Δεν αναφέρομαι στον τρόπο που στήθηκε η διοργάνωση, στη φιλοσοφία της και στη θεματολογία της, ούτε και στο πόσο κλειστή δείχνει (και είναι) προς τον πολύ κόσμο. Όλα τα παραπάνω είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα… Θα μείνω, όμως, στο φετινό σήμα κατατεθέν της, στην απλή, λιτή, αλλά αρκούντως καλαίσθητη κατασκευή που στήθηκε στον Φάρο, στη συνοικία της Παναγίας στην Καβάλα, ένα σιδερένιο ομοίωμα του Παλιού Υδραγωγείου, ήτοι τις γνωστές Καμάρες. Ένα απλό μάθημα για το πως φτιάχνεις με απλά και φθηνά υλικά μια πανέμορφη και συνάμα μοντέρνα κατασκευή που διαφημίζει την πόλη. Αλήθεια, πέρα από τα καράβια και τις βάρκες, πόσο δύσκολο θα ήταν να τοποθετήσει μια τέτοια κατασκευή ο δήμος Καβάλας σε ένα από τα «μπαλκόνια» της πόλης, με τους τουρίστες και τους επισκέπτες να στήνονται μπροστά του και να πέφτουν οι selfie’s βροχή και συνάμα να προβάλλεται κι η πόλη; Τροφή για σκέψη…