Ηστήλη «Μικρή κλίμακα» του λογοτεχνικού περιοδικού «Χάρτης» προτείνει κάθε μήνα σε τρεις-τέσσερις συγγραφείς μια φράση που θα αποτελεί τον τίτλο ή θα εμπεριέχεται σε ένα αδημοσίευτο πεζό κείμενό τους (έως 250 λέξεις).
Ενίοτε δίνεται και μη ρηματική ιδέα συγγραφής, μια μουσική ή μια φωτογραφία. Στόχος της στήλης είναι αφενός να δημιουργηθεί μια δεξαμενή συλλογής πρωτογενούς υλικού και αφετέρου μια εν προόδω χαρτογράφηση της ελληνικής περίπτωσης στο τοπίο της σύγχρονης ελληνικής μικρομυθοπλασίας.
Στους συγγραφείς του τεύχους Ιουλίου 2022 έχει δοθεί η φράση: «να τη σέβεσαι τη νύχτα» από την Κρύπτη του Ε.Χ. Γονατά.
Περιποιεί τιμή για την Καβάλα ότι δύο από τους τέσσερις λογοτέχνες που συμμετέχουν στην τελευταία «Μικρή κλίμακα» είναι Καβαλιώτες: Ο Δημήτρης Λεοντζάκος και η Γεωργία Τριανταφυλλίδου.
Διαβάστε παρακάτω τα αδημοσίευτα «μικρά» πεζά τους με αφορμή τη φράση «Να τη σέβεσαι τη νύχτα» του Ε.Χ. Γονατά.
Δημήτρης Λεοντζάκος: Συμπόσιο για κάθε σκοτάδι
— Οι πεθαμένοι ποτέ δεν συνωμοτούν, έχουν φτάσει στην αγιότητα της πράξης. Στην αγριότητα της ύπαρξης: απλώς συνομιλούν. Bobok. Ακούν το επερχόμενο με ύπτια χάρη.
— Η νύχτα δεν λεκιάζει. Το σκότος όμως;
— Ένα άλμα ή μία πληγή έξω απ’ το φως. Όπως λέμε ένα ελάφι ή ένα κέλυφος.
/ μετά από εκατομμύρια έτη άγραφης αφής θα γίνεις βυθός, θα γίνω αγενής /
— Nαι, να τη σέβεσαι τη νύχτα ολόσωμη!
— Εμένα πάντως ο θάνατος με έκανε προφορικότερο.
— Τα παιδικά μου χρόνια τα φυλάω τυλιγμένα μέσα σε μία πάνινη πετσέτα. Σαν αεράκι φυσάνε απαλά τα σκοτεινά μαλλιά των πεθαμένων μας.
— Αόρατα σκυλιά γαβγίζουν κάπου μακριά και τραυματίζουν το ενδεχόμενο φως. Το επερχόμενο. Στο αβέβαιο σκοτάδι.
— Η αναπνοή των νεκρών είναι η γλώσσα. Σαν τα αγριολούλουδα είναι ανάποδα: με τις ρίζες στο φως και τα μάτια στο χώμα.
Το κιβώτιο
Ο ταξιτζής συναίνεσε. Γι’ αυτό, άλλωστε, κάλεσα ταξί τέτοια ώρα, για να βρείτε να παρκάρετε, του είπε. Εκείνος ρώτησε αν το κιβώτιο είναι βαρύ και προσφέρθηκε να τη βοηθήσει. Απόδιωξε γρήγορα τη σκέψη ότι μπήκε στην πολυκατοικία με έναν άγνωστο στις τρεις τα ξημερώματα. Είχε καλέσει ραδιοταξί, τι στο καλό… Τελικά, κουβάλησε μόνος του το κιβώτιο. Όταν βγήκαν στο πεζοδρόμιο, της έγνεψε, σσσς, να σωπάσει. Στιγμιαία πανικοβλήθηκε. Μετά κατάλαβε. Στο πορτμπαγκάζ του ταξί ήταν σκυμμένη μια γυναίκα. Η παλινδρομική κίνηση του άντρα πίσω της δεν άφηνε περιθώριο αμφιβολίας. Τα έχασε. Η γυναίκα είχε σκυμμένο το κεφάλι, δεν τους έβλεπε. Ο άντρας τούς κάρφωνε ξεδιάντροπα ενώ συνέχιζε να μπαινοβγαίνει μέσα της. Ο ταξιτζής άφησε απαλά το κιβώτιο στο πεζοδρόμιο. Στάθηκε ακίνητος , σε στάση προσοχής. Σαν αθλητής που ακούει τον εθνικό ύμνο ανεβασμένος στο βάθρο. Λες και κατάλαβε τη σκέψη της, ψιθύρισε: Nα τη σέβεσαι τη νύχτα. Το ζευγάρι τέλειωσε στη σιωπή και αποχώρησε. Πού πάμε; τη ρώτησε καθώς άνοιγε την πόρτα του οδηγού κι ενώ εκείνη σκεφτόταν αν έπρεπε να σχολιάσει το συμβάν. Αγίας Ζώνης, άκουσε τη φωνή της να τον κατευθύνει. Τα τρανταχτά γέλια τους ξεσήκωσαν τη γειτονιά. Στο απέναντι μπαλκόνι ένα στόρι ανέβηκε και μια αντρική φωνή τούς έστειλε στον διάολο κι ακόμη πάρα πέρα.
Πηγή: hartismag.gr