Το πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Καφετζόπουλου με τίτλο «ΤΑΟ» σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη παρουσιάζεται στο θέατρο «Αντιγόνη Βαλάκου» στην Καβάλα το τριήμερο 9 έως 11 Νοεμβρίου 2023, με όλες τις παραστάσεις να είναι sold out, στο πλαίσιο του προγράμματος της Α΄ Καλλιτεχνικής Περιόδου 2023-2024 του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας [διαβάστε εδώ για την υπόθεση του έργου].
Γράφει η Νατάσα Θεοδοσίου
Επί σκηνής οι Γιώργος και Αντώνης Καφετζόπουλος και ο Θοδωρής Σκυφτούλης, «εκπροσωπώντας» έκαστος τρεις διαφορετικές γενιές, με κοινή συνισταμένη τον «γκανγκστερισμό», από μια σύγχρονη κοινωνικό-οικονομική οπτική, τελείως διαφορετική για τον καθένα και επί της ουσίας μιας περιγραφής των επαγγελμάτων της νύχτας στο πρώιμο, μέσο και πλησίον της… σύνταξης πλαίσιο.
Η πλοκή, όχι τόσο έντονη σκηνοθετικά, πέραν των ηχητικών εικόνων προς το τέλος της παράστασης, εμπλούτισε ένα όχι και τόσο «δύσκολο» κείμενο, ωμά ρεαλιστικό, με στιχομυθίες που δύο στις πέντε λέξεις είχαν βωμολοχικό περιεχόμενο (γεγονός που δεν ενόχλησε και ορθώς την πλειοψηφία -άλλωστε ήταν γνωστό εκ προοιμίου, ασχέτως αν κάποιοι ενοχλήθηκαν- καθώς η επιλογή θέασης της παράστασης, για κάποιους, είχε σαφή προσωποκεντρικό χαρακτήρα-Καφετζόπουλος πατήρ).
Επί της ουσίας, κυριαρχεί μια έντονη «σύνδεση» της νύχτας και της μέρας και το αποτύπωμα τριών γενεών που βλέπουν τη ροή των πραγμάτων από μια τελείως διαφορετική οπτική, αποδομώντας και ταυτόχρονα συνθέτοντας… Και αυτή είναι μια από τις επιτυχίες της παράστασης, πέραν του καστ και των ερμηνειών.
Τη γενιά των Baby Boomers «εκπροσώπησε» ο Αντώνης Καφετζόπουλος, με τον γνωστό και έκδηλο σαρκασμό που τον χαρακτηρίζει ερμηνευτικά. Ως Ανδρέας Καραμούτσος, περνώντας περίπου μια δεκαετία στη φυλακή, ερμηνεύει τη νύχτα και τη ζωή, από μια πιο φιλοσοφική διάσταση προερχόμενη από εμπειρίες και διδάγματα «εκ των έσω» εμφορούμενος από τη βασική πεποίθηση των Κινέζων για τη συνεχή ροή των πραγμάτων που συμβαίνει στη φύση (αυτό το Τάο που προσπαθούσε να περιγράψει καθ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης στους επί σκηνής συνομιλητές του…).
Ο Γιώργος Καφετζόπουλος ως Millennial-Gen Next καταφέρνει να «πιάσει» τον παλμό της γενιάς του. Ορμώμενος από έντονα συναισθηματικά στοιχεία, νιώθοντας την αδικία της γενιάς του, μπορεί να ήταν πληθωρικός και «υπερφίαλος» επί σκηνής, με έντονα νευρικές κινήσεις και μη ξεκάθαρο συναισθηματικό κόσμο, εκφράζοντας, όμως και συγγραφικά και υποκριτικά μια γενιά που είτε υπόγεια είτε στο φως συνεχίζει να βγαίνει σε μια αγορά εργασίας «πληγωμένη» από την οικονομική κρίση, με μια γενικότερη αδιαφορία για πράγματα που αφορούν στην τέχνη, στην ιστορία και στην πολιτική.
Εκείνος, όμως, που κυριολεκτικά κλέβει την παράσταση είναι ο Θοδωρής Σκυφτούλης, ως γνήσιος εκπρόσωπος της Γενιάς Χ. Έχοντας δώσει με μεγάλη επιτυχία τα υποκριτικά του διαπιστευτήρια ως ο φασίστας αστυνομικός στον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο, στο «ΤΑΟ» ως Ιωσήφ Μωυσίδης, με ένα «καταγεγραμμένο», πλέον, προσωπικό ερμηνευτικό ιδίωμα, ενσαρκώνει ψυχή τε και σώματι, οτιδήποτε περιθωριακό, γελοιογραφικά υπερβολικό και ποταπό, ως μια ιδιαίτερη γκροτέσκα φιγούρα.
Πέραν του sold out, πρόκειται για μια παράσταση που βρίθει ρεαλισμού, με την έννοια αυτή να γνωρίζει όλο και περισσότερο τη δική της δόξα στο Θέατρο και να αποκτά (σε πείσμα των καιρών) όλο και μεγαλύτερο κοινό. Οι περιθωριακοί ήρωες, εν προκειμένω, και τα διακυβεύματα του έργου, αποτυπώνονται σε μια υπερρεαλιστική διάσταση και, μοιραία, συν-λειτουργούν με την αποδόμηση όλων των παραπάνω αξιωμάτων και αυτό είναι που κυριαρχεί κατά τη διάρκεια της παράστασης.