδιπλώνεται με την πρώτη ποιητική συλλογή που έχει εκδώσει με τίτλο: «Τα μάτια που με κοίταξαν με αγάπη».
Και μόνο ο τίτλος είναι αρκετός, για να καταλάβει ο αναγνώστης ποια είναι αυτά τα μάτια. Και μόνο ο τίτλος είναι αρκετός, για να καταλάβει κανείς ότι τα ποιήματα είναι γραμμένα όχι μόνο με το ταλέντο, αλλά και την καρδιά. Μια ποιητική συλλογή γεμάτη μάνα, ένας ύμνος στον αγώνα, τον οποίο έχει κάνει η μητέρα του, όχι απλά για τον μεγαλώσει, αλλά για να τον κάνει σωστό άνθρωπο, με πνεύμα, κρίση και οράματα. Μια ποιητική συλλογή, η οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ποιητικές συλλογές των ώριμων λογοτεχνών, μία ποιητική συλλογή που θα συγκινήσει κάθε αναγνώστη.
Πριν δύο χρόνια, η μητέρα του τον έγραψε σαν δόκιμο μέλος στην μεγάλη λογοτεχνική οικογένεια, που λέγεται Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος. Σήμερα, ο Γιάννης γίνεται επάξια τακτικό μέλος της Ένωσης! Τον καλωσορίζουμε και του ευχόμαστε, περιμένοντας νέα έργα του, καλή λογοτεχνική σταδιοδρομία.
Ο δρόμος είναι ανοιχτός μπροστά του και τα εφόδια του ήδη αρκετά. Μακάρι δε το παράδειγμα της μητέρας του να το ακολουθήσουν και άλλες μητέρες, μακάρι να έχουμε την χαρά να συναντήσουμε και άλλα παιδιά σαν τον Γιάννη.