Ημερολόγιο καραντίνας; Μου άρεσε ο τίτλος, σίγουρα. Μετά από μέρες αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις, έτσι όπως μου έρχονται… Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν λίγους μήνες αυτό το κακό που μας βρήκε! Ένας μικροσκοπικός ιός να μπορεί να ακινητοποιήσει όλο τον πλανήτη, να μην μπορείς να βγεις από το σπίτι σου, να μην μπορείς να αγκαλιάσεις, να φιλήσεις έναν φίλο! Να φοβάσαι την αναπνοή του άλλου περισσότερο κι από τον φόβο μη χάσεις τη δουλειά σου και ό,τι δημιούργησες μέχρι τώρα.
Κάθε μέρα περπατάμε με τη γυναίκα μου (κατόπιν άδειας, βέβαια) και βλέποντας από μακριά άλλον στο ίδιο πεζοδρόμιο αλλάζουμε μεριά στον δρόμο! Μα δεν είναι τραγικό αυτό, λες και ο άλλος είναι λεπρός και θα μας κολλήσει!
Το χειρότερο που με απασχολεί από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε αυτή η κρίση δεν είναι το πώς και πότε θα βρεθεί το φάρμακο ή το εμβόλιο αλλά το πώς θα είναι η ζωή μας μετά.
Αισθάνομαι ότι η ανθρωπότητα αλλάζει σελίδα. Δεν θέλω να χτίζω τη ζωή μου σε σενάρια συνωμοσιολογίας, αλλά είτε αυτή η κρίση απλά μας έτυχ, είτε δημιουργήθηκε συνειδητά είτε από ατύχημα, τα πάντα θα αλλάξουν. Με τρομάζει το πώς μπορεί να χειραγωγήσει και να κατευθύνει αυτήν την κρίση κάθε μορφή εξουσίας για ίδιο όφελος.
Μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης, ανθρώπινα δικαιώματα θα υποστούν μεγάλη αναθεώρηση. Το χειρότερο είναι πως όλα αυτά θα γίνουν με τρόπο τόσο «φυσιολογικό», που στην κοινή γνώμη πλέον θα δείχνει αυτονόητη η αναγκαιότητα αυτών των μεταρρυθμίσεων. Καμία επανάσταση, καμία εξέγερση που στηρίχθηκε μόνο στα όπλα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την ευκολία του τρόπου με τον οποίο αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα περάσουν τώρα!
Κατά τα άλλα, η δική μου καραντίνα δεν είναι και η χειρότερη, μην παραπονιέμαι. Πηγαίνω στο λιμάνι, μια και έχω στο νερό τα επαγγελματικά μου σκάφη τα οποία και πρέπει να τσεκάρω σε ημερήσια βάση. Προσπαθώ να κρατάω τη μέρα μου γεμάτη, η απραξία σίγουρα δεν βοηθά. Θα έλεγα, χαριτολογώντας, ότι η πανδημία έχει και τα καλά της, μια και βρήκα χρόνο να κάνω πράγματα που πολλά χρόνια τώρα τα ανέβαλα. Πρόσφατα ξεκίνησα να παραδίδω on-line σεμινάρια στο facebook σε μαθητές μας από τις σχολές ιστιοπλοΐας, κάτι που έχει τεράστια απήχηση και αυτό με χαροποιεί πολύ.
Για να γελάσουμε, θα σας πως ότι άρχισα ακόμη και να διαβάζω διάφορα για ραπτομηχανές μια και άρχισα να ψάχνω το πώς δουλεύει αυτή η υπέροχη μικρογραφία εργοστασίου. Πριν 3 χρόνια αγόρασα από Αμερική μία επαγγελματική ραπτομηχανή για πανιά ιστιοπλοϊκών σκαφών και ποτέ δεν ασχολήθηκα.
Κρατάμε ψηλά το ηθικό λοιπόν, προσαρμόζοντας τις ζωές μας στα νέα δεδομένα και μένουμε σπίτι, ουσιαστικά για να δώσουμε χρόνο στα συστήματα υγείας να ανασυνταχθούν. Συγχρόνως, κάνουμε και έναν απολογισμό των αξιών πάνω στις οποίες χτίσαμε τις ζωές μας έως τώρα, κάτι που θα βοηθήσει στις δύσκολες μέρες που δυστυχώς είναι μπροστά μας.
Ο Στάθης Σοφίτσης είναι εκπαιδευτής ιστιοπλοΐας