Με διαφορά λίγων ημερών, για δύο θέματα εντελώς διαφορετικά αλλά εξίσου, ίσως, σημαντικά, αναδείχτηκε με περίτρανο τρόπο μία ιδιότυπο «διγλωσσία» σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των υπηρεσιακών παραγόντων και της επιστημονικής τους γνώσης και κατάρτισης τόσο από την Πολιτεία όσο και από τις προϊστάμενες Αρχές. Η πρώτη περίπτωση αφορά στην αδειοδότηση της ΒΦΛ. Εκεί είχαμε τη θετική εισήγηση αλλά και τη «σπουδή» των υπηρεσιακών παραγόντων (των υπαλλήλων της Διεύθυνσης Ανάπτυξης της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, εν προκειμένω) να εγκρίνουν τη μεταβίβαση της άδειας λειτουργίας από τη μια εταιρία στην άλλη με… συνοπτικές διαδικασίες, παρά το γεγονός ότι τα συναρμόδια υπουργεία έστελναν και ξαναέστελναν ρητές εντολές για «πάγωμα» της διαδικασίας, παρά το γεγονός ότι εκλήθησαν να διερευνήσουν την όλη υπόθεση οι Ελεγκτές-Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης, παρά τα εξώδικα, τις αντιδράσεις κτλ κτλ κτλ. Την ίδια στιγμή, ο Αντιπεριφερειάρχης Θόδωρος Μαρκόπουλος δήλωνε σε κάθε ευκαιρία ότι θα κάνει «ό,τι του πουν οι υπάλληλοι» οι οποίοι και είναι «αυτοί που ξέρουν». Με άλλα λόγια, «Ευαγγέλιο» η γνώμη των υπηρεσιακών παραγόντων.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά στην αδειοδότηση της μονάδας στο Κοκκινόχωμα για τη διενέργεια λατρευτικών κατά «Κόσερ» σφαγών. Εδώ, το «παραμύθι» έχει μια τελείως διαφορετική «πλοκή». Οι υπηρεσιακοί παράγοντες (οι υπάλληλοι του Τμήματος Κτηνιατρικής της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, εν προκειμένω) γνωμοδοτούν αρνητικά, υποβάλλουν σαφείς και ακλόνητες έγγραφες ενστάσεις που εδράζονται στη Νομολογία αλλά και στην αυτοψία που διενήργησαν και παρ’ όλα αυτά… «επιστρατεύονται» από το αρμόδιο υπουργείο (Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) με βάση τον… Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα! Τελικά, τι από τα δύο ισχύει; Έχει βαρύτητα ο λόγος και η άποψη των υπηρεσιακών παραγόντων που στελεχώνουν τις διοικήσεις; Έχουν επιστημονική επάρκεια; Τους εμπιστευόμαστε ή όχι; Ας αποφασίσουν κάποιοι, γιατί εκτίθενται στα «μάτια» της Κοινής Γνώμης, δίνοντας την εντύπωση ότι όλα βασίζονται στο δόγμα «ναι μεν, αλλά», το οποίο αφήνει πολλά «παράθυρα» ανοιχτά για ερμηνείες άλλου τύπου. Ενίοτε βέβαια, μπορεί και.. «πόρτες»!
