Μια σειρά ερωτημάτων έχουν προκαλέσει οι πινακίδες σήμανσης οι οποίες έχουν τοποθετηθεί στις καινούριες πιστοποιημένες παιδικές χαρές της Καβάλας. Για παράδειγμα, γιατί οι παιδικές χαρές έχουν ωράριο λειτουργίας 09:00-21:00 το καλοκαίρι και 09:00-17:00 τον χειμώνα; Μετά κλειδώνουν και συλλαμβάνονται όσοι χρησιμοποιήσουν τα παιχνίδια μετά την παρέλευση του ωραρίου… κυκλοφορίας; Άσε που μέσα στο ωράριο είναι και οι σχολικές ώρες. Δηλαδή τον χειμώνα που ένα παιδί σχολάει στις 14:00, έχει μόνο 3 ώρες για να χρησιμοποιήσει την παιδική χαρά; Συνεπώς μέχρι τις 14:00 είναι μόνο παιδική, καθώς δεν προσφέρει χαρά… Και γιατί απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους, με εξαίρεση τα σκυλιά που συνοδεύουν ΑμεΑ; Υπάρχουν κοινωνικά κριτήρια και στα σκυλιά; Ποιος ορίζει ότι είναι κάποιος παιδί μέχρι τα 14, εφόσον η πινακίδα αναφέρει ότι η παιδική χαρά αφορά σε παιδιά 1,5 έτους μέχρι 14 ετών; Δηλαδή μετά τα 14 παύει να είναι παιδική και είναι σκέτο χαρά; Εύλογα ερωτήματα για μια παράξενη πινακίδα που δεν ξέρει κανείς ποιος την εμπνεύστηκε, αλλά και πολλά «πρέπει» και «δεν πρέπει», ήτοι γραφειοκρατία, για ένα παιδί… Στο κάτω κάτω, μια παιδική χαρά είναι βρε παιδιά… Τουλάχιστον η πινακίδα της παιδικής χαράς αποτέλεσε χαρά… έμπνευσης για τη Λυδία Ελιόγλου και τη σελίδα της It’s a matter of poem (δείτε τη σελίδα και ακόμα περισσότερες εμπνεύσεις εδώ). Κάτι είναι κι αυτό…

Τελικά ο Θεόφιλος Σεχίδης δε θα αποφυλακιστεί, τουλάχιστον το 2017, καθώς η αίτησή του (διαβάστε σχετικά εδώ) η οποία βασίστηκε στη χρήση του Νόμου Παρασκευόπουλου απορρίφθηκε από το αρμόδιο συμβούλιο. Συνεπώς, δεν… επιστρέφει ούτε στη Θάσο, όπως δήλωσε ο ίδιος ότι θα πράξει αν αποφυλακιστεί. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δε θα ξανακάνει αίτηση αποφυλάκισης κι όσο κι αν φαντάζει δύσκολο ως ακατόρθωτο να γίνει αποδεκτή-νομικά ή ψυχιατρικά-πάντα θα υπάρχει η στατιστική πιθανότητα να επιστρέψει στην ελεύθερη κοινωνία.

Υ.Γ.: Μαζί με την αίτηση αποφυλάκισης, απορρίπτεται και το hoax που «διέδιδε» ότι ο Θεόφιλος Σεχίδης είναι νεκρός. Η μόνη αλλαγή όσον αφορά τη φυσική του παρουσία έγκειται στο βάρος του, καθώς έχει γίνει υπέρβαρος.

Οδήμος Καβάλας, λέει, θέλει να αναδείξει την Τοπική Ιστορία και γι’ αυτό, λέει, θα διοργανώσει στα μέσα Νοεμβρίου ένα μίνι-συνέδριο στο οποίο, λέει, είχε σκοπό να τιμήσει, λέει, για τη μεγάλη προσφορά του τον Νικόλαο Ρουδομέτωφ. Τα έφερε έτσι η ζωή που ο ιδρυτής του ΙΛΑΚ «έφυγε» από τη ζωή και δεν πρόλαβε να ζήσει αυτήν τη μεγάλη τιμή. Προλάβαμε όμως εμείς να παραστούμε στην εξόδιο ακολουθία του και να διαπιστώσουμε -με μεγάλη έκπληξη και απορία- ότι κανένας, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ (!!!) εκπρόσωπος του δήμου Καβάλας δεν έδωσε το «παρών», έτσι για τους «τύπους». Και άντε, ας υποθέσουμε ότι η δήμαρχος δεν μπορούσε. Οι Αντιδήμαρχοι; Ζωή να ΄χουνε, τέσσερις είναι… Οι πρόεδροι των Επιχειρήσεων, των ΝΠΔΔ, των Επιτροπών; Αλλά, τι να λέμε, εδώ δεν μπήκανε καν στον κόπο να βγάλουνε μια ανακοίνωση! Ένα συλλυπητήριο μήνυμα, κάτι. Μετά από αυτό, ελπίζουμε να μην έχουνε το θράσος -γιατί περί τέτοιου θα πρόκειται- σε λιγότερο από έναν μήνα να αρχίσουν τις γνωστές φανφάρες για το Συνέδριο Ιστορίας και να ρίχνουν «βροχή» τα δάκρυα για τον «κύριο Νίκο» και την παρακαταθήκη του…




ΥΓ1: Από ΟΛΟ το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας -44 δημοτικοί σύμβουλοι- στον Άγιο Νικόλαο βρέθηκε μόνον ο Άρης Βέρρος. Άλλωστε, η Συμπαράταξη Πολιτών είχε προ τριετίας τιμήσει υποδειγματικά («ξελασπώνοντας» υποδειγματικά τον δήμο) τον κ. Ρουδομέτωφ με μια σειρά από εκδηλώσεις.
ΥΓ2: Για να μην… χαίρονται κάποιοι, απόντες ήταν και οι υπόλοιπες Αρχές του τόπου. Πού οι βουλευτές; Πού ο Αντιπεριφερειάρχης; Πήγανε για… κάστανα; Πού οι υπόλοιποι που έσπευσαν να βγάλουν ανακοινώσεις (τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, Μάκης Παπαδόπουλος) και… «καθάρισαν»;
ΥΓ3: Ο δήμος Καβάλας δαπάνησε μόνον το 2016 για τον Πολιτισμό ένα εκατομμύριο και κάτι (χοντρά) ευρώ. Όπως είπε η δήμαρχος για να υπερασπιστεί αυτήν την πολιτική «για να ξαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη των Καβαλιωτών». Ε, ως γνωστόν, οι κηδείες δεν ενδείκνυνται για… γέλια. Αυτό.

Ο χειμώνας μπήκε και με την… άσπρη βούλα πλέον-αν και λίγο απότομα-στον Νομό Καβάλας και συγκεκριμένα στον δήμο Παγγαίου και ο πρώτος «οικοδεσπότης» του στην περιοχή είναι-ποιος άλλος-το όρος του Παγγαίου, το οποίο υποδέχτηκε τις πρώτες νυφάδες το απόγευμα του Σαββάτου 28 Οκτωβρίου 2017. Η φωτογραφία την οποία ανέβασε ο Μετεωρολογικός Σταθμός Νέας Περάμου (δείτε τη σελίδα του στο facebook εδώ) δείχνει τις παρυφές του δρόμου στην βορειοανατολική πλευρά του βουνού από τα 1.400 μέτρα και πάνω να είναι «πασπαλισμένες» με το πρώτο χιόνι, με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται κοντά στο μηδέν.




Οιωνός… «βάρβαρου» χειμώνα ή πρόωρη έλευση του χιονιά; Τίποτα από τα δύο. Μια φυσιολογική, για την εποχή, εξέλιξη, η οποία, μάλιστα, άργησε για το συγκεκριμένο βουνό. Μάλιστα, την άλλη βδομάδα η θερμοκρασία θα επανέλθει σε… οικονομικά επίπεδα, όσον αφορά το πετρέλαιο, καθώς στην Καβάλα ο καιρός θα είναι αίθριος με τη θερμοκρασία από τη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017 μέχρι και την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017 να κυμαίνεται στους 15-17 βαθμούς Κελσίου ως προς τις μέγιστες τιμές και 5-9 βαθμούς Κελσίου ως προς τις ελάχιστες. Δεν το λες και χειμώνα…

Μετά από μια βροχερή μέρα, ένα… αισιόδοξο μήνυμα ήρθε από ψηλά… Ή μάλλον δύο αισιόδοξα μηνύματα, καθώς το απόγευμα του Σαββάτου 28 Οκτωβρίου 2017 ένα διπλό ουράνιο τόξο «σκέπασε» την Καβάλα, με τα χρώματά του-έστω και για λίγα λεπτά-να υπερισχύουν του γκρίζου του ουρανού και της… ψυχολογίας της εποχής, ημερολογιακής και οικονομικής.




Αν και ένα ουράνιο τόξο δεν φέρνει πάντα την… καλοκαιρία, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ωστόσο πάντα θα αποτελεί μια μαγευτική εικόνα, ειδικά όταν για την υπόλοιπη «σκηνοθεσία» έχει φροντίσει η πόλη της Καβάλας.

