Λαϊκή Συσπείρωση: Την 9η Μαΐου γιορτάζεται η αντιφασιστική νίκη των λαών και όχι η ημέρα της Ευρώπης

Η δημοτική παράταξη του Χρήστου Ποτόλια με ανακοίνωση της δίνει την δική της διάσταση στην συγκεκριμένη ημερομηνία

Την υπενθύμιση ότι την 9η Μαΐου θα πρέπει να γιορτάζεται η νίκη των λαών απέναντι στον φασισμό και το ναζισμό, όταν υψώθηκε η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ της Γερμανίας και όχι η ημέρα της Ευρώπης, όταν ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών προχώρησε στην πρώτη δήλωση για κοινή πορεία των χωρών, έκανε με ανακοίνωση της η δημοτική παράταξη που πρόσκειται στο ΚΚΕ.

Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Λαϊκής Συσπείρωσης

«Ότι και να κάνουν η ιστορία δεν αλλάζει»

«Τη γνωστή αθλιότητα της μετατροπής της 9ης Μάη από μέρα Αντιφασιστικής Νίκης των λαών της Ευρώπης, σε εργαλείο για την προπαγάνδιση της ΕΕ, αποφάσισαν να υποστηρίξουν όλες οι παρατάξεις στη πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ, εκτός Λαϊκής Συσπείρωσης (όσοι καταψήφισαν συνολικά το θέμα, που αφορούσε σε εκδηλώσεις που χρηματοδοτεί ο Δήμος, το έκαναν για τη μη εμπρόθεσμη αποστολή στα email των παρατάξεων της εισήγησης).

Ενέκριναν «Ο Δήμος Καβάλας, η Δημοτική Βιβλιοθήκη και οι εκδόσεις Λιβάνη στο πλαίσιο του εορτασμού της Ημέρας της Ευρώπης συνδιοργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου «Ευρωφέλη και ανθενωτικά: Το σπάνιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Οι θεμελιωτές. Τα σχέδια. Οι ρωγμές».

Ότι και να κάνουν η ιστορία δεν αλλάζει. Η 9η Μάη είναι η μέρα που οι λαοί της Ευρώπης, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή και την καθοριστική συμβολή του κόκκινου στρατού, εξόντωσαν το τέρας του Φασισμού – Ναζισμού, που άφησε εκατόμβες νεκρών και τεράστιες καταστροφές. Είναι η μέρα που στο Ράιχσταγκ της Ναζιστικής Γερμανίας καρφώθηκε η κόκκινη σημαία.

Αυτό δεν αλλάζει όσες φιέστες και γιορτές και αν σκαρφίζονται για τη μαύρη προπαγάνδα της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμορίας των μονοπωλίων. Οι βαρύγδουποι τίτλοι, η συγγραφή βιβλίων κτλ είναι η «βιτρίνα» όλων αυτών που συνδιοργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις για να κουκουλώσουν την αλήθεια, εκδηλώσεις που δίνουν τροφή στο τέρας του Φασισμού που σηκώσει κεφάλι.

Και ενώ έχουν περάσει 74 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και ακόμη παραμένουν σε εκκρεμότητα οι οφειλές από τις καταστροφές και τις λεηλασίες των γερμανικών, ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής στη χώρα μας.

Σκόπιμα συγχέουν τη γιορτή της 9ης Μάη κατά την οποία  η ΕΕ δε γιορτάζει την 9η Μάη του 1945 που τσακίστηκε ο φασισμός, αλλά την 9η Μάη του 1950 και …τη «Δήλωση Schuman»! Του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών που στις 9 Μάη 1950 διάβασε στο διεθνή Τύπο μια δήλωση που καλούσε τη Γαλλία, τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες …«να ενώσουν την παραγωγή τους σε άνθρακα και χάλυβα, ως “πρώτο συγκεκριμένο θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας”»! Αυτό, σήμερα, θεωρεί η ΕΕ «ως την απαρχή γένεσης της οντότητας που εξελίχθηκε στη σημερινή “Ευρωπαϊκή Ένωση”»!

Τέτοιες εκδηλώσεις στοχεύουν στο «πλασάρισμα» της ΕΕ ως «αγγέλου» στις συνειδήσεις των λαών, ειδικά της νεολαίας, μέσω της πλήρους εξαφάνισης-διαστρέβλωσης της Ιστορίας. Είναι φανερό ότι αν γιόρταζαν στις 9 Μάη την Αντιφασιστική Νίκη, πώς θα «εξηγούσαν» στα σημερινά παιδιά ότι ο …«ολοκληρωτισμός», ο «σταλινισμός» και οι «κακοί κόκκινοι» πρωτοστάτησαν και έδωσαν το βαρύτερο φόρο αίματος σε αυτή τη Νίκη;

Η άσβεστη μνήμη της 9ης Μάη είναι η τιμή:

  • Για όσους έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι και για όσους αγωνίστηκαν με οποιονδήποτε τρόπο κατά των εισβολέων κατακτητών στα πεδία των μαχών, στις πόλεις, στην παρανομία.
  • Για τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που πάλεψαν με τ’ όπλο ή με την προκήρυξη, για εκείνους που κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, για όσους έδωσαν μάχες για την οργάνωση της επιβίωσης του λαού.
  • Για όλους τους λαϊκούς ανθρώπους που έκρυψαν αγωνιστές ή πήραν μέρος στις απεργίες, στις διαδηλώσεις και τα σαμποτάζ.
  • Για τους ανώνυμους μαχητές και μαχήτριες που πολέμησαν εναντίον του ιμπεριαλιστικού άξονα Γερμανίας – Ιαπωνίας – Ιταλίας και των συμμάχων τους.
  • Για τους νεκρούς από πείνα, για τα εκατομμύρια θύματα των φοβερών στρατοπέδων θανάτου, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έφτασε στο αποκορύφωμα».