Ένας… ανάποδος καναπές όλη μας η ζωή στην οδό Ήρας στην Καβάλα. Σαββατοκύριακο και κάποιοι αποφάσισαν να… προβούν σε εικαστική παρέμβαση σε ένα μικρό παρκάκι-όαση για τη γειτονιά. Είπαμε, καλές οι ανακαινίσεις και οι εσωτερικές ανανεώσεις, αλλά το εξωτερικό περιβάλλον νοσεί. Και όχι, δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, Δήμος και οι συν αυτώ. Καθρέφτες έχουμε όλοι (δεν βλέπουμε να τους πετάνε στα πάρκα), ομοίως και αυτοκριτική.

Πολλές οι αναμνήσεις από τον πάλαι ποτέ… κραταιό Δημοτικό Κήπο της Καβάλας. Μετά από χρόνια, ο Δήμος Καβάλας έδωσε προς χρήση σε ιδιώτη ένα κομμάτι του Κήπου και από το Σάββατο 8 Μαρτίου 2025 ξαναποκτάει ζωή. Πόσο ενθαρρυντικό να αναγεννιούνται περιοχές της πόλης-σήμα κατατεθέν της ιστορίας της και της κοινωνικής ζωής της, όπως έγινε πρόσφατα και με τις Καμάρες με πολιτιστικό χώρο-καφέ, όπως θα ήθελαν πολλοί (και πολύ) να γίνει με το πάρκο Φαλήρου…

Το επεισόδιο του τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» -το οποίο παίχτηκε σε επανάληψη το απόγευμα της Δευτέρας 23 Δεκεμβρίου 2024- αποκάλυψε μια τεράστια κοινωνική και ανθρωπιστική αδικία: Στην ερώτηση «Ο Δήμαρχος ποιας ελληνικής πόλης είχε δηλώσει πως ήθελε να κάνει τον Δήμο του “Μονακό της Ελλάδας“» η απάντηση δεν ήταν η προφανής. Ο Δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος μάς… έφαγε στη στροφή, χώρια που στις τέσσερις επιλογές, εκτός από την Καβάλα και τον Βόλο, υπήρχε ο Ορχομενός και η Κοζάνη. Υπάρχει όμως χρόνος να αποκατασταθεί η αδικία και να πάρουμε πίσω το brand name που με τόσο κόπο αποκτήσαμε, μέχρι και να εξασφαλίσουμε προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Εναλλακτικά, υπάρχει και η βασιλική λύση “Kavala de Monac“. Λύσεις υπάρχουν, πολιτική βούληση χρειάζεται…

*Θανάσης Σοφιανός

Με αφορμή το τραγικό περιστατικό το οποίο σημειώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής 20 Δεκεμβρίου 2024 σε παλιό σπίτι στη συνοικία της Χωράφας στην Καβάλα, όπου ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του από φωτιά [διαβάστε εδώ], άνοιξε μια κουβέντα για το κράτος πρόνοιας, ποιος (δεν) έκανε τι, αν θα μπορούσε να σωθεί ο άνθρωπος αν είχε ρεύμα κτλ. Θεμιτή η κουβέντα, η οποία συνήθως καταλήγει σε διένεξη μεταξύ εκείνων που καταλογίζουν φταίξιμο και σε εκείνους που προσπαθούν να τους πείσουν ότι φταίνε άλλοι. Πριν φτάσουμε εκεί, όμως, έχει χαθεί μια ουσιώδης παράμετρος: Πόσοι εξ αυτών έχουν αναρωτηθεί ότι στο πεδίο ενός τραγικού γεγονότος στο αστικό περιβάλλον της Καβάλας, πόσο εύκολο είναι να φτάσει ένα όχημα έκτακτης ανάγκης εκεί όπου κινδυνεύει μια ζωή, ένα σπίτι, μια επιχείρηση; Πώς μπορεί να παρακάμψει, χωρίς να πετάξει, στενούς δρόμους, σταθμευμένα αυτοκίνητα στους στενούς δρόμους, τραπεζοκαθίσματα, οδηγούς που δε δίνουν προτεραιότητα, κάθε λογής κατασκευές και κάθε είδους έργα; Η ενσυναίσθηση δεν είναι μόνο συναίσθημα, αλλά εφορμά από τη λογική και από τις πραγματικές συνθήκες και η προαναφερθείσα συνθήκη είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτή στο «μικρό Μονακό»…

*Θανάσης Σοφιανός

Το δυστύχημα είναι ότι δεν αποτελεί πλέον είδηση η στάθμευση αυτοκινήτων και δικύκλων στα μικρά και επιπλέον κατειλημμένα από έργα, κατασκευές και τραπεζοκαθίσματα πεζοδρόμια της πόλης της Καβάλας, μια συνήθεια που έχει γίνει στάση ζωής για κάποιους είτε στις συνοικίες είτε στο κέντρο της πόλης. Ο εν λόγω πάντως είχε και… ενσυναίσθηση, καθώς δεν το στάθμευσε πάνω στον διάδρομο των ατόμων με προβλήματα όρασης.

Μια καθαρή ωραία εικόνα δε χρειάζεται πολλές φορές καθαρές συνθήκες. Κάτι τέτοιο αποδεικνύεται και από την εντυπωσιακή ανατολή του ηλίου, πάνω από τη Σαμοθράκη, ανάμεσα σε Θάσο και Θασοπούλα, με την ατμόσφαιρα να μοιάζει να έχει πάρει φωτιά. Οι ομορφιές του Φθινοπώρου…

*Φωτογραφία: Φραντζέσκος Σιδηρόπουλος