Διοίκηση και εργαζόμενοι οφείλουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να συζητήσουν, αναζητώντας μία συναινετική λύση και μάλιστα αν χρειαστεί να συμμετέχουν και θεσμικοί παράγοντες της πόλης σε αυτή, καθώς η πόλη έχει απόλυτη ανάγκη τη λειτουργία των Πετρελαίων και η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είναι οριακή πλέον, υπογραμμίζει μεταξύ άλλων σε δηλώσεις του στον ALPHA Radio 88,6 ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Καβάλας, Μάρκος Δέμπας για την κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί στα Πετρέλαια της Καβάλας.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Μάρκου Δέμπα
Ξέρουμε ποιοι κράτησαν ανοιχτά τα πετρέλαια
«Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ούτε και τους αγώνες που δώσανε οι εργαζόμενοι και με την παρότρυνση και τη συμπαράσταση τότε του Επιμελητηρίου για τα Πετρέλαια, με τον αείμνηστο Απόστολο Μαρδύρη, για να ξαναλειτουργήσουν τα Πετρέλαια μετά την έξοδο τότε των Καναδών επενδυτών και νομίζω ότι είναι αυτό που πολλές φορές βέβαια υπερβάλλουν μέχρι ένα σημείο, βλέπουμε και τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα που ήταν εκεί, συνδικαλιστές τότε που τράβηξαν το μεγάλο κουπί, όπως για παράδειγμα ο Βαγγέλης Παπάς ίσως να αισθάνονται και οι ίδιοι ότι το ότι διατηρούνται τα Πετρέλαια μέχρι και σήμερα, έχουν παίξει και αυτοί τον ρόλο τους και δικαίως. Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά πλέον για να μη μπερδεύουμε κάποια πράγματα, βεβαίως οι εργαζόμενοι έχουν πάρει τα εύσημα, έχουνε βάλει πλάτη, έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια το να παραμείνουν τα Πετρέλαια εδώ στην περιοχή που γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντικός παράγοντας είναι για την κοινωνία μας και την οικονομία. Και οι μισθοί που πέφτουνε και οι προμηθευτές που είναι γύρω-γύρω, γενικότερα θα λέγαμε η κοινωνία της Καβάλας και η οικονομία έχει στηριχτεί πάνω σε αυτό το κομμάτι των Πετρελαίων παράλληλα και με τα Λιπάσματα. Αυτές είναι οι δύο μεγάλες μας βιομηχανίες».
Παράλογο να μην αφήνουν την διοίκηση να πάει στα γραφεία της
«Δεν είναι όμως σωστό και εφικτό από εκεί και πέρα να βλέπουμε ότι κάποια επιχείρηση πριν από κάποια χρόνια, αφού είχανε πλέον ομαλοποιηθεί οι καταστάσεις, υπογράφει κάποια σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο και αναλαμβάνει τη διαχείριση των Πετρελαίων. Δημιουργείται ένα Α ή Β σύστημα συνεργασίας εργαζομένων-διοίκησης και είδαμε ότι για πολλά χρόνια πήγαινε μια χαρά, φτάσαμε όμως τώρα σε ένα σημείο και όσο πιθανόν να έχω ελλιπή ή μικρή ενημέρωση και εγώ προσωπικά, αλλά τουλάχιστον και διαβάζω και βλέπω και μιλάω με ανθρώπους και πολλές φορές και με τη διοίκηση και με ανθρώπους που έχουν σχέση με τα Πετρέλαια, ώστε να δούμε γιατί έχουμε φτάσει εδώ. Εδώ και δύο μήνες και παραπάνω ουσιαστικά η διοίκηση δεν μπορεί να μπει στο χώρο της παραγωγής, η διοίκηση είναι μπλοκαρισμένη και ουσιαστικά οι άνθρωποι που έχουν επενδύσει, έχουν βάλει κεφάλαια, πληρώνουν τους μισθούς των εργαζομένων και παλεύουν να διατηρήσουν τον Πρίνο ζωντανό, να βάζουν τα ζεστά τους χρήματα και αυτοί οι άνθρωποι ταυτόχρονα να μην μπορούν να μπουν μέσα στα γραφεία τους. Εγώ αυτό το θεωρώ παράλογο, οτιδήποτε και αν έχει ο εργαζόμενος ή συνδικαλιστής, οποιοδήποτε είναι το πρόβλημά του, δεν μπορεί ούτε να κλείνει πόρτες, ούτε να εμποδίζει την είσοδο, ούτε να υπάρχουν εντάσεις στην πύλη ή αλλού, δείχνει μία κακή εικόνα για την ίδια την επιχείρηση που προσπαθεί να επιβιώσει και να συντηρηθεί, αλλά δίνει και μία κακή εικόνα για το σύνολο, από ένα σημείο και μετά, για την περιοχή μας».
Κανένας επιχειρηματίας δεν θέλει να κάνει απολύσεις
«Εδώ προσπαθούμε να προσελκύσουμε επενδύσεις, θέλουμε να φέρουμε επενδυτές, να πούμε ότι η περιοχή μας έχει πλεονεκτήματα, ότι η περιοχή μας έχει ανθρώπινο δυναμικό που αξίζει και μπορεί να βοηθήσει στην Α ή Β επένδυση και ταυτόχρονα βλέπουμε τέτοιες καταστάσεις που οδηγούν σε ένα κλίμα πόλωσης, έντασης και διάφορα γράφονται και λέγονται, είναι πρωτοφανή όσα συμβαίνουν. Αυτά είναι παλιομοδίτικα, μας θυμίζουν άλλες δεκαετίες, άλλους τρόπους διεκδικήσεων τότε των εργαζομένων και άλλο αυτό που είμαστε τώρα στο 2021 όπου υπάρχει τάξη, υπάρχει νομιμότητα, υπάρχει δικαιοσύνη, υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί, υπάρχουν δηλαδή τρόποι αντίδρασης, μπορεί ένας εργαζόμενος, αν αισθάνεται ότι αδικείται, είτε δεν πληρώνεται είτε πρέπει να απολυθεί είτε δεν εργάζεται διαθέτει τα ερείσματα με νόμιμες διαδικασίες να δει τι ακριβώς συμβαίνει. Φτάνουμε στο έσχατο σημείο να απαγορεύουμε σε κάποιον ιδιοκτήτη -να το πω έτσι απλά, γιατί ουσιαστικά απαγορεύει στους ιδιοκτήτες μιας επιχείρησης να μπουν– φανταστείτε στην οποιαδήποτε επιχείρηση να συνέβαινε αυτό, σταματάει η παραγωγή, άρα καταστρέφεται η επιχείρηση και στο τέλος η καταστροφή θα είναι και για τους εργαζόμενους -γιατί δεν είναι και οι εποχές του ’80 και του ’90 που ήταν διαφορετικά τα δεδομένα- τώρα είμαστε υπό επιτήρηση, μόλις προχθές βγήκαμε από το ΔΝΤ, η κατάσταση δεν είναι ομαλή στην οικονομία μας και δεν υπάρχει ο πλούτος που είχαμε πριν από 30-40 χρόνια που δανειζόμασταν ασύστολα για να κρατήσουμε μία επιχείρηση. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και πρέπει πραγματικά και σε αυτήν την ύστατη στιγμή και οι εργαζόμενοι και η διοίκηση πραγματικά να ρίξουν νερό στο κρασί τους και να έρθουν να κάτσουν σε ένα τραπέζι και αν χρειαστεί και εμείς ως φορείς να παρέμβουμε σε μία συνάντηση για να βρεθεί μία συναινετική λύση. Κανένας επιχειρηματίας δε θέλει να κάνει απολύσεις και βλέπεις τα κέρδη σου να πέφτουν, τους τζίρους σου να μην υπάρχουν και παρόλα αυτά προσπαθείς να κρατήσεις την επιχείρησή σου ζωντανή. Και σας λέω μιλάμε για τα Πετρέλαια και μου έρχονται στο μυαλό και άλλες 50 μικρές τοπικές επιχειρήσεις που πιθανόν έχουν τα ίδια προβλήματα».