Έχω δει όλες τις ταινίες σχετικά με ιούς και ανακάλυψα πως το κοινό «κενό» που είχαν όλες στο σενάριο ήταν το… πού πήγε όλος ο κόσμος; Όταν ξεκίνησα την πορεία μου ως ελεύθερος επαγγελματίας (γραφίστας) εξ αιτίας του 16ωρου ωραρίου εργασίας στο γραφείο μου…
- Το 1999 έχασα σχεδόν κάθε επαφή με το σπίτι μου και κυρίως με τον καναπέ του σαλονιού.
- Το 2008, που γεννήθηκε η μεγάλη μου κόρη, έχασα σχεδόν κάθε επαφή με τη θαλπωρή της οικογένειας και των όμορφων στιγμών που προσφέρει.
- Το 2011, εν μέσω κρίσης, έχασα σχεδόν κάθε επαφή με τους φίλους μου.
- Το 2016, όταν γεννήθηκε η μικρή μου κόρη, έχασα σχεδόν κάθε επαφή με την έννοια του «ελεύθερου χρόνου».
- Το 2020, το «μένουμε σπίτι» αρχικά μου φάνηκε σαν μια καλοστημένη φάρσα!
Να μείνω σπίτι… εγώ;
Να μην πάω δηλαδή στη δουλειά και να μη γυρίσω τα μεσάνυχτα και κάτι;
Να κάτσω δηλαδή στον καναπέ του σαλονιού;
Να ξυπνήσω το πρωί και να φτιάξω πρωινό και καφέ για τα κορίτσια και τη γυναίκα μου;
Να παίξω μαζί τους;
Να νιώσω την αγάπη και τις αγκαλιές τους και πόσο τους είχα λείψει;
Αρχικά αγχώθηκα από μια καταιγίδα ερωτημάτων που πλημμύρισαν το μυαλό μου σαν τσουνάμι…
Πώς θα προσφέρω τα καθημερινά απαραίτητα;
Πώς θα τακτοποιήσω όλες εκείνες τις υποχρεώσεις που συνέχεια αυξάνονται και έχουν γίνει βουνό;
Πώς θα ανταπεξέλθω στην επόμενη μέρα;
Μετά από μια εβδομάδα όμως οικογενειακής θαλπωρής κατάλαβα πως το σημαντικότερο όλων (και αυτό για το οποίο αλώστε αγωνίζομαι τόσα χρονιά), είναι η υγειά τους, τα χαμογελά τους, η ζεστή αγκαλιά τους και τα «σ’ αγαπώ» τους!
Έχω περάσει πολλές «φουρτούνες» στη ζωή μου και είμαι σίγουρος πως η ζωή θα φέρει άλλες τόσες. Όσο είμαι υγιής όμως και έχω στόχο να είναι καλά εκείνοι που αγαπώ και με αγαπούν, ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ!!!
Υπομονή, κουράγιο, υγειά και αγάπη σε όλο τον κόσμο 🙂
#μένουμεσπίτι
Ο Κυριάκος Αντωνιάδης είναι γραφίστας