Δέκα μέρες πλέον μέσα στο σπίτι, σκέψεις και ερωτήματα πολλά, θετικά και αρνητικά… Ποτέ ήταν μακριά μας και ποτέ ήρθε δίπλα μας; Πόσο θα κρατήσει όλο αυτό; Θα είμαστε όλοι στη θέση μας όταν τελειώσει; Είναι μια καλή ευκαιρία να πάρει ανάσα ο πλανήτης μας μαζί κι εμείς; Πόσο καλό είναι το χιούμορ που κυκλοφορεί εκεί έξω; Ποσά κιλά θα έχω βάλει όταν τελειώσει όλο αυτό; Αχαχαχ… Σκέψεις και ερωτήματα που φαντάζομαι έχουμε όλοι αυτές τις μέρες και ίσως δεν υπάρχουν ακόμη απαντήσεις…
Για εμένα, λοιπόν, αυτές οι 10 μέρες ήταν μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση, κάτι που είχα να κάνω από το σχολείο· που δεν πάνε και πολλά χρόνια από τότε εδώ που τα λέμε…
Οι μέρες περνάνε παρέα με το laptop και τον αγαπημένο μου καφέ, πολύ κουβέντα με φίλους και φίλες μέσο διαδικτύου και πολύ εξερεύνηση.
Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι να βάλω τα παπούτσια μου και να κάνω μια βόλτα στο κέντρο της πόλης.
Αυτό που δεν μου λείπει καθόλου είναι το ξυπνητήρι…
Το μέλλον δεν το σκέφτομαι πολύ γιατί την τελευταία δεκαετία έχουμε περάσει διάφορες καταστάσεις σαν γενιά και σαν χώρα. Οπότε θα αρκεστώ στο να σκέφτομαι το καλοκαίρι που τόσο περιμένω να έρθει.
Υπομονή και όλα θα πάνε καλά.
ΥΓ: Μάνα, κουράγιο σε εσένα και τους συναδέλφους σου. Αααααα, και να φοράς μάσκα ?
Ο Μιχάλης Παραπέρογλου είναι ιδιωτικός υπάλληλος στην εταιρία «Καφετοπίο»