Διάσημη η παραπάνω ρήση του Oscar Wilde, αλλά η πρωτόγνωρη για όλους μας κατάσταση θέτει πλέον σε σοβαρή αμφισβήτηση το εάν πράγματι ο άνθρωπος μετουσιώνει τα λάθη του σε εμπειρία και, εν συνεχεία, εάν όντως διδάσκεται από αυτά, ώστε να μην τα επαναλάβει.
Το συμπέρασμα, θεωρώ, εδώ και χιλιετίες είναι πως δυστυχώς ΔΕΝ μαθαίνει και συνεχώς επαναλαμβάνονται όλα τα σφάλαματα επανειλημμένα. Εν προκειμένω και επί της καταστάσεως ηθελημένου (;;;) εγκλεισμού μας λόγω της πανδημίας, θεωρούμε ότι είναι δυνατόν μία τόσο σοβαρή πληγή παγκοσμίου εμβελείας να αποτελέσει εφαλτήριο για την αλλαγή της ανθρώπινης καθημερινότητας και νοοτροπίας.
Κατά την ταπεινότατη άποψή μου πιστεύω πως δυστυχώς όχι. Και αυτό το διδάσκει χιλιετίες η Ιστορία αυτού του καταταλαιπωρημένου από το ανθρώπινο παράσιτο πλανήτη.
Ο άνθρωπος ήταν, είναι και θα παραμείνει αλαζόνας στον μέγιστο βαθμό· στον βωμό του κέρδους θυσιάζει και ρημάζει τα πάντα: οικογένεια, περιβάλλον, συνάνθρωπο.
Πάλι όμως, ακόμη και αν ελάχιστοι έστω, επ’ ευκαιρίας της κρίσεως αυτής αναθεωρήσουν και αναλογιστούν πως δεν είναι παρά ένας κόκκος άμμου στον ωκεανό (ίσως ούτε καν αυτό!!!), πως κανείς και τίποτα σε αυτό το αχανές και απέραντο σύμπαν δεν τους έχει ανάγκη και το πόσο πιο απλή θα ήταν η ζωή μας εάν έδειχναν τον στοιχειώδη σεβασμό και αγάπη στα παραπάνω, θα ήταν πράγματι κέρδος!
Ο Μιχάλης Τικόπουλος είναι δικηγόρος