Γραφείο ρεπορτάζ: ope.gr | Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης
Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών τελέστηκε σήμερα, Πέμπτη 9 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου, η χειροτονία του Επισκόπου Θεσπιών κ. Παύλου, από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο.
Με τον Μακαριώτατο συλλειτούργησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες: Μιλήτου κ. Απόστολος (Οικουμενικό Πατριαρχείο), Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος κ. Γεώργιος, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος, Καρπενησίου κ. Γεώργιος και Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Το «παρών» στο συλλείτουργο και τη χειροτονία του «δικού μας» πατέρα Παύλου στον τρίτο και ανώτατο βαθμό της ιερωσύνης έδωσαν μεταξύ άλλων ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Ευάγγελος Τουρνάς, όλοι οι βουλευτές του νομού Καβάλας, ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, οι Δήμαρχοι Καβάλας και Νέστου, καθώς και ο πρώην υπουργός Γιώργος Καλαντζής.
Οι ευεργεσίες του Θεού και οι συνοδοιπόροι του βίου
“Δεν πτοούμαι, ούτε δειλιώ . Πιστεύω ότι ο Κύριος ο οποίος υπήρξε η ελπίς μου εκ νεότητός μου, ο Κύριος ο οποίος «πολυμερώς και πολυτρόπως» μέχρι σήμερα σκανδαλωδώς με ευηργέτησε και καθοδήγησε τα βήματά μου, δεν θα με εγκαταλείψει και σ’ αυτή την μεγάλη στιγμή αφού Εκείνος με οδηγεί σ’ αυτήν”, ανέφερε, μεταξύ άλλων, στον χειροτονητήριο λόγο του ο Θεοφιλέστατος.
Πριν εισέλθει στα Άγια των Αγίων για να λάβει το χάρισμα της Αρχιερωσύνης, ο κ. Παύλος αναφέρθηκε στον λόγο του στους συνοδοιπόρους του βίου του μέχρι να τον αξιώσει ο Θεός να γίνει Επίσκοπος της Εκκλησίας.
Στον λόγο του δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η Αποστολική Εκκλησία των Φιλίππων την οποία επί σειρά ετών διακόνησε. “Με βαθιά συγκίνηση και αγάπη στρέφω την σκέψη και την καρδιά μου προς την πεφιλημένη μου ηρωική Μακεδονία και τους πιστούς των Φιλίππων, της Νεαπόλεως, του Νέστου και της νήσου της Θάσου «ούς εν αληθεία ηγάπησα», ζητώ δημοσίως συγγνώμη για τον παραπικρασμό τους, και που σήμερα πολλοί εξ αυτών ταλαιπωρήθηκαν ταξιδεύοντας όλη τη νύκτα για να είναι παρόντες στο μυστήριο της αρχιερωσύνης. Με συγκινούν με την ανταπόδωση της αγάπης τους. Από τα βάθυ της καρδιάς μου τους ευχαριστώ”, ανέφερε.
“Ουδέποτε θα λησμονήσω τους λόγους Σας”
“Σας εκφράζω την απέραντη ευγνωμοσύνη μου, διότι με ετιμήσατε με την εμπιστοσύνη σας και πολλαπλώς με ευηργετήσατε. Ουδέποτε θα λησμονήσω τους λόγους Σας και την εκπεφρασμένη σκέψη Σας για την ελαχιστότητά μου. Η αγάπη Σας για την Εκκλησία, οι τίμιοι και ανιδιοτελείς αγώνες Σας υπέρ αυτής, η συνέπεια και η σταθερότητα στις αρχές και τους λόγους Σας, η ευθύτητα και η ευγένειά Σας, θα αποτελούν πηγή εμπνεύσεως και δείκτη πορείας στην επισκοπική μου διακονία”, είπε απευθυνόμενος στον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Ιερώνυμο.
Από την πλευρά του ο Μακαριώτατος μίλησε για τα χαρίσματα του νέου Επισκόπου κ. Παύλου καθώς και για την τιμή να φέρει τον τίτλο της ιστορικής αυτής Επισκοπής.
Εν συνεχεία έλαβε χώρα η χειροτονία με κλήρο και λαό να αναφωνούν το “ΑΞΙΟΣ”.
