Ηώρα 03:00 και με κατακλύζουν σκέψεις και συναισθήματα. Από αυτή την καραντίνα πόσα ίδια ή αντίθετα να αναβλύζουν από όλους; Ξέχασα πόσες μέρες αποστειρώνουμε χέρια και κατοικίες μας! Μέσα στον εγκλεισμό μας, μόνη παρέα τα social media και οι βιντεοκλήσεις! Πανδημία, η αιτία! Μελετάω συμπεριφορές. Για κάποιους μύθος, για άλλους τρομακτική αλήθεια! Ασύλληπτα όλα για μικρούς μα και μεγάλους! Πού πήγαν τα δεδομένα όλων;
Πολλοί μάχονται στον Βορρά. Άλλοι αγωνίζονται στα νοσοκομεία, στα μάρκετ και τις υπηρεσίες τους, για την επιβίωση όλων μας. Πολλοί, εγκλωβισμένοι στις οικίες, νιώθουν πνιγερά αναμένοντας…!
Διερωτώμαι: Μήπως ήταν για πολλούς εγκλωβισμός η οικία τους; Είτε κι η εργασία τους! Κι ο δρόμος απλά η μετάβαση από το ένα «κλουβί» στο άλλο; Καφετέριες; Η ολιγόωρη απόδραση σαν σε διάλειμμα φυλακισμένων που ξεγελούν τις ζωές τους!
Κάθε δραστηριότητά μου έγκειται πλέον στον σπιτικό μου παιδότοπο! Κοιτώ πια τα αθώα μάτια της μονάκριβής μου και ηλεκτρισμένη από αυτά αναρωτιέμαι…
Μήπως τελικά θέλουμε απεγκλωβισμό από τον εαυτό μας και απολύμανση της ψυχής μας πάνω από όλα; Από μνησικακίες, καχυποψίες και πάθη-λάθη;!
Αφουγκράζομαι το τώρα για να ελευθερώσω εμένα, να απολυμάνω την ψυχή μου και να εφοδιαστώ με αλήθειες κι όνειρα, αντί να σκέφτομαι μόνο τα εφόδια της Β2 επιλογής του εξοδόχαρτου μετακίνησης!
Έπειτα, με βλέμμα καθάριο, να αντικρύσω την τετράχρονή μου, προσφέροντάς της στο εξής μια ελευθερία αληθινή μέσα από τη διαυγή, πια, ψυχή μου!
Εσείς; Εύχομαι σε τούτη τη δυνατότητα που έχουμε, να καθαρίσουμε την ψυχή μας όλοι! Καθώς κάποτε όλα αυτά θα αποτελούν μια αφήγηση!
Η Αργυρώ Κόνσουλα είναι νοσηλεύτρια Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας ΠΕ Καβάλας