Η Γεωργία Μαυραγάνη κάνει «Διάλογο» επί σκηνής με την ευθύνη του Διονυσίου Σολωμού απέναντι στην Επανάσταση [φωτογραφίες]

Η σκηνοθέτις μιλάει με αφορμή την παράσταση η οποία ανεβαίνει στο Αντιγόνη Βαλάκου για την ανάγκη του Θεάτρου να αφήσει απεγνωσμένα κάτι στο διάβα του, ζωσμένο στην προβληματική των Επαναστάσεων που δεν έγιναν ή που έμειναν στη μέση

Το Σάββατο 11 και την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου στις 21:00 το Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου θα φιλοξενήσει τον «Διάλογο» του Διονυσίου Σολωμού (Όταν η γλώσσα γεννά την επανάσταση) σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνης, ως χειμερινή απόληξη του Φεστιβάλ Φιλίππων, ως πνευματική απόληψη των λέξεων και της ποίησης του μεγάλου ποιητή, λέξεις που συναντάνε την πιεσμένη πραγματικότητα και σε συνάρτηση με την ανάγκη του Θεάτρου να αφήσει απεγνωσμένα κάτι στο διάβα του, δημιουργούν επί σκηνής ένα διαδραστικό κράμα προβληματισμού, ζωσμένο στην προβληματική των Επαναστάσεων που δεν έγιναν ή που έμειναν στη μέση.

Η σκηνοθέτις εν μέσω πρόβας μίλησε στο KAVALA POST για την ανάγκη του ποιητή να τροφοδοτήσει την Ιστορία με την ενέργεια των λέξεων, λέξεις γεμάτες αίμα που εν τέλει δίνουν ζωή στην Επανάσταση, αλλά κάνουν τον ίδιο να αφαιρεί το οξυγόνο από το ίδιο του το έργο, για τις γέφυρες που δημιουργούν οι ανάγκες των ανθρώπων και συνδέσουν το τότε με το τώρα, τις ανεκπλήρωτες Επαναστάσεις με αυτές που δεν έγιναν ή που δεν ήρθαν ποτέ, για την ανάγκη του ίδιου του Θεάτρου να αναπνεύσει ελεύθερα σε μια «μολυσμένη», πνευματικά, εποχή και για έναν Ομηρικό ποιητή που όσα χρόνια θα περάσουν, πάντα θα γεννά Ιθάκες στα βιβλία, στις θεατρικές σκηνές, στις συνειδήσεις και στην καραντίνα της πνευματικότητας.

Οι λέξεις έχουν αίμα, έχουν ψυχή και αυτές πρέπει να υπερασπιστεί στην ποίησή του…

Η ευθύνη απέναντι στην Επανάσταση

Οποιαδήποτε ενασχόληση με τον Διονύσιο Σολωμό είναι μια θεατρική σπουδή στη γλώσσα, διότι η γλώσσα του ποιητή είναι έτσι κι αλλιώς πυκνή και απαιτητική. Το σημαντικό για εμάς είναι ότι πρόκειται για μια συνομιλία του ποιητή με τον ίδιο του τον εαυτό, ένας «Πλατωνικός» διάλογος. Σε ελεύθερη μετάφραση, όμως, βλέπουμε την ευθύνη του Διονυσίου Σολωμού απέναντι στην Επανάσταση, ως ποιητής, ευθύνη στο πώς θα πει τα πράγματα. Αντιλαμβάνεται ο ίδιος ότι πρόκειται να γράψει μια εθνική ποίηση (η οποία γίνεται διεθνής). Οι λέξεις έχουν αίμα, έχουν ψυχή και αυτές πρέπει να υπερασπιστεί στην ποίησή του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα προσφέρει υψηλή ποίηση, πράγμα που το καταφέρνει. Εκείνος, όμως, μπαίνει σε έναν αγώνα, αφήνοντας τελικά ανολοκλήρωτο το ίδιο του το έργο. Δεν το βάζει κάτω, όμως κι αυτό είναι συγκινητικό. Το «Ελευθερία ή Θάνατος» το μεταφέρει μέσα στην ποίησή του.

Υπάρχουν σοφολογιότατοι σήμερα…

Ευχής έργον είναι να σκεφτεί ο θεατής ότι πολλές από τις λέξεις σήμερα έχουν χάσει την αξία τους ή φαίνονται φθηνές και πιο μικρές, γιατί καθρεφτίζουν την πραγματικότητα ή χρησιμοποιούνται πλάγια. Γιατί υπάρχουν σοφολογιότατοι σήμερα, που χρησιμοποιούν τη λέξη «ελευθερία» και τελικά εννοούν κάτι άλλο.

Η επικαιροποίηση της παράστασης

Η παράσταση δεν είναι ένας συμβατικός μονόλογος και αυτό από μόνο του δίνει πνοή στο έργο, κάνοντας τους νέους να στρέψουν ξανά το βλέμμα τους στον μέγιστο ποιητή, ο οποίος προσπαθεί να γράψει σαν τον Όμηρο και από αυτό στην ουσία καίγεται. Και το συγκεκριμένο έργο του δεν είναι ένα απλό έργο, είναι η ποιητική αυτοβιογραφία του. Και το ξαναλέω, με συγκλονίζει το γεγονός που ο Διονύσιος Σολωμός νιώθει ότι έχει χρέος απέναντι στην Ιστορία.

Οι συγκυρίες των εντάσεων και η θεατρική αποσυμπίεση

Η παράσταση είναι γεμάτη ένταση, μια ένταση που βγαίνει αφενός από τη δυναμική της ποίησης του Σολωμού και αφετέρου από τη συγκυρία που βιώνουμε. Σκεφτείτε πόσο καιρό έχουμε να κάνουμε παραστάσεις κι αυτό μας βγαίνει στη σκηνή. Είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας και για εμάς και για τους θεατές. Και το καλοκαίρι χάρηκα πάρα πολύ που ήρθε ο κόσμος να δει την παράσταση. Ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να δει Θέατρο. Από την άλλη, βλέπουμε και το άλλο, ειδικά στην Αθήνα. Δουλειές που είχαν λόγο που έγιναν πήγαν καλύτερα από άλλες που πήγαν με συντηρητικούς όρους του τύπου «ας κάνω κάτι γνωστό, κάτι εμπορικό». Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος ταρακουνήθηκε λίγο. Κι επίσης, εμένα μου αρέσει το Θέατρο να είναι χρήσιμο, να είναι ένα όργανο να πεις πέντε πράγματα που θα επηρεάσουν τη ζωή σου και χαίρομαι που ο Θοδωρής ο Γκόνης μου έδωσε την ευκαιρία να το επιχειρήσω αυτό.

Info

  • Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
  • Σύνθεση-Δραματουργία: όλος ο θίασος
  • Μουσική: Χάρης Νείλας
  • Σκηνογραφική επιμέλεια: Μαρίνα Παπούλια
  • Ερμηνευτές: Γιάννης Αποσκίτης, Ειρήνη Ζήκα, Θανάσης Λυσανδρόπουλος, Μαρίνα Παπούλια

Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ μειωμένο

Λόγω των ειδικών συνθηκών, η αγορά εισιτηρίων θα γίνεται μόνο ηλεκτρονικά εδώ με τη χρήση χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας.

Σε περίπτωση ματαίωσης της παράστασης, θα υπάρξει ανακοίνωση σχετικά με την επιστροφή του αντίτιμου του εισιτηρίου.

Η είσοδος, η έξοδος και η παραμονή στον χώρο του θεάτρου γίνεται με τη χρήση μη ιατρικής μάσκας.

Είναι υποχρεωτική η τήρηση των αποστάσεων τόσο κατά την προσέλευση όσο και κατά τη διάρκεια των παραστάσεων, σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ.

Απαγορεύεται η είσοδος στο θέατρο μετά την έναρξη των παραστάσεων.

Οι παραστάσεις στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου θα πραγματοποιηθούν ακολουθώντας τις ειδικές οδηγίες των υγειονομικών αρχών, με προτεραιότητα τη δημόσια υγεία και με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο κοινό και τους καλλιτέχνες.

Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καλούν στα τηλέφωνα 2510 220876-77 κατά τις ώρες γραφείου.