Με αφορμή τις εξελίξεις στη Στέγη Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών και της μετεγκατάστασης της από το κτήριο της οδού Κύπρου ο δημοτικός σύμβουλος, εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Χρήστος Ποτόλιας εκφράζει τις απόψεις του για το ζήτημα.
«Σαν βόμβα σκάει στην κοινωνία της Καβάλας η μεθόδευση της έξωσης του ιστορικού πολιτιστικού σωματείου από το χώρο όπου στεγάζεται πλέον των έξι δεκαετιών…..
Από τη στιγμή που “βγαίνει” στη επιφάνεια η απαράδεκτη έξωση, έχουμε πυκνό χρόνο εξελίξεων:
Α. αρνητική θέση για τα συμφέροντα της “ΣΤΕΓΗΣ” και υπέρ της Μητρόπολης, τόσο της διοίκησης του δήμου, όσο και όλων των παρατάξεων (πλην Λαϊκής Συσπείρωσης).
Β. δημιουργία επιτροπής πρωτοβουλίας για τη σωτηρία της “ΣΤΕΓΗΣ”.
Γ. γενικές συνελεύσεις παλιών και νέων μελών που αντιτίθενται στην έξωση.
Δ. διενέργεια εκλογών στο σύνδεσμο με νέο ΔΣ.
Κυρίως όμως αυτό που συνέβη, το οποίο δίνει νέα τροπή και δυναμική στις αντιδράσεις, αποτελεί το μεγάλο ενδιαφέρον πολλών συμπολιτών μας οι οποίοι πήραν μέρος σε διαδικασίες που έγιναν μέχρι τώρα, αλλά και πολλών άλλων συμπολιτών μας που με τον ένα ή άλλο τρόπο έδειξαν την ανησυχία τους για τα τεκταινόμενα στη “ΣΤΕΓΗ”.
Με ποιο τρόπο όμως όλη αυτή η προσπάθεια και το ενδιαφέρον που δείχνουν παλιά και νέα μέλη, απλός κόσμος, θα έχουν συνέχεια και συνέπεια ενάντια σε αυτή την επίθεση που δέχεται ο ιστορικός Σύνδεσμος; Φτάνουν τα ψηφίσματα και οι δικονομικές ενέργειες, που καθόλου βέβαια δεν υποτιμώ, για να έχεις συνέχεια και συμπαραστάτες στον αγώνα; Είναι αποτελεσματικό και με προοπτική, μπορεί να δημιουργηθεί ρεύμα αμφισβήτησης, μία στρατηγική πορεία αναγέννησης της “ΣΤΕΓΗΣ”, αν μονοσήμαντα μπει στο στόχαστρο η εκκλησία, καθώς και αυτοί που συντάχθηκαν μαζί της; Μπορεί να συμπαρασυρθούν, συμπαραταχθούν περισσότερες δυνάμεις με την υπόθεση της “ΣΤΕΓΗΣ”, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις συμμαχιών, αν τελικά δε βάλεις στο επίκεντρο της συζήτησης συνολικά το θέμα του πολιτισμού, που διαχρονικά αποτελεί το αποπαίδι αυτού του συστήματος;
Είναι ολοφάνερο ότι εδώ και χρόνια επιχειρούν αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους με τις οδηγίες της Ε.Ε. την ολοκληρωτική μετατροπή του πολιτισμού σε εμπορεύσιμο προϊόν. Για τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, αντιμετωπίζουν τον πολιτισμό ως κλάδο που συμβάλλει στα κέρδη τους, καταστρέφοντας θέσεις εργασίας μέσω της συγκεντροποίησης του «πολιτιστικού» κεφαλαίου από το βιβλίο μέχρι τα οπτικοακουστικά.
Θεωρώ ότι ο πολιτισμός πρέπει να συμβάλει στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου κυρίως των νέων, στην ανάπτυξη του συναισθήματος και της φαντασίας, αλλά και της νόησης και της βούλησης, αρετές απαραίτητες στον καθένα που θέλει να λέγεται άνθρωπος.
Αντίθετα το αστικό κατεστημένο διαφημίζει και προωθεί τον πολιτισμό του σάπιου συστήματος που υπηρετεί. Εμποδίζεται με κάθε τρόπο η πρόσβαση στην Τέχνη, που αφυπνίζει και γεννά στον άνθρωπο την ανάγκη να ανοίξει τους ορίζοντες της σκέψης του. Η σπουδαιότερη λειτουργία της Τέχνης είναι να συμβάλλει ατομικά στη διεύρυνση του μορφωτικού ορίζοντα, στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και συλλογικά στην κοινωνική πρόοδο, στο γκρέμισμα των στερεότυπων, των προκαταλήψεων. «Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο», όπως έγραψε ο Ρίτσος. Και γιατί «η τέχνη δεν πρέπει να αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγεθύνει» – Μ. Μπρεχτ.
Ένα τέτοιο πολιτισμό που ήταν σε προοδευτική κατεύθυνση υπηρέτησε για μεγάλες χρονικές περιόδους η “ΣΤΕΓΗ”. Ένα τέτοιο πολιτισμό πρέπει να οραματιστούν και να προωθήσουν νέα και παλιά μέλη της, να έρθουν και να φέρουν σε επαφή νέους καλλιτέχνες και άλλους νέους με ανησυχίες και ενδιαφέροντα.
Ο χώρος της “ΣΤΕΓΗΣ” για να παίξει ένα τέτοιο ρόλο, αλλά και για να βάλει ταφόπλακα στα σχέδια έξωσής της, πρέπει να μένει ανοιχτός για καθημερινή συζήτηση και ψυχαγωγία. Ένας χώρος ικανός για να στεγάσει καλλιτεχνικές ομάδες κάθε είδους για μουσικές βραδιές, προβολές ταινιών, πρόβες, βιβλιοπαρουσιάσεις……
Είμαι σίγουρος ότι αυτός ο χώρος θα δώσει νέα πνοή στα πιο πρωτοπόρα παιδιά της Καβάλας, των εργατικών – λαϊκών οικογενειών να εμπνευστούν, να πάρουν θάρρος και ελπίδα, να πυκνώσουν τις γραμμές των λίκνων του πολιτισμού, όπου θα μάθουν πολλά και θα προσφέρουν πολλά, με τη σκέψη και τη δράση τους, στην πιο σπουδαία υπόθεση: ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ».