Ο Νίκος Βουγιούκας, ένας Καβαλιώτης φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων με κατεύθυνση στο Μάρκετινγκ, επέστρεψε πριν από δύο μήνες από το Παρίσι, όπου είχε πάει για σπουδές μέσω του Προγράμματος Erasmus. Ήταν μια μοναδική εμπειρία και για τον λόγο αυτό ένιωσε την ανάγκη να γράψει ένα ημερολόγιο [βλ. παρακάτω] για την καθημερινότητά του εκεί, για τις εμπειρίες που κέρδισε, αλλά και για τις φοβίες που ξεπέρασε.
«Θεωρώ ότι το Erasmus και γενικά η κινητικότητα στο εξωτερικό είναι ένα θέμα που απασχολεί χιλιάδες νέους και αυτό το κείμενο θα δώσει θάρρος σε πολλούς να κάνουν το επόμενο βήμα. Επιπλέον, θεωρώ ότι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν ζήσει στο εξωτερικό θα ταυτιστούν με αυτό το βίωμα», αναφέρει ο κ. Βουγιούκας.
Erasmus: Μια διέξοδος διαφορετική από τις άλλες
Η ιδέα να πάω για σπουδές στο εξωτερικό μέσω του προγράμματος Erasmus ήταν ένα μακρινό όνειρο. Αφενός γιατί δεν ήξερα να επικοινωνώ επαρκώς στα αγγλικά και αφετέρου γιατί είχα αρκετές έξω-πανεπιστημιακές δραστηριότητες οι οποίες σχετίζονταν με μελλοντικούς μου στόχους και δεν μπορούσα να τις εγκαταλείψω. Όταν βίωσα την Covid-19 εποχή -η χειρότερη στη ζωή μου- η οποία με κράτησε μακριά από όλες τις δράσεις μου, αναζητούσα απεγνωσμένα μια διέξοδο, μέσω μιας αισθητής αλλαγής στην ζωή μου.
Τη λύση μου έδωσε ένας συμφοιτητής μου, όταν μου πρότεινε να κάνουμε σχετική έρευνα εξετάζοντας το ενδεχόμενο να πάμε μαζί Erasmus σε ένα από τα συνεργαζόμενα πανεπιστήμια στην Ευρώπη. Αμέσως αγκάλιασα την ιδέα αφού η παρουσία του συμφοιτητή μου σε κάτι τέτοιο έσβηνε κάθε ανασφάλεια που με κρατούσε πίσω στο να κάνω ένα τέτοιο βήμα. Κατά την έρευνα μας ανακάλυψα ότι ένα college ονόματι Ipag Business Scholl με έδρα το Παρίσι συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο μας. Παρόλο που ο συμφοιτητής μου επέλεξε άλλη περιοχή, εγώ άρπαξα αμέσως την ευκαιρία να βρεθώ να σπουδάζω δωρεάν σε ένα college στο Παρίσι.
Στην πορεία ακολούθησε μια γραφειοκρατική διαδικασία η οποία πήγε εξαιρετικά καθώς είχαμε στο πλευρό μας ανθρώπους όπως την κα. Αρετή Μπανιά και τον κ. Κλεάνθη Συρακούλη, που ενστερνίζονται τις αγωνίες μας και μας υποστηρίζουν με κάθε δυνατό τρόπο. Επόμενο βήμα ήταν να βρω διαμονή, ένα βήμα δύσκολο για την μετάβαση στο Παρίσι, καθώς οι εστίες έχουν υψηλή ζήτηση και τα ενοίκια των σπιτιών είναι κυριολεκτικά στα ύψη.
Μετά από μια σειρά απορρίψεων από εστίες, έχοντας φτάσει 10 ημέρες πριν την έναρξη του Erasmus χωρίς να έχω κατοχυρώσει τη διαμονή μου, γνωρίζω μια υπέροχη οικογένεια Γάλλων οι οποίοι επισκέφτηκαν δράση καθαρισμού παραλίας που είχαμε οργανώσει στην πόλη μου. Μόλις τους είπα ότι πρόκειται να έρθω στο Παρίσι, έδωσαν κατευθείαν λύση στο πρόβλημα μου, αφού γνώριζαν έναν άνθρωπο που έλειπε από το σπίτι του για μικρό διάστημα και ήταν πρόθυμος να το εκμισθώσει σε πολύ προνομιακή τιμή.
Έτσι λοιπόν, την 1η Σεπτεμβρίου του 2021 πήρα το αεροπλάνο από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και αποβιβάστηκα στο Παρίσι. Είχα ραντεβού με την Νικολέτα και τον Τζάνι προκειμένου να με μεταφέρουν στο σπίτι μου. Τους συνάντησα δίπλα από την στάση Gare Du Nord, στην πιο κακοφημισμένη γειτονιά του Παρισιού -εγώ την βρίσκω την πιο ωραία- στο 10ο διαμέρισμα, όπου και έμεινα για τους 4 επόμενους μήνες. Αφού με πήγαν στο νέο μου σπίτι, τους χαιρέτισα. Με το που έκλεισε η πόρτα αισθάνθηκα ένα αίσθημα πανικού.
Στην πραγματικότητα, μόλις είχα συνειδητοποιήσει τι πραγματικά ήταν αυτό που έκανα. Πρώτη φορά στην ζωή μου δεν είχα τίποτα προγραμματισμένο, δεν ήξερα τι να κάνω, που και με ποιον. Είναι δύσκολο από την Καβάλα, να μετακομίζεις στο Παρίσι, χωρίς να γνωρίζεις γαλλικά ή αγγλικά. Ή μήπως όχι και τόσο; Ανοίγοντας το κινητό μου εντόπισα ένα πάρτι για φοιτητές Erasmus. Ακόμα δεν είχα βγάλει τα πράγματα από τις βαλίτσες, αποφάσισα να πάω. Αφού έφτασα, δεν άργησε η στιγμή της απογοήτευσης. Κατάλαβα πόσο δύσκολη πρόκειται να είναι η επικοινωνία τον επόμενο καιρό αφού ήμουν αδύναμος στο να τους καταλάβω, κυρίως λόγω της διαφορετικής προφοράς.
Την επόμενη ημέρα ξύπνησα γεμάτος με θετική ενέργεια και πήγα στην σχολή. Μπαίνω στην αίθουσα του μαθήματος με μικρή καθυστέρηση και βλέπω όλους τους μαθητές με τα laptop τους. Εφόσον δεν είχα επιλέξει μάθημα πληροφορικής στο πρόγραμμα μου θεώρησα ότι μπήκα σε λάθος αίθουσα. Σύντομα κατάλαβα ότι στο εξωτερικό χρησιμοποιούσαν υπολογιστές για να κάνουν το μάθημα πιο διαδραστικό. Το εντυπωσιακό είναι ότι πρόκειται για κάτι αυτονόητο για όλους τους μαθητές, δεν έπρεπε να έχω ειδική πρόσκληση.
Αυτή η στιγμή πρόδωσε ότι θα ακολουθούσε ακαδημαϊκά τους επόμενους μήνες. Η εμπειρία στο Ipag περιγράφεται με μια μόνο λέξη: ποιότητα. Υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις αποτελούμενες από φωτεινές αίθουσες, πλήρως τεχνολογικά εξοπλισμένες για μάθημα, μελέτη ή χαλάρωση. «Ζωντανοί» καθηγητές οι οποίοι δεν διατηρούν αποστάσεις με τους μαθητές τους. Διαδραστικό μάθημα με παν πολλές ομαδικές εργασίες πάνω σε business cases. Από το πρώτο κιόλας μάθημα γνώρισα ανθρώπους προερχόμενοι από την Γερμανία, την Αλβανία, το Μεξικό, την Ιταλία, την Πολωνία και τις ΗΠΑ. Αφού τελείωσε το μάθημα, πήγαμε για καφέ. Όσο κατευθυνόμασταν με το metro προς την «Αψίδα του Θριάμβου» αισθάνθηκα ένα πρωτόγνωρο αίσθημα ελευθερίας. Ήταν αδιαμφησβήτητα από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου.
Αργότερα γνώρισα και άλλους ανθρώπους, από διάφορα πανεπιστήμια. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην ελληνική παρέα στο Παρίσι. Πρώτα γνώρισα την Ειρήνη, μέσα από ένα Erasmus group. Αμέσως κανονίσαμε να βρεθούμε. Πήγα να την πάρω από το ξενοδοχείο της. Δεν είχε βρει ακόμα σπίτι. Της πρότεινα να την φιλοξενήσω έως ότου βρει. Έτσι και έγινε. Ίσως αναρωτιέστε πως συγκατοίκησα με μια κοπέλα που είχα συναντήσει μια μόνο φορά. Θα τολμήσω να πω πως ήταν μια από τις πιο σωστές επιλογές μου.
Σήμερα με την Ειρήνη είμαστε φίλοι, έχοντας αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση. Αυτό αναδεικνύει την οικειότητα που έρχεται εντυπωσιακά γρήγορα στις σχέσεις των ομογενών στο εξωτερικό. Λίγο αργότερα, στο πρώτο ραντεβού με την Ειρήνη, γνώρισα τον Δημήτρη, τον μετέπειτα κολλητό μου φίλο. Με τον Δημήτρη κάναμε απίστευτες τρέλες, με αποκορύφωμα το ταξίδι μας στις Βρυξέλλες και το Άμστερνταμ, τις οποίες δεν μπορώ να μοιραστώ. Αργότερα γνωρίσαμε την Νεφέλη, την Κυριακή, την Παναγιώτα, τον Κώστα, την Κατερίνα, την Δήμητρα και την Λαμπρινή. Μαζί ανακαλύψαμε αρκετές από τις ομορφιές της Γαλλίας, στο Παρίσι αλλά και εκτός.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα των γενεθλίων μου το 2021. Αυτή ήταν η 18η ημέρα του Σεπτέμβρη. Την περάσαμε μαζί στην Rouen, εκεί όπου έφαγα την καλύτερη πίτσα στην ζωή μου και για επιδόρπιο, μια παραδοσιακή τάρτα της περιοχής συνοδευόμενη με ένα κεράκι. Σας ευχαριστώ παιδιά που μου κάνατε την ημέρα ξεχωριστή! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στις ανασφάλειες μου πριν το ταξίδι, στάδιο από το οποίο περνάμε όλοι. Η μεγαλύτερη ανασφάλεια ήταν η ελλιπή γνώση αγγλικών. Αποφάσισα να το κάνω γνωρίζοντας το ενδεχόμενο να μην περάσω ακόμα και κανένα μάθημα. Αφού συμφιλιώθηκα με την ιδέα, έβλεπα τα μαθήματα ως διαδικασία εκμάθησης αγγλικών. Οι σχεδόν καθημερινές παρουσιάσεις των εργασιών μας σε ακροατήριο, με βοήθησε σημαντικά. Εν τέλει πέρασα 4/5 με καλό βαθμό, κάτι για το οποίο είμαι περήφανος.
Η δεύτερη ανασφάλειά μου ήταν η μοναξιά. Όταν συμμετέχεις στο Erasmus καλείσαι να αφήσεις τους φίλους σου και να αναζητήσεις νέους. Αυτό είναι πιο δύσκολο όταν είσαι αδύναμος στο να επικοινωνήσεις σε άλλη γλώσσα. Αποδείχτηκε το αντίθετο. Όλοι έχουν τις ίδιες σκέψεις, με αποτέλεσμα να είναι πολύ ανοιχτοί.
Αξίζει να αναφέρω ότι από όλο το χρονικό διάστημα που ζούσα στο Παρίσι μόνο δύο βράδια έμεινα μόνος μου. Ωστόσο, κατάφερα να ξεπεράσω ένα πρόβλημα που όλοι αντιμετωπίζουμε. Η ευτυχία μου σταμάτησε να εξαρτάται από την παρουσία άλλων. Επέλεξα να περάσω περισσότερες ώρες μόνος μου από ό,τι συνηθίζω. Κατάλαβα πως μπορώ να κάνω αυτά που θέλω και να περάσω υπέροχα ακόμα και μόνος. Ειδικά σε μια πόλη σαν το Παρίσι που σου προσφέρει χιλιάδες επιλογές, δε βαριέσαι ποτέ. Ξεκίνησα να ανακαλύπτω μόνος μου τις ομορφιές της αγαπημένης μου γειτονιάς στο Le Marais, να πηγαίνω για καλλιτεχνικό πατινάζ, να διαβάζω στην πανέμορφη βιβλιοθήκη Sainte-Geneviève, με θέα το Pantheon, να γυμνάζομαι στο Fitness Park.
Άξιο σημείο αναφοράς ήταν το ταξίδι μου στο Στρασβούργο, την παγκόσμια πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. Είχαμε κλείσει εισιτήρια και διαμονή με τον Δημήτρη, όμως για λόγους ανωτέρας βίας μου ζήτησε να το ακυρώσουμε. Όταν μοιράστηκα την απογοήτευση μου με την μητέρα μου, μου είπε «Ε ωραία και γιατί δεν πας μόνος σου;» και της απάντησα «Πας καλά μωρέ;». Δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω μόνος μου ένα 3ήμερο ταξίδι, τόσο έξω από το Παρίσι, όσο μεγάλη ευκαιρία και αν ήταν. Και όμως τελικά υπήρχε…
Αυτή η «παράλογη κουβέντα» άρχισε να ζυμώνετε μέσα μου και εν τέλει βρήκα το θάρρος και πήγα με μεγάλη χαρά. Πέρασα υπέροχα! Είδα το πασίγνωστο έργο Carmen στην όπερα, πήγα για ανελέητο clubbing στο τοπικό παγοδρόμιο, επισκέφτηκα και τα 30 υπέροχα χριστουγεννιάτικα χωριά της πόλης και φυσικά μπήκα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Στρασβούργο είναι η πιο όμορφη πόλη που έχω επισκεφτεί και σας συνιστώ να την επισκεφτείτε με τον έρωτα της ζωής σας. Άμα δεν έχετε, πηγαίνετε μόνοι σας.
Θα χαρώ άμα αυτό το κείμενο βοήθησε να ξεπεράσετε όλα αυτά που σας φοβίζουν,