Δεν μετράω τις μέρες της καραντίνας… δεν θέλω να το κάνω, έχω πολεμήσει πολλά χρόνια με τους ψυχαναγκασμούς μου για να τους αφήσω τώρα να με κερδίσουν. Στις μέρες (αυτές που δεν μετράω) έχω βγει δυο φορές από το σπίτι με μάσκα, κράνος, μπαλάσκες, χαρτί εξόδου, για να πάω στο σούπερ μάρκετ.
Εκτός από τους περιπάτους με την Κανέλλα μου, το 8χρονο beagle του σπιτιού. Είναι οι στιγμές της απόλυτης ελευθερίας μου… θαρρείς και το λουρί του σκύλου μού δίνει μία απίστευτη ελευθερία. Το λουρί της ελευθερίας, για φαντάσου… και δεν εκνευρίζομαι πια… δεν εκνευρίζομαι που σταματάει να μυρίσει κάθε εκατοστό της χιλιοπερπατημένης γειτονιάς μας, που αργεί να κάνει την ανάγκη της, που περπατάει αργά και με το κεφάλι κάτω… δεν εκνευρίζομαι, το απολαμβάνω.
Το τι κάνουμε όλοι εμείς που είμαστε σε καραντίνα μέσα στα σπίτια μας το βρίσκω ανούσιο, βαρετό και ….βαρετό. Εκτός κι αν κάποιο φωτεινό μυαλό στις μέρες του εγκλεισμού ανακαλύψει το φάρμακο για τον καρκίνο ή αν κάποιος υπέροχος άνθρωπος γράψει το πιο ωραίο μυθιστόρημα της δεκαετίας ή αν μια εξαιρετική μαγείρισσα βρει τον τρόπο να φτιάχνει παστίτσιο που δεν παχαίνει (original όμως, χωρίς veganιές)…
Αν δεν συμβαίνει κάτι από αυτά, όλοι κάνουμε σχεδόν τα ίδια στα σπίτια μας. Καθαρίζουμε, τακτοποιούμε, πετάμε, κοιμόμαστε, γυμναζόμαστε, μαγειρεύουμε πολύ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, διαβάζουμε, βλέπουμε τηλεόραση, μας παίρνει ο ύπνος μπροστά στο Netflix που μένει να παίζει μόνο του κι αναρωτιόμαστε το άλλο πρωί «ρε συ, πότε τον σκότωσαν τον Τζέισον; – παντρεύτηκαν αυτοί, πότε;», πίνουμε πολύ καφέ, βάφουμε μόνες μας τα μαλλιά μας, μένουμε αμακιγιάριστες και διαπιστώνουμε ότι τελικά είμαστε πιο όμορφες στο φυσικό μας, ακούμε το διαδικτυακό μάθημα των παιδιών μας, εκπαιδεύουμε τον ενήλικα σκύλο μας – που στο μεταξύ είναι η πιο χαρούμενη ψυχή του σπιτιού, γιατί δεν ήξερε πώς είναι να είμαστε όλοι όλη τη μέρα στο σπίτι.
Η «εντός μας» καραντίνα είναι αυτή που έχει ενδιαφέρον. Όσο κι αν χαίρομαι που όλο αυτό το περνάω με τους έφηβους γιους μου και με τον σύντροφό μου, στην ουσία ο καθένας από μας την περνάει μόνος του την καραντίνα. Εγώ κι ο εαυτός μου.
Αυτή είναι η μεγάλη αναμέτρηση. Να βρούμε τον εαυτό μας, να τον κρατήσουμε ζωντανό (ναι, τηρώντας όλα τα μέτρα και τους κανόνες υγιεινής), αλλά κυρίως κρατώντας το μέσα μας ζωντανό, δραστήριο, ανυπόμονο να δημιουργήσει, να δουλέψει πάλι, να νικήσει το φόβο, να ανακαλύψει ικανότητες και όρια που δεν είχε χρειαστεί μέχρι τώρα να φτάσει, να βρει τη δύναμη να κάνει σχέδια για το μέλλον, να βρει το κουράγιο να ονειρευτεί καλοκαίρια στα νησιά και ταξίδια στη Μαδρίτη και το Αμάλφι.
Είναι στη φύση του ανθρώπου να του λείπει ό,τι δεν έχει. Και όσο δουλεύαμε, όσο τρέχαμε σαν παλαβοί να προλάβουμε να πάμε τα παιδιά προπόνηση, φροντιστήριο, να κάνουμε δουλειές στο σπίτι, να συναντήσουμε εκείνη τη μακρινή γνωστή που ήρθε από τη Λάρισα κι επιμένει να πιούμε καφέ –αλλά δεν θέλω, δεν προλαβαίνω, να πλύνουμε τα μπαλκόνια, να βάλουμε πλυντήριο– «θέλω το μαύρο φούτερ!!! Και είναι άπλυτο, γ@μ#το!», να πάμε στην Τράπεζα – ώχ, έληξε η δόση του δανείου… η εισπρακτική παίρνει τηλέφωνο…, να πάρουμε τα παπούτσια από τον τσαγκάρη, κι έχω να κατέβω κι απόγευμα στο γραφείο……. ΠΑΥΣΗ_______ ΠΑΥΣΗ______ ο γιος μου δεν φωνάζει πια για το άπλυτο φούτερ (πού να το φορέσει), το αυτοκίνητο είναι παρκαρισμένο πέντε μέρες στην ίδια θέση, η γνωστή από τη Λάρισα δεν θα έρθει, η εκνευριστική της εισπρακτικής δεν θα μου πει ότι ξέχασα τη δόση του στεγαστικού και τα μπαλκόνια είναι τόσο καθαρά που μπορείς να ξαπλώσεις επάνω τους… ΠΑΥΣΗ_ Κάποιος έβαλε τη ζωή μου σε παύση. Κάποιος κλέβει τον πολύτιμο χρόνο των αγοριών μου. Και θυμώνω, και φοβάμαι και την ίδια στιγμή ευγνωμονώ το Θεό που περνάω την καραντίνα στο σπίτι μου κι όχι σ έναν θάλαμο εντατικής, ευγνωμονώ που ακούω τις φωνές των γιων μου να μαλώνουν μπροστά στο PlayStation κι όχι τον ήχο ενός αναπνευστήρα, ευγνωμονώ που διώχνει το φόβο μου η αγκαλιά του ανθρώπου που αγαπάω κι όχι το χάδι ενός νοσηλευτή.
Ευγνωμονούσα και καραντινάτη, θα επανέλθω (αν όχι δριμύτερη, σίγουρα κατά λίγα κιλά βαρύτερη).
Η Κατερίνα Κακιλή είναι δημοσιογράφος-πρώην διευθύντρια Πολιτικού Γραφείου