Ένα ακόμη Σαββατοκύριακο μέσα στο σπίτι. Ένα κρύο, βροχερό διήμερο του Απρίλη που θυμίζει έντονα Νοέμβριο! Ένα ακόμη Σαββατοκύριακο περισυλλογής. Συμμάζεμα των σκέψεων, αλλά και δημιουργία νέων, με βάση τα καινούρια δεδομένα έτσι όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί. Νιώθω έντονη την ανάγκη να γράψω στο χαρτί όλα όσα αυτήν τη στιγμή περνούν από το μυαλό μου. Έτσι, για την ιστορία των ημερών, γιατί περνάμε μέρες που η Ιστορία θα προτάσσει στο διάβα της…
Πρώτα από όλα, πιστεύω πώς όλα αυτά που θεωρούσαμε αυτονόητα, σήμερα είναι ζητούμενα. Κατανοώ πια την αξία τους και το πόσο λείπουν. Πράγματα μικρά, καθημερινά, συνήθειες θα έλεγα χρόνων, αλλά και μεγάλα, που τα είχαμε σίγουρα και δεν τα ζυγίζαμε σωστά.
Η ζωή είναι ωραία, γιατί ακριβώς έχει τέτοιες εναλλαγές και περιπέτειες.
Εκείνο όμως που αξίζει, είναι νομίζω, η αποτύπωση των σχέσεων των ανθρώπων. Δίνεις πολλά και συνήθως φεύγεις απογοητευμένος… Μάλιστα, θα έλεγα πως μια αναδρομή στις μέρες πριν τον εγκλεισμό, μου δίνει να καταλάβω πως πια –έχοντας αλλάξει σίγουρα η λογική μας– όταν θα επανέλθουμε στην πραγματικότητα, εκείνο που θα φροντίσουμε μέχρι κεραίας, θα είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Η ζωή κάνει κύκλους και ισχύει για όλους μας. Τώρα υπάρχει ο χρόνος για ζύγισμα. Βλέπεις ποιοι αξίζουν, ποιοι πραγματικά σα νοιάζονται, ποιοι σου έδωσαν ανιδιοτελώς και με αυτούς θα πορευτείς. Γιατί έτσι θα είναι κανείς σίγουρος ότι θα περάσει καλά στη συνέχεια. Τώρα πια, έχοντας ζήσει και τίς δύο πλευρές του πρίσματος, την πριν και την τωρινή, ξέρεις πού είναι το χαμόγελο, η αλήθεια, η αγάπη, η ζωή. Τους άλλους; Ας μείνουν εκεί που τους πρέπει…
Σκέψεις σκόρπιες, αλλά συνετές με αναγκάζουν να χαμογελάσω κρυφά σκεπτόμενος ότι ίσως αυτός ο εγκλεισμός έχει και τα καλά του!!!
Θα μου πείτε, έχεις γίνει παράξενος!!! Θα σας απαντήσω πως όχι!!! Γιατί απλά, είμαι σίγουρος ότι όταν θα τελειώσει όλο αυτό, θα τρέξουν όλοι πάλι δίπλα, θα ζητήσουν να ζήσουν και να πάρουν ό,τι θεωρούσαν δεδομένο, αλλά ήταν εφήμερο. Και το εφήμερο είναι πολλές φορές ευχάριστο, αλλά δυστυχώς σε αφήνει ξεκρέμαστο όταν τελειώσει και γι’ αυτο λέγεται εφήμερο!!! Γιατί ακριβώς τελειώνει γρήγορα!!! Όμως τώρα, η κρίση για τις όποιες σχέσεις θα είναι αυστηρή και πολύ φιλτραρισμένη. Οι άνθρωποι που σου στέκονται στα δύσκολα είναι αυτοί που σέ αγαπάνε, λέει ή λογική, ενώ αυτοί που εξαφανίζονται… δεν αξίζει να ασχολείσαι…
Ίσως φανεί ως πίκρα, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι μόνο πίκρα δεν είναι. Είναι η αποτύπωση σε ένα χαρτί των σκέψεών μου, αυτής της στιγμής. Μίας βροχερής, κρύας χειμωνιάτικης Κυριακής του Απρίλη. Θέμα της, οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες σχέσεις…
Να είστε δε σίγουροι ότι όλοι θα βγούμε από αυτό το τούνελ της δυσκολίας πιο δυνατοί και σίγουρα πιο σώφρονες…
Ο Ανδρέας Καραγιώργης είναι ιδιοκτήτης Φροντιστηρίου Ξένων Γλωσσών και περιφερειακός σύμβουλος Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης