Ο δήμος Καβάλας και η ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ φιλοξενούν την έκθεση ζωγραφικής της Λίας Καραμανλή με τίτλο «Ίδιος τόπος, άλλος χρόνος/7 στιγμές», με την έκθεση να ανοίγει τις πόρτες της την Κυριακή 20 Οκτωβρίου στις 18:00 (ημέρα εγκαινίων) στην Παλιά Μουσική και θα λειτουργήσει μέχρι και το Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019 με ώρες επίσκεψης 10:00-13:00 και 18:00-21:00.
Η συγκεκριμένη έκθεση έχει μια διαφορετική ταυτότητα με πολλά μηνύματα και συμβολισμούς, όσον αφορά την τεχνοτροπία της ζωγράφου, καθώς επέλεξε να «σκιαγραφήσει» το παρελθόν με τη «γλώσσα» του σήμερα: τα… αποτσίγαρα.
Εν είδει εισαγωγικού σημειώματος για την έκθεση: Όταν τα αποτσίγαρα γίνονται πινέλα…
Τι παράξενο πράγμα η Έμπνευση. Όταν την κυνηγάς και ιδροκοπάς και ματώνεις να την αδράξεις, εκείνη γίνεται σκιά και καπνός, σα να παίζει μαζί σου. Κι όταν δεν την περιμένεις, εκείνη έρχεται και σε βρίσκει σαν την αγάπη. Κάπως έτσι άρχισαν όλα, όταν χαλαρή ένα βράδυ στο γραφείο του φίλου μου του Κυριάκου κουβεντιάζαμε, ο Γιάννης μου πρότεινε να ασχοληθώ με τα σκουπίδια. Εκείνη τη στιγμή χαμογέλασα χωρίς ιδιαίτερο ενθουσιασμό, αλλά το επόμενο χρονικό διάστημα άρχισαν να συμβαίνουν μια σειρά από συμπτώσεις, οι οποίες για μένα έχουν λόγο ύπαρξης, οπότε και δεν είναι καθόλου τυχαίες.
Δύο μέρες αργότερα ο Σύλλογος με τον οποίο συνεργάζομαι, είχε στο πρόγραμμά του τον καθαρισμό μιας ακτής της πόλης μας, στην Καλαμίτσα. Αποφάσισα να πάω και με την ευκαιρία να μαζέψω μερικά υλικά που θα μου ήταν χρήσιμα. Το αυτοκίνητό μου όμως χάλασε και έφτασα καθυστερημένη την ώρα που μόλις είχαν τελειώσει. «Τι καλό μου φέρνετε;» ρώτησα κι αυτοί μου απάντησαν ότι η παραλία δεν είχε και πολλά σκουπίδια, ήταν όμως γεμάτη από εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες αποτσίγαρα (γόπες).
Το μυαλό γυρίζει και κλειδώνει. Μνήμες ανασύρονται. Συνειρμοί στα καλύτερά τους. Τι συμβαίνει στον ίδιο τόπο αλλά σε άλλο χρόνο στα σπουδαία που κληρονομήσαμε; Πριν από χρόνια σ’ ένα γνωστό Αρχαιολογικό χώρο με τον τουριστικό οδηγό στο χέρι, ψάχναμε μάταια για πολύ ώρα ένα υπέροχο ψηφιδωτό δάπεδο. Τελικά όταν το βρήκαμε διαπιστώσαμε ότι ήταν μπροστά μας αλλά δεν το βλέπαμε, γιατί ο χώρος ήταν γεμάτος σκουπίδια. Το ψηφιδωτό διακρινόταν με δυσκολία σκεπασμένο με συσκευασίες, σακουλάκια και μπουκαλάκια μεταλλικού νερού.
Στη χώρα της Αρετής, του Καλόν καγαθόν, της Αρτιότητας, του Φωτός και της Δημοκρατίας, στη χώρα που πότισε με το πνεύμα της όλη τον Κόσμο, που γεννά θαυμασμό, που έχουμε φτάσει εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε απόγονοί τους;
Η συνέχεια μοιάζει με φυσική αντίδραση. Ζωγραφισμένοι όχι με πινέλα, αλλά αποκλειστικά με γόπες από τις παραλίες της υπέροχης αυτής χώρας που έχω την τύχη να ζω, οι πίνακες, εμπνευσμένοι από γνωστά αρχαιοελληνικά αγάλματα. Οι γόπες, προϊόντα του σημερινού πολιτισμού, χρησιμοποιούνται για να ζωγραφίσω με μια άλλη ματιά προσεγγίζοντας με σεβασμό τις απαράμιλλες δημιουργίες εκείνων των πραγματικά Ελεύθερων πνευματικά Ανθρώπων, που κάποτε έζησαν σ’ αυτόν τον λουσμένο στο φως ευλογημένο τόπο.
