Πριν έναν χρόνο ακριβώς, κατέρρευσα ψυχολογικά και σωματικά. Με είχε καταβάλει το στρες και το μόνο που ζητούσα ήταν ένα time-out από τη δουλειά. Ζητούσα χρόνο για να μπορέσω να μείνω σπίτι, να «ρίξω» ρυθμούς και να μπορέσω να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου.
Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι τελικά αυτό θα γινόταν… ειδικά με αυτό τον τρόπο. Οπότε, από την πρώτη στιγμή αποφάσισα να το δω θετικά.
Βρήκα επιτέλους τον χρόνο να χαρώ το σπίτι μου το οποίο εδώ και είκοσι χρόνια δούλευα πρωί-βράδυ για να το ξεχρεώσω. Άλλαξα τη διακόσμηση και ασχολούμαι με πράγματα που είχα εδώ και χρόνια στο μυαλό μου να κάνω.
Βρήκα παραπάνω χρόνο για το παιδάκι μου. Είναι σε μια γλυκιά ηλικία που θέλει παιχνίδια, αγκαλιές και πολλές δραστηριότητες με τη μαμά της.
Βρήκα χρόνο για εμένα· να διαβάσω, να κάνω διατροφή μια που είμαι πιο χαλαρή και να μαγειρεύω υγιεινά γεύματα και σνακ. Άσε που ανέβηκα και σε εκείνο το καημένο το ποδήλατο που ήταν χρόνια πεταμένο στη γωνία…
Ξέρω ότι μετά το τελος της καραντίνας με περιμένει ένας αγώνας για την επιβίωση. Αλλά, να σας πω κάτι, για αυτήν τη μάχη είμαι έτοιμη από… χρόνια! Πάνω από δέκα τώρα πολεμάμε όλοι οι επαγγελματίες να επιβιώσουμε.
Σαν επαγγελματίας υγείας, πηγαίνω στη δουλειά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού, φορώντας γάντια, μάσκα και με τα απαραίτητα απολυμαντικά… αλλά για τη μάχη απέναντι στον κορονοϊό δεν είμαι προετοιμασμένη. Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει λάθη· από το πώς βγάζω τα γάντια μέχρι το ότι ξεχνιέμαι και ακουμπάω το πρόσωπό μου μετά.
Επειδή γι’ αυτήν τη μάχη κάνεις μας δεν είναι προετοιμασμένος, σας παρακαλώ να μείνετε σπίτι! Ας βοηθήσουμε όλοι για την εξαφάνιση του ιού. Υγεία εύχομαι σε όλους!
Η Αναστασία Κουντουρή είναι οπτικός