Πάνε τώρα 15 μέρες που μια κολώνα ηλεκτροφωτισμού από την οδό Καράνου (στη συμβολή της με την οδό Δοϊράνης) «ξηλώθηκε» και απομακρύνθηκε. Πίσω της… άφησε μια τρύπα και τα «καρφιά» να εξέχουν. Με τους «υπεύθυνος» να… «κρύβουν» τον κίνδυνο κάτω από έναν κώνο! Ο οποίος σήμερα είναι στη θέση του και αύριο… δεν είναι. Προς το παρόν… είναι. Εκεί. Για να μας θυμίζει πού ζούμε. Για να διαλύσει την όποια ψευδαίσθηση μπορεί να έχουμε κάπου-κάπου ότι ζούμε σε μια… ευρωπαϊκή πόλη. Αυτά.

Σε κάθε πυρκαγιά στην περιοχή μας αποδεικνύεται στην πράξη ότι υπάρχει ακόμα το αίσθημα του «δούναι» χωρίς αντίτιμο. Δεν είναι ακριβώς εθελοντισμός το να τρέχεις σε κάθε φωτιά, εφόσον δεν είναι η δουλειά σου. Είναι κάτι παραπάνω που το ξέρουν μόνο οι άνθρωποι που ανά πάσα στιγμή παίρνουν τα… βουνά με την πρώτη θέα καπνού. Τα κίνητρα που τους οδηγούν μπορεί να ακούγονται κοινότυπα, όμως επί της ουσίας είναι σπάνια. Οι εθελοντές πυροσβέστες βρίσκονται πάντα στις… πύρινες επάλξεις, χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, μαζί με πολλούς ακόμα εθελοντές-αφανείς ήρωες των βουνών. Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» είναι η πολυτιμότερη πληρωμή γι’ αυτούς τους ανθρώπους, μαζί με την ευχή να μη χάσουν ποτέ το κουράγιο τους και να «παρασύρουν» ακόμα περισσότερους μαζί τους…

Η έντονη βροχόπτωση που «ταλαιπώρησε» μεγάλη κομμάτι του Νομού Καβάλας με τα μεγαλύτερα προβλήματα να σημειώνονται στη Θάσο (διαβάστε περισσότερα εδώ) δημιούργησε ένα… «περίεργο» θέαμα στη θαλάσσια περιοχή του Λιμένα. Τόνους λάσπης και φερτών υλικών που «κατέβηκαν» από τα ορεινά, «έβαψαν» μεγάλο μέρος της θάλασσας…καφέ, σχεδόν κόκκινο! Η αντίθεση είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία…

2 ολόκληρες εβδομάδες (!) χρειάστηκε για να «απαντήσει» η ηγεσία της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος & Αλμυρού στο δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος για τις «ιερές μπίζνες» και την εμπλοκή της σε «εταιρία-φούσκα» (διαβάστε το εδώ). 2 ολόκληρες εβδομάδες σιωπής για ένα θέμα που «καίει» και το οποίο πήρε αρκετά μεγάλες διαστάσεις λόγω και της «επικαιρότητας» που «θέλει» τον Πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνό Κιαμέτη να είναι το φαβορί (και με την αρχιεπισκοπική… βούλα!) για τη διαδοχή στον επισκοπικό θρόνο της δικής μας Μητρόπολης Φιλίππων. Τέλος πάντων, το μεσημέρι του Σαββάτου 23 Σεπτεμβρίου 2017 η απάντηση αυτή ήρθε δια του… δικηγόρου του κ. Ιγνατίου (διαβάστε την εδώ). Το μακροσκελές κείμενο, ως καθαρά νομικό (ή… νομικίστικο) δεν ενδιαφέρει τον μέσο πολίτη, πιστό ή μη. Γράφτηκε με το «βλέμμα» σε κάποιο ακροατήριο δικαστικής αίθουσας και ως τέτοιο θα αξιολογηθεί (αν και όποτε) από άλλους. Ωστόσο, η «ωμή» παραδοχή (και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού υπάρχουν έγγραφα που το αποδεικνύουν) ότι αγοράστηκε μητροπολιτική εξοχική κατοικία έναντι του ποσού του… ενός εκατομμυρίου ευρώ (!!!) δεν μπορεί παρά να… γαργαλάει! Και μάλιστα, με την επισήμανση (σχεδόν… παράπονο!) ότι «δεν είναι δα και… παλάτι»! «Μια παλιά κατοικία» στην οποία δεν έγινε ούτε… ανακαίνιση! Πώς το ‘λεγε ο Χάρρυ Κλυνν… Παλιό το κρασί, μουχλιασμένο το τυρί… μαύρο το χαβιάρι! Κάπως έτσι… Όλα τα άλλα, είπαμε, ας τα «δουν» τα Δικαστήρια. Αν και όποτε έρθουν. Βέβαια, όταν διαβάζουμε στην εισαγωγή της απάντησης του κ. Βασιλάκη τα περί «έγκριτης εφημερίδας» (για το Πρώτο Θέμα λέει… ήμαρτον), μάλλον δεν θα έρθουν ποτέ.




