Το «ημερολόγιο καραντίνας» είναι σίγουρα μια πρόκληση για κάποιες σκέψεις. Αυτές τις, κυριολεκτικά, πρωτόγνωρες ημέρες αυτοπεριορισμού, αυτοελέγχου και αυτοσυγκράτησης, σίγουρα είναι η σκέψη αυτή που κυριαρχεί. Πολλά είναι τα «μη» των ημερών, όμως πιστεύω ότι εξίσου πολλές είναι και οι ευκαιρίες για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Ποιος θα μας έλεγε πως με τη θέλησή μας δεν θα ξεμυτίζαμε από το σπίτι, θα απαρνιόμασταν παρέες, καφέδες και βόλτες. Άσε που αυτή την εποχή δεν βοηθάει και ο καιρός…
Είμαι από τους τυχερούς που ο εθελούσιος περιορισμός στο σπίτι δεν σημαίνει το «είμαι κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα ορισμένων τετραγωνικών», αλλά βρίσκομαι σε ένα σπίτι στο χωριό, με αυλή, δέντρα και γενικότερα άλλους ρυθμούς, που περιλαμβάνονται στη δική μου «καραντίνα».
Είμαι επίσης από τους τυχερούς που μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι, μετατρέποντας το γραφείο μου στο «στρατηγείο» των ημερών. Και είμαι περήφανος που ακόμη και «εξ αποστάσεως» είμαι κομμάτι ενός οργανισμού που συνεχίζει να λειτουργεί σε πείσμα των ημερών!
Ναι, μου λείπουν τα πολύ κοντινά μου πρόσωπα, οι φίλοι, οι παρέες, οι πολύωρες συζητήσεις μας, οι περιηγήσεις και οι βόλτες και φυσικά, οι στιγμές με ανθρώπους που αγαπώ. Όμως μπροστά στον «αόρατο εχθρό», όλα γίνονται…
Μοιραία η τεχνολογία καλείται να καλύψει τα πολλά κενά που ως Έλληνες δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε μέχρι πριν λίγο καιρό. Αυτή η τεχνολογία που βοηθά στη δουλειά, βοηθά και στη διατήρηση των ανθρώπινων σχέσεων. Οι βιντεοκλήσεις προσπαθούν να καλύψουν την προσωπική επαφή. Εξ αποστάσεως συζητήσεις και εξ αποστάσεως καφέδες…
Καθηλωθήκαμε στα σπίτια μας από τις εικόνες που βλέπουμε καθημερινά. Όμως πιστεύω πως μέσα από όλο αυτό το κακό που γίνεται στον κόσμο υπάρχει και καλό. Είναι καλό που έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μας. Μπορούμε να βρούμε αυτόν ακριβώς τον εαυτό που αφήνουμε καθημερινά πίσω, βάζοντας σε προτεραιότητα όλα τα άλλα.
Και φυσικά, έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο για να καλύψουμε και κάποια κενά της προσωπικής αναζήτησης των ενδιαφερόντων μας.
Για μένα λοιπόν, αυτός ο εγκλεισμός είναι και μια ευκαιρία να χαθώ στα βιβλία μου και να ασχοληθώ με την έρευνα της Ιστορίας που μου αρέσει. Θα τολμούσα να την χαρακτηρίσω «παραγωγική περίοδο» κι ας ακουστεί προκλητικό.
Όλοι ξέρουμε πως μένοντας στο σπίτι δεν προστατεύουμε απλά τον εαυτό μας αλλά προστατεύουμε και τους δικούς μας ανθρώπους, τους πιο ώριμους αλλά και αυτούς που έχουν περάσει δύσκολες στιγμές στη ζωή τους και ανήκουν στις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες». Ας το πράξουμε λοιπόν, χωρίς προβληματισμό. Άλλωστε, αργά ή γρήγορα οι συνήθειες και η ρουτίνα μας θα επιστρέψουν. Ας είναι σκοπός μας να βγούμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι από αυτή την κατάσταση. Καλύτεροι και ωριμότεροι άνθρωποι.
Γιατί απλά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την απλότητα. Την απλότητα αυτή έχουμε χάσει μέσα στους καθημερινούς προβληματισμούς και τις επιβαλλόμενες πολυεπίπεδες ανούσιες συγκρίσεις. Ας το εκμεταλλευτούμε…
Ο Άρης Μεντίζης είναι δημοσιογράφος-ιστορικός ερευνητής και Οργανωτικός Γραμματέας Συνεδρίων Τοπικής Ιστορίας Παγγαίου