Γελάνε και οι πέτρες με το νέο αφήγημα που σκαρφίστηκαν οι σύμβουλοι του Λαυρεντιάδη για «να μην κλείσει το εργοστάσιο» των Λιπασμάτων και το οποίο (αφήγημα; σενάριο; πείτε το όπως θέλετε) «λέει» ότι πίσω από όλα τα δεινά που έχουν βρει τη λιπασματοβιομηχανία τα τελευταία χρόνια βρίσκονται οι (κακοί, μοχθηροί και πάντα -ιστορικά μιλώντας- ιμπεριαλιστές) Τούρκοι! Αυτοί οι άπιστοι «μογγόλοι», λοιπόν, έκαναν… μάγια στον «άγιο» Λαυρεντιάδη και δεν τον άφηναν όλα αυτά τα χρόνια να πληρώνει τη ΔΕΠΑ, φτάνοντας το χρέος του στα 110 εκ. ευρω, και τώρα η ΔΕΠΑ -που ήταν από την αρχή μέρος του σατανικού αυτού σχεδίου (των Τούρκων ντε)- πιέζει την ΕΛΛΗΝΙΚΗ εταιρία και τον κατα τ’ άλλα τίμιο ΕΛΛΗΝΑΡΑ επιχειρηματία να πληρώσει, αλλιώς επάνω από τα φουγάρα του εργοστασίου της Νέας Καρβάλης θα υψωθεί η… ημισέλινος (με ορατό, μάλιστα, τον κίνδυνο να βγαίνει δις ημερησίως από εκεί απάνω και ιμάμης για να καλεί σε προσευχή, εμ… στη βάρδια, συγνώμη). Το σενάριο αυτό το «πέταξε» πρώτη η «έγκριτη» (και καλά) εφημερίδα Δημοκρατία (με την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ο «επιχειρηματίας» Λαυρεντιάδης έχει… «στενή» σχέση), επικαλούμενη μάλιστα και μια ανύπαρκτη επιστολή των εργαζόμενων στη ΔΕΠΑ (διαβάστε το δημοσίευμα εδώ). Μάλιστα. Οι οποίοι εργαζόμενοι της ΔΕΠΑ έκαναν παρέμβαση ΥΠΕΡ της ΔΕΠΑ στο πρόσφατο Δικαστήριο της Αθήνας (διαβάστε το ρεπορτάζ εδώ). Να σημειωθεί ότι το σενάριο α λα «Αχ Βαχ Φιλμς» σέρβιρε στο καβαλιώτικο κοινό και η τοπική «παρκετέζα» του Λαυρεντιάδη. Αναμενόμενο. Και «συμβατικό», θα λέγαμε…




Αμέσως μετά, το «πατριωτικό» ΟΧΙ στους Τούρκους ανέλαβαν να φωνάξουν οι εργαζόμενοι στις εργολαβικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη ΒΦΛ. Οι οποίοι, με την ευκαιρία της παρουσίας τους στην Αθήνα για την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων, έκαναν και παράσταση διαμαρτυρίας στη ΔΕΠΑ. Κατανοώντας απόλυτα την αγωνία των ανθρώπων αυτών για μεροκάματο και σταθερή δουλειά -άσχετα αν οι ίδιοι ως εργαζόμενοι δεν δείχνουν να κατανοούν την ίδια αγωνία των 180 απολυμένων συναδέλφων τους- αναρωτιόμαστε γιατί, αντί να πάνε στη ΔΕΠΑ δεν πήγαν στον Λαυρεντιάδη για να τον πιέσουν να πληρώσει αυτά που χρωστάει; Και να πληρώσει όχι μόνο τη ΔΕΠΑ, αλλά και τη ΔΕΗ και τα Ασφαλιστικά Ταμεία και τα (εγγυημένα από το Ελληνικό Δημόσιο) δάνειά του στις Τραπεζες… Και στο πρόσφατο παρελθόν όμως, την ίδια πρακτική είχαν ακολουθήσει. Όταν η εταιρία είχε «θέμα» με τις άδειές της, αντί να πιέζουν την εργοδοσία να φροντίσει να ευθυγραμμιστεί με τους νόμους του κράτους, έτρεχαν και πίεζαν τις Υπηρεσίες να… αδειοδοτήσουν «για να μην κλείσει το εργοστάσιο»! Δηλαδή, τι ακριβώς υπερασπίζονται αυτοί οι άνθρωποι; Το δικαίωμα στη λαμογιά, αρκεί αυτή να είναι… ελληνική;