Συμπροσευχόμενοι παρέστησαν οι Θεφιλέστατοι Επίσκοποι: Στρατονικείας κ. Στέφανος, Κωνσταντιανής κ. Κοσμάς και Ταλαντίου κ. Επιφάνιος, κληρικοί, μοναχοί και μοναχές από την Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, καθώς και πλήθος κόσμου από την Καβάλα.
Ο Επίσκοπος Θεσπιών κ. Παύλος Κίτσος εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 9 Οκτωβρίου 2023 και θα διακονήσει ως Βοηθός Επίσκοπος παρά τη Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Ο Χειροτονητήριος Λόγος του νέου Επισκόπου Θεσπιών Παύλου
Χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστὸν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς τὴν διακονίαν ταύτην. (Α΄Τιμ α΄ 12)
Μακαριώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα,
Σεπτὴ τῶν Σεβασμιωτάτων ἱεραρχῶν χορεία,
Ἀδελφοὶ μου συμπρεσβύτεροι,
Ἐντιμώτατοι ἄρχοντες,
Λαὲ τοῦ Θεοὺ ἠγαπημένε,
«Θὰ ἄρμοζε μέσα στὴν σιωπὴ, ὡς ἄλλος Μωυσής εἰσερχόμενος στὸ γνῶφο τῆς ἀγνωσίας μου, νὰ βιώσω τὴν ἱερώτατη αὐτὴν στιγμὴ. Μὶα στιγμὴ ποὺ μπορεῖ ἀμέσως νὰ παρέλθη πλήν ὅμως κλείνει τὸ ἄπειρο τῆς θείας παρουσίας καὶ τὴν ἐπίγευση τῆς αἰωνίου μακαριότητος.
Ἐαν λοιπὸν ἐπιχειρῶ νὰ ὁμιλήσω «χείλεσιν ἀναξίοις» τὸ πράττω γιὰ νὰ ἀπευθύνω δόξα καὶ αἷνο καὶ ὗμνο στὸν πανοικτήρμονα Θεὸ τὸν οὔτως εὐεργετήσαντά με, ὥστε, τῇ προκρίσει Ὑμῶν καὶ ψήφοις κανονικαῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀναδειχθῶ ὁ ἔσχατος ἐγὼ βοηθὸς ἐπίσκοπος τῆς ὑμετέρας Μακαριότητος.
Μὲ συγκλονίζει τὸ ὗψος τῆς τιμῆς ἀλλὰ πρωτίστως μὲ συνέχει τὸ μέγεθος τῆς εὐθύνης, ἀναλογιζόμενος τὴν ἀδυναμία μου καὶ τοὺς λόγους τοῦ Ἀγίου Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως ποὺ θεωρεῖ τὸ ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης «ὑπόδειγμα…ταπεινοφροσύνης». Καὶ ἀναφέρει χρακτηριστικὰ: «Ἐφόσον λοιπόν, ὁ ἐπίσκοπος, εἶναι ἔσχατος, ὡς ταπεινός, τότε δὲν ὑπάρχει ὑπεροχή στὸ ἀξίωμα. Διότι τὸ ἀξίωμα δίνει τιμή σὲ αὐτόν ποὺ τὸ κατέχει χωρίς νὰ τὸν διακρίνει ἀπό τοὺς ἀδερφούς του». Συνεπώς, ἡ διάκριση τῶν ἀξιωμάτων θὰ πρέπει νὰ ἔχει κριτήριό της τὴν ἀρετή, ὡς τὴ μόνη ὑψοποιό δύναμη. Γνωρίζω ἐπίσης ὅτι ἡ ἐπισκοπικὴ διακονία «Ἔργον ἐστι, οὐκ ἄνεσις, φροντῖς, οὐ τρυφὴ, λειτουργία ὑπεύθυνος, οὐκ ἀρχὴ ἀνεξέταστος, πατρικὴ κηδεμονία, οὐ ἀλογοθέτητος ἐξουσία»1 .
Ὅμως δὲν πτοοῦμαι, οὔτε δειλιῶ . Πιστεύω ὅτι ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἡ ἐλπίς μου ἐκ νεότητός μου, ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος 1 Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης, P.G. 78, 900Α. 2 «πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως» μέχρι σήμερα σκανδαλωδῶς μὲ εὐηργέτησε καὶ καθοδήγησε τὰ βήματὰ μου, δὲν θὰ μὲ ἐγκαταλείψῃ καὶ σ’ αὐτὴ τὴν μεγάλη στιγμὴ ἀφοῦ Ἑκεὶνος μὲ ὁδηγεῖ σ’ αὐτήν. Ἐξάλλου ἐκεῖνος μὲ βεβαιώνει «Οὐ μὴ σε ἀνῶ, οῦδ’ οὖ μὴ σὲ ἐγκαταλίπω2 ». Μὲ ἐνισχύει δὲ ἔτι περισσότερον ἡ ἐλπιδοφόρος Παύλεια διαβεβαίωση «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμούντι με Χριστῷ3 ».
Με φόβο θ ε ο ῦ , Μακαριώτατε Δέσποτα, πίστεως, ἐλπίδος καὶ ἀγάπης προσέρχομαι, γιὰ νὰ δεχθῶ διὰ τῶν τιμίων χειρῶν Σας τὴν Χάριν τοῦ Παναγίου καὶ Τελετουργικοῦ Πνεύματος.
Πρὶν ὅμως εἰσέλθω εἰς «τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων», ἐπιτρέψατέ μου, μετὰ τὴν δοξολογικὴ εὐχαριστία μου προς τὸν Τριαδικὸ Θεὸ, ἐνθυμούμενος τοὺς συνοδοιπόρους τοῦ βίου νὰ ψελίσω ταπεινές εὐχαριστίες.
Εὐχαριστῶ τὸν τρισάγιο Θεὸ ποὺ μοὺ ἔδωκε τὴν μεγάλη εὐλογία νὰ γεννηθῶ σὲ μία εὐλογημένη οἰκογένεια, ἀπὸ ἐναρέτους γονεῖς ποὺ μοὺ δίδαξαν τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ, τὸν σεβασμὸ τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἡσύχιο τοῦ βίου. Ζητῶ τὶς εὐχὲς τους, ἀπὸ τὴν ἐν οὺρανοῖς ἐκκλησία τῆς μητέρας μου Δόμνας, τοῦ ἄγγελου χωρὶς φτερὰ ποὺ σκέπαζε γιὰ νὰ θερμάνει τὴν καρδιά μου ὅταν πάγωνε, καὶ τοῦ πατέρα μου Στεφάνου, ἀπὸ τὸ μικρό χωριὸ μας τὴν Γραβούνα, ποὺ τὸ βάρος τῶν χρόνων καὶ τοῦ κόπου τῆς ζωῆς, μοῦ τὸν κρατᾶ τούτη τὴν ὥρα μακριὰ μου. Εὐλαβῶς ἐξαιτοῦμαι τὶς εὐχὲς τους.
Εὐχαριστῶ τὸν τριαδικὸ Θεὸ, ποὺ μοῦ ἔδωσε γιὰ τροφό τὴν μακαριστή μου γιαγιὰ Ἐλένη. Ἐκείνη μὲ νανούριζε μὲ τὶς θλιμένες ἱστορὶες τοῦ ξεριζομοῦ. Τῆς προσφυγιᾶς. Τοῦ πόνου τοῦ χαμοῦ τῆς πατρίδας. Ἐκείνη μοῦ κληρονόμησε τὸ κλειδί τῆς ἐξώπορτας τοῦ πατρικοῦ στὴ Σηλύβρια. Ἐκείνη μὲ δίδαξε νὰ ἀγαπῶ τόν ἅγιο Νεκτάριο, τὸν δικὸ μας ἅγιο, ὅπως ἔλεγε καὶ μοῦ φοροῦσε στὰ πρώτα μαθητικὰ χρὸνια τὸ φυλακτὸ μὲ τὴν εἰκόνα – φωτογραφία τοῦ Ἁγίου. Ἐκείνη μοῦ μίλησε γιὰ πρώτη φορὰ γιὰ τὴν Παναγία τὴ Σηλυβριανὴ ,στὴν ὁποία 2 Ἐβρ. Ιγ΄, 4 3 Φιλιπ. δ’, 3. 3 προσευχόταν ὁ Ἅγιος καὶ ἀξιώθηκα στὰ χρόνια τῆς ἱερωσύνης μου νὰ τὴν προσκυνῶ , νὰ τὴν λιτανεύουμε καὶ να τὴν λειτουργοῦμε στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς Καβάλας. Θεὸς εἶδε….
Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ μοῦ ἔδωκε δῶρο ἀγαθὸ τοὺς οἰκογενεῖς μου. Τὴν ἀδελφὴ μου Ἐλένη καὶ τὸν σύζυγό της Βασίλειο, τὰ ἀνήψια μου Κωνσταντῖνο καὶ Στεφανία, τὸν Κλεάνθη καὶ τὶς οἰκογένειές τους. Συγκυρηναίοι στὴν πορεὶα τῆς ζωῆς. Πόσες φορὲς δὲν σήκωσαν καὶ σηκώνουν τὸν δικό μου σταυρὸ. Τοὺς εὐχαριστῶ.
Εὐχαριστῶ τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς καθηγητὲς μου ποὺ πέρα ἀπὸ τὶς γνώσεις μοῦ δίδαξαν ἦθος, πίστη καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα. Τούς καθηγητὲς μου στὶς πανεπιστημιακὲς διαδρομὲς τῆς θεολογίας, τῆς νομικῆς καὶ τῆς ψυχολογίας. Ἰδιατέρως τὸν κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, κ. Σταμούλη, τὸν κ.Τσιρώνη καὶ τὸν κ. Στογιαννίδη ποὺ εἶναι σήμερα παρόντες.
Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ ἐπέτρεψε στὴν ἀναξιότητά μου νὰ καρῶ μοναχὸς στὴν ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μαριῶν Θάσου, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πολυσέβαστου πνευματικοῦ μου πατρὸς μακαριστοῦ μητροπολίτου Φιλίππων κυροῦ Προκοπίου, καὶ νὰ λάβω ἀπὸ τὰ τίμια χέρια του τοὺς δύο βαθμοῦς τῆς ἱεροσύνης. Ταπεινὰ γονατίζω μπροστὰ του καὶ τὸν εὐχαριστῶ ποὺ μὲ τίμησε νὰ μὲ ἐπιλέξει ὡς συνεργάτη του στὰ ἱδρύματα, στὴ διοίκηση, σὲ ὅλους τοὺς τομεὶς ποιμαντικῆς, κηρυκτικῆς καὶ κατηχητικῆς δράσης. Πάν ἀπ΄ ὅλα τὸν εὐχαριστῶ ποὺ μᾶς ἐνεφύσησε τὴν ἄσβεστη πλέον φλόγα τοῦ πόθου τῆς ἱεραποστολῆς καὶ τῆς ἀγάπης γιὰ τὸ μαῦρο διαμάντη τῆς Ἀφρικῆς τὴν πολύπαθη Οὐγκάντα. Ταυτόχρονα μὲ βαθιὰ συγκίνηση καὶ ἀγάπη στρέφω τὴν σκέψη καὶ τὴν καρδιὰ μου πρὸς τὴν πεφιλημένη μου ἡρωική Μακεδονία καὶ τοὺς πιστοὺς τῶν Φιλίππων, τῆς Νεαπόλεως, τοῦ Νέστου καὶ τῆς νήσου τῆς Θάσου «οὕς ἐν ἀληθεία ἠγάπησα», ζητῶ δημοσίως συγγνώμη γιὰ τὸν παραπικρασμὸ τους, καὶ ποὺ σήμερα πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ταλαιπωρήθηκαν 4 ταξιδεύοντας ὅλη τὴ νύκτα γιὰ νὰ εἶναι παρόντες στὸ μυστήριο τῆς ἀρχιερωσύνης. Μὲ συγκινοῦν μὲ τὴν ἀνταπόδωση τῆς ἀγάπης τους. Ἀπό τά βάθυ τῆς καρδιᾶς μου τούς εὐχαριστῶ.
Εὑχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ μοὺ προσέφερε μία δεύτερη οἰκογένεια, μιὰ ἄλλη μεγάλη, πολυάριθμη οἰκογένεια, τοὺς ἐργαζομένους καὶ γέροντες τοῦ Πολίτειου Γηροκομείου Χρυσουπόλεως πού γιὰ τριάντα χρόνια ἀπετέλεσαν τὴν οἰκογένειά μου, τοὺς συνοδοιπόρους μου, τοὺς προστάτες μου καὶ τὶς ἀνησυχίες μου. Τοὺς εὐχαριστῶ γιατὶ μού ἔδωσαν μόνο χαρὲς καὶ εὐλογίες. Εἶμαι ἀναπαυμένος ὅτι βρίσκονται ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ κραταιοῦ προφήτου Ἠλιοὺ καὶ τῆς γλυκητάτης Ἁγίας Ἀνθούσης τῆς Σελευκείας. Ἀλλὰ καὶ στὴ μέριμνα τοῦ πράου καὶ φιλεύσπλαχνου σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλίππων κ. Στεφάνου, πλησίον τοῦ ὁποίου γιὰ ἐξ ἔτη διηκόνησα στοὺς Φιλίππους τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ στὸν ὁποὶο ὁφείλω εὐγνωμοσύνη καὶ εὐχαριστίες πολλές.