ΥΓ: Γίνεται επίσης αντιληπτό ότι ένας βασικός στόχος του κειμένου είναι και η απενοχοποίηση του π. Κιαμέτη και η «αποσύνδεσή» του από τα «σκάνδαλα» (ή τις όποιες «σκιές») που θα μπορούσαν να του στερήσουν την υποψηφιότητα (και το… προβάδισμα) για την ηγεσία της Εκκλησίας των Φιλίππων. Το Άγιο Πνεύμα δεν ξέρουμε τι «λέει» για όλα αυτά…

Πριν από μερικές μέρες μεταφέρθηκαν στο KAVALA POST οι προβληματισμοί ορισμένων αναγνωστών σχετικά με τη χρησιμότητα των κάγκελων στην οδό Τενέδου, στο ύψος της αρχής της ακτής της Καλαμίτσας (διαβάστε σχετικά εδώ). ΣΑΦΩΣ η ύπαρξη των κάγκελων σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας εξυπηρετεί το αυτονόητο: Εμποδίζει τους πεζούς να περνάνε τον δρόμο και τους «οδηγούν» στις διαβάσεις και στα φανάρια. Δεν τίθεται καμία αμφισβήτηση επ’ αυτού. Όμως, αυτό που δεν κατανοούμε (και υπό προϋποθέσεις ταυτιζόμαστε με τους προβληματισμούς περί χρησιμότητας) είναι γιατί στη μια πλευρά, με κατεύθυνση προς Παληό, στην αρχή του πάρκινγκ μπροστά από τα γήπεδα τένις, εκεί που αρχίζει η Καλαμίτσα, δεν διακόπτεται η συνέχεια των κάγκελων, ενώ στην απέναντι πλευρά υπάρχουν… διακρίσεις και κενά, (όπως αποδεικνύει η επισυναπτόμενη φωτογραφία) που «δελεάζουν» τους απερίσκεπτους να περάσουν τον δρόμο και κατά συνέπεια να βρεθούν στο… έλεος των αυτοκινήτων, αν δεν μπορούν… να πηδήξουν τα απέναντι κάγκελα! Άρα, το επιμύθιο είναι το εξής: Η κάτι παραπάνω από ορθή σκέψη να τοποθετούνται κάγκελα σε έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας αυτομάτως αναιρείται, αν στη μια πλευρά του δρόμου η «ροή» των κάγκελων διακόπτεται. Εναλλακτικά, το είπε κι ο Πανούσης: «Κάγκελα παντού…».

Πώς θα φαινόταν, άραγε, η Γκιόλα, η φυσική πισίνα της Θάσου, αν αντικατόπτριζε τον Γαλαξία ή αν «βαφτίζονταν» καλλιτεχνικά στην… κολυμβήθρα της φωτογραφικής Τέχνης και γίνονταν μέρος του σύμπαντος;




Ο Φώτης Μαυρουδάκης έχει την… απάντηση, την οποία αποτύπωσε με τη φωτογραφική του μηχανή «εκθειάζοντας» με τον τρόπο του την ήδη εντυπωσιακή γωνιά του νησιού. Άλλωστε η φωτογραφία «μιλάει» από μόνη της και «κοντράρεται» ισάξια με έναν πίνακα ζωγραφικής.