Με αναφορές στην πολυσχιδή προσωπικότητα και την πολυεπίπεδη δράση της αποχαιρέτησε η παράταξη του Θόδωρου Μουριάδη «Σύγχρονος Δήμος» την Τασούλα Καμπουρίδου που «έφυγε» την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε επισημαίνει μεταξύ των άλλων ότι η μνήμη της θα μείνει για πάντα ζωντανή μέσω του πολύτιμου έργου και των αρχών της.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου του συνδυασμού «Σύγχρονος Δήμος»
«Ας αναπαυθεί η ψυχή και το ανήσυχο πνεύμα της»
«Η Τασούλα Καμπουρίδου ήταν και θα παραμείνει ένα σημαντικότατο κεφάλαιο για την τοπική κοινωνία της Καβάλας. Εκπαιδευτικός και παιδαγωγός με όλη τη σημασία των λέξεων, δίδαξε γενιές Καβαλιωτών μεταλαμπαδεύοντας την αγάπη της για την ελληνική γλώσσα, αλλά και την αγάπη της για τον τόπο της και την ιστορία του.
Πολυσχιδής προσωπικότητα και με πολυεπίπεδη δράση, η αείμνηστη καθηγήτρια που διετέλεσε πρόεδρος του Ομίλου Καβάλας για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, αλλά και πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων Καβάλας, ήξερε να αφηγείται την τοπική ιστορία με τόσο ενδιαφέροντα τρόπο, ώστε ταξίδευες ευχάριστα μαζί της στο παρελθόν προκειμένου να μάθεις τα πάντα για τη Νεάπολη – Χριστούπολη – Καβάλα.
Μέσω του ΟΔΕΓ Καβάλας εκδήλωσε την πρωτοβουλία τοποθέτησης σε τμήμα της κεντρικής πλατείας του γλυπτού με τον όρκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κατασκευασμένο από τον Θάσιο γλύπτη Κώστα Λόβουλο.
Αλλά και ως συγγραφέας του βιβλίου «Οδοιπορικό στον Καύκασο» εξιστόρησε τα προσωπικά βιώματα του ταξιδιού της το 1990. Οι σελίδες του ήταν αφιερωμένες σε όλους τους Έλληνες «παλιννοστούντες» από την πρώην Σοβιετική Ένωση, καθώς και σε όσους έμειναν σ’ εκείνα τα μέρη φυλάγοντας τις «Θερμοπύλες του Ελληνισμού», για να μην αφελληνιστεί ο άλλοτε ελληνικότατος Εύξεινος Πόντος. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα κατόπιν δικών της ενεργειών.
Η αγάπη για την ελληνική γλώσσα, η ουσιαστική εκμάθηση της μακράς ιστορίας του τόπου μας και η εκδήλωση φιλανθρωπικού έργου είναι η πολύτιμη παρακαταθήκη που μας αφήνει η εκλιπούσα. Τιμώντας τις αρχές και το έργο της τιμούμε παράλληλα τη μνήμη της και διατηρούμε πάντα ζωντανή την ανάμνησή της. Ας αναπαυθεί η ψυχή και το ανήσυχο πνεύμα της κι ας νιώθουν σίγουροι οι οικείοι της πως αμέτρητοι Καβαλιώτες συμπαρίστανται για τη σημαντική απώλεια.
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…» και δική μας έγνοια στο εξής να διασώσουμε το έργο ζωής της αείμνηστης Καβαλιώτισσας».