Εὐχαριστῶ, τὸν παντεπόπτη Θεὸ ποὺ ὁδήγησε τὰ βήματὰ μου στὴν Ἁγιορείτικη μοναστικὴ ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας. Κοντὰ στὸν σεβαστὸ ἅγιο καθηγούμενο γέροντα Ἐλισαῖο, καὶ τὸν πνευματικό μου πατέρα Μύρωνα γιὰ τὴν ἀνάπαυση πού βρίσκει ἡ ψυχή μου στὸ πετραχείλι τους.
Εὐχαριστῶ τὸν πατέρα Νεῖλο ποὺ παρὶσταται στὴ χειροτονία μου ἐκ μέρους των. Καθὼς καὶ στὴν ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Παύλου, παιδιόθεν. Εύχαριστῶ τὸν γέροντα Νικόδημο ποὺ μπῆκε στὸν κόπο νὰ ἔρθει ἀπὸ τὴν Ἀθωνικὴ πολιτεία. Τὸν εὐχαριστῶ γιὰ τὸν στηριγμὸ του στὶς φοιτητικὲς μου ἀνησυχίες καὶ τὶς μετέπειτα. Εὐχαριστῶ τὸν πανάγαθο Θεὸ ποὺ ἀπέστειλε ὡς συμπαραστάτες καὶ προσευχητικοὺς ἐνδυναμωτὲς μου τὶς μοναχικὲς ἀδελφότητες τῆς ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Νικητῶν μὲ τὴν ὁσιωτάτη γερόντισσα Εὐδοκία καὶ τοῖς σὺν αὐτῇ ἀδελφὲς γιὰ τὴν προσευχητική παρουσία τους, τὴν πολύπλευρα ἐκδηλωθεῖσα ἀγάπη τους, τὸν ἀγῶνα τους γιὰ τὴν ὀρθοδοξία, 5 τῆς ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τοῦ Ἔβρου καὶ τὴν πολυσέβαστη γερόντισσα Μακρίνα καὶ τὴν ἀδελφή Θέκλα, ὅπου ἔβρισκα καταφύγιο προσευχῆς κάθε φορὰ ποὺ βάραινε ἡ ψυχὴ μου. Τὴν ἀρτιγένητη ἀδελφότητα τῆς γεροντίσσης Ἀρσενίας, τοὺς ὑπόσχομαι πώς, μὲ τὶς εὐλογίες Σας Μακαριώτατε, θὰ εἶμαι κοντὰ τους. Καθώς καὶ τὴν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀποστόλου Σὶλα Καβάλας, στὴν ὁποὶα μέχρι πρότινος ἀξιώθηκα νὰ εἶμαι ἡγούμενὸς της.
Εὐχαριστῶ τοὺς ἡγουμενοσυμβούλους π. Χερουβειμ καὶ π. Χρυσόστομο γιὰ τὴν συμπαράσταση τους στὴν ὁργάνωση τῆς Μονῆς μας. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ γιὰ τοὺς ἐντιμότατους ἄρχοντες τῆς Καβάλας, γιὰ τὴν μέχρι τώρα ὑποδειγματικὴ μας συνεργασία. Τοὺς εὐχαριστῶ ποὺ παρίστανται σ αὐτή τὴν σημαντική στιγμή τῆς ζωῆς μου. Τούς Δημάρχους Καβάλας, Νέστου καὶ Θάσου, τὸν ἀντιπεριφερειάρχη Καβάλας, τούς Βουλευτές κ. Παναγιωτόπουλο, κ. Πασχαλίδη, κ. Λαζαρίδη και κα Δεληκάρη, καθώς καὶ τὸν κ. Καλαντζή. Τοὺς ἐκπροσώπους τῶν σωμάτων ἀσφαλείας καὶ τούς λοιπούς ἄρχοντες. Μαζί μὲ αὐτοὺς ἰδιατέρως δε τὸν ὑφυπουργό Πολιτικῆς προστασίας κ. Τουρνά.
Μετὰ τὸν Ἐλεήμονα Θεὸ, χρεωστικῶς εὐχαριστῶ ἐν πρώτοις, ἀπὸ καρδιᾶς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ ὁποία διὰ τῆς τιμίας ψήφου της μὲ ἀνέδειξε ἐπίσκοπο τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης ἐπισκοπῆς Θεσπιῶν. Εὐγνώνομες εὐχαριστίες ἀπευθύνω πρὸς τὸν ἀκάματο Ἱεράρχη, τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Συμεών, γιὰ τὴν πατρικὴ στοργὴ καὶ ἀγάπη μὲ τὶς ὁποὶες μὲ περιβάλλει καὶ δι’ ὅσα ὑπὲρ ἐμοῦ ἔπραξε καὶ πράττει.
Ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστῶ τοὺς μετὰ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος συνιερουργούντας Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχας. 6 Τὸν πολιὸ γέροντα μητροπολίτη Ξάνθης κ Παντελεήμονα, ποὺ ἀπετέλεσε πρώτυπο ποιμένος κατὰ τὰ νεανικὰ μου χρόνια. Τὸν Νέστωρα τῆς Ἱεραρχίας σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Τὸν φιλάδελφο μητροπολίτη Θηβῶν καὶ Λεβαδείας κ. Γεώργιο, τὸν πολυσέβαστο μητροπολίτη Ἰλίου κ. Ἀθηναγόρα, τὸν ἐμψυχωτὴ μου σεβασμιώτατο μητροπολίτη Καρπενησίου κ Γεώργιο. Ἰδιαιτέρως δὲ τὸν σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μιλήτου κ Ἀπόστολο, στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποὶου προσβλέπω πρὸς τὸ σεπτὸ κέντρο τῆς ὀρθοδοξίας, τὸ πολύπαθο Φανάρι καθώς καὶ στὰ χρόνια τῆς διακονίας μου στὸν κοινό συνοδοιπόρο μακαριστὸ μητροπολίτη Φιλίππων, κυρό Προκόπιο.
Εὐχαριστῶ καὶ τοὺς ὑπὲρ ἐμοῦ συμπροσευχομένους σεβασμιωτάτους καὶ θεοφιλεστάτους. Ἰδιατέρως δε τὸν θεοφιλέστατο ἐπίσκοπο Στρατονικείας κ Στέφανο, τὸν φίλο, ἀδελφὸ καὶ συναντιλήπτορα γιὰ τὴν πολλή του ἀγάπη καὶ τὸν διαρκή στηριγμό. Καὶ τὸν θεοφιλέστατο ἐπίσκοπο Κωνσταντιανῆς κ. Κοσμά, τὸν ἀκοίμητο ἱεραπόστολο τῆς Ἀφρικῆς, πού μοῦ θυμίζει τὸ ἱερὸ χρέος τῆς ἱεραποστολῆς καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ πρὸσωπὸ μου τοῦ Μακαριωτάτου Πάπα καὶ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεοδώρου.
Εὐχαριστῶ τὸν Αἰδεσιμολογιώτατον πρωτοπρεσβύτερον π. Γεράσιμο Φυλακτάκη, διὰ τὴν ἀδελφική του ἀγάπη καθ’ ὄλη τὴν διακονία μου στὴν μητρόπολη τῶν Φιλίππων, καθώς καὶ ὅλους τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς συνεργάτες γιὰ τὴν ἁρμονικὴ καὶ φιλάδελφο συνεργασία στούς πολυποίκιλους τομεῖς δράσεις. Ὁμολογῶ ὅτι μὲ λύπη ἀποχωρίζομαι ἀπ αὐτούς πορευόμενος στὴν νέα ἐκκλησιαστικὴ διακονία ὅπου μὲ ἔταξε ὁ Κύριος καὶ Ὑμεῖς Μακαριώτατε. Ὅμως δὲν θὰ βρισκὀμουν σ’αὐτὴν τὴν μοναδικὴ γιὰ τὴν ὕπαρξή μου στιγμὴ ἀν Ἐσεῖς Μακαριώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα, Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.Ἰερώνυμε δὲν μὲ προκρίνατε ὡς βοηθό ἐπίσκοπο Σας.
