Ημέρα 9η
Άλλαξε και ο καιρός. Μάρτης τρελός! Τις προηγούμενες ημέρες, ένιωσα πάλι προνομιούχος. Έχω την τύχη να μένω σε μονοκατοικία με κήπο στο χωριό. Κάθε χρόνο, αυτή την εποχή, οι απαραίτητες εργασίες προετοιμασίας του κήπου, ξεχορτάριασμα, σκάψιμο κλπ, ώστε να είναι έτοιμος για να «υποδεχθεί» το φύτεμα των καλοκαιρινών ζαρζαβατικών, γινόταν –λόγω δουλειάς– αποκλειστικά τα Σαββατοκύριακα.
Ο υποχρεωτικός αυτοπεριορισμός, λόγω κορoνοϊού όμως, και η καλοκαιρία που επικρατούσε μέχρι προχθές, έδωσε άπλετο χρόνο σε αυτές τις εργασίες. Σίγουρα φέτος θα φυτέψω νωρίτερα…
Αρκεί βέβαια να μπορέσω, να «πεταχτώ» μέχρι το γεωπονικό κατάστημα για ν’ αγοράσω τα φυτά. Ελπίζω να με καλύπτει η δήλωση στη «Βεβαίωση Μετακίνησης» πως… πηγαίνω στο Super Market! Αλλά… θα είναι ανοιχτό;! Μάλλον όχι. Κατά τον Μάϊο με βλέπω να φυτεύω… Καλόν Αύγουστο οι ντομάτες και οι πιπερίες μου δηλαδή! Τέλος πάντων. Τι να κάνουμε;
Καλή είναι κι η βροχή. Κι ας πέφτει πάνω στ’ άσπαρτα. Ποτίζει τα οπωροφόρα. Τη βερυκοκιά, τη βυσινιά, την κερασιά, την κοντούλα αχλαδιά, τις δυο αμυγδαλιές και τις ροδακινιές μας. Ολάνθιστα όλα!
Λευκά και ροζ άνθη που προσελκύουν με τις μυρωδιές τους τις μέλισσες που τα γονιμοποιούν. Αρκεί να μην το γυρίσει σε χαλάζι, όπως πέρυσι, και δεν προλάβουν να «δέσουν» οι καρποί.
Έχει και τα καλά του τελικά αυτός ο εγκλεισμός. Βοηθά να δει κανείς με άλλο μάτι το μεγαλείο της φύσης. Αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει κάθε μέρα δίπλα μας. Κι εμείς το προσπερνάμε.
Όπως τις ζωές μας…
Ο Γιώργος Τσακίρης είναι στέλεχος επιχείρησης εμπορίας αυτοκινήτων και αρθρογράφος