Σᾶς 7 εὐχαριστῶ ἐκ βάθους ψυχῆς Μακαριώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα μου. Πατέρα, τὸν μετὰ τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὸν κατὰ σάρκα πατέρα μου. Καὶ Σᾶς ἐκφράζω τὴν ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη μου, διότι μὲ ἐτιμήσατε μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη σας καὶ πολλαπλῶς μὲ εὐηργετήσατε. Οὐδέποτε θὰ λησμονήσω τοὺς λόγους Σας καὶ τὴν ἐκπεφρασμένη σκέψη Σας γιὰ τὴν ἐλαχιστότητά μου. Ἡ ἀγάπη Σας γιὰ τὴν Εκκλησία, οἱ τίμιοι καὶ ἀνιδιοτελεῖς ἀγῶνες Σας ὑπὲρ αὐτῆς, ἡ συνέπεια καὶ ἡ σταθερότητα στὶς ἀρχὲς καὶ τοὺς λόγους Σας, ἡ εὐθύτητα καὶ ἡ εὐγένειά Σας, θὰ ἀποτελοῦν πηγή ἐμπνεύσεως καὶ δείκτη πορείας στὴν ἐπισκοπική μου διακονία.
Ἀντιγράφω τὰ λόγια τοῦ πεφιλημένου μου, πρώτου βοηθοῦ ἐπισκόπου Θεσπιῶν καὶ νῦν μητροπολίτου Φθιώτιδος, γιὰ τὴν φροντιστικὴ ἀγάπη Σας Μακαριώτατε ποὺ «μὲ ἅρπαξε στὴν κυριολεξία, «ἁρπαγὴ Θεοῦ» καὶ μὲ ἔφερε ἐδῶ, στὴν ὁδὸ τῆς Ἁγίας Φιλοθέης, σὲ Ἐσᾶς, στὸν Πατέρα μου, στὸν Εὑεργέτη μου, στὸν δικό μου ἄνθρωπο, στὸν ἄγγελό μου. Εὐγνωμονῶ τὸν Θεό, ποὺ μὲ ἀξιώνει νὰ Σᾶς ὑπηρετήσω στὸ ἐξῆς ὡς βοηθὸς Ἐπίσκοπός Σας, ὑπὸ τὸν τίτλο μίας ἱστορικῆς ἐπισκοπῆς, μαρτυρουμένης ἤδη ἀπὸ τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ, μὲ τότε ἐπίσκοπο Θεσπιῶν, τὸν ἐπίσκοπο Ῥουφῖνο, γιὰ νὰ συνεχίσω νὰ μαθητεύω κοντά Σας καὶ νὰ γίνομαι αὐτόπτης καὶ αὐτήκοος μάρτυρας τοῦ μεγαλείου τῆς προσωπικότητάς Σας».
Διαδηλῶ τὴν υἱικὴ μου ἀφοσίωση πρὸς τὸ σεπτὸ πρόσωπὸ Σας καὶ ὁμολογῶ ὅτι ἡ ἀγάπη μου πρὸς ἑσᾶς θὰ εἶναι άδιάπτωτη. Τέλος εύχαριστῶ ὅλους ἐκείνους ποὺ έμφανῶς ἤ ἀφανῶς μὲ εὐηργέτησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ζωῆς μου, καὶ ὅσους αὐτὴ τὴν ἱερὰ στιγμὴ προσεύχονται ὥστε νὰ ἀναδειχθῶ «ἐργάτης δόκιμος καὶ ἀνεπαίσχυντος» τοῦ θείου ἀμπελῶνος. Καὶ νῦν, τὶς προσευχὲς ὅλων ζητῶντας, ὑποσχόμενος ὅτι μὲ τὴν δύναμη καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς γνήσιος διάδοχος τῶν Θεσπιαίων θὰ φυλάσσω τὶς Θερμοπύλες 8 τῆς πίστεως μέχρι τῆς τελευταίας μου ἀναπνοῆς.
Ἐπικαλούμενος τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου άποστόλου Παύλου, τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ, καὶ πάντων τῶν ἁγίων ,κλίνω εὐλαβῶς τὸν αὐχένα στὴν βουλὴ τοῦ Θεοῦ μου καὶ ἀνέρχομαι τὶς βαθμίδες τοῦ φρικτοῦ θυσιαστηρίου ἐπαναλαμβάνων ἐν κατανύξει τοῦ Τελώνου τὴν φωνὴ «Ὁ Θεὸς ἱλάσθητὶ μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καὶ ἐλέησον με».
Πηγή: orthodoxianewsagency.gr