Η χειροτονία του νέου Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως & Θάσου Στεφάνου, εκτός από τη συνήθη μεγαλοπρέπεια που έχουν πάντα οι εις Επίσκοπον χειροτονίες, στην προκειμένη περίπτωση ένα θείο άρωμα, πέρα και πάνω από τον ουράνιο μοσχολίβανο, πλημμύριζε τον Ναό του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου και έκανε την ατμόσφαιρα ακόμη πιο κατανυκτική.
Και μπορεί τα φώτα και η προσοχή όλων να ήταν στραμμένα στον χειροτονούμενο νέο Ιεράρχη της Εκκλησίας μας, τον ταπεινό και πράο πατέρα Στέφανο, που με την ευγένεια, το χαμόγελο και την ηρεμία του κέρδισε όλο τον κόσμο, ωστόσο η φιγούρα ενός ιερέως πολύ διαφορετικού από τους άλλους, που ξεχώριζε και στην όψη αλλά και την πνευματική κόψη, έκλεψε την παράσταση και ας μην είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Και όσο και αν ακούγεται παράξενο, τη φιγούρα αυτού του ιεροπρεπούς και ταπεινού κληρικού την είχα οραματιστεί από παιδάκι και πάντα με συγκινεί όταν την συναντώ.
Είναι η μορφή του Ιερέως εκείνου που πρωταγωνιστεί στα βιβλία του Παπαδιαμάντη, είναι η μορφή του ταπεινού Ιερέως που προβάλλει και ο Νίκος Καζανζάκης στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».
Σεμνός, ταπεινός, ήρεμος, γαλήνιος, μειλίχιος και δοξαστικός προς τον Θεό, ο κληρικός αυτός έδινε την εντύπωση ότι συμμετέχει στη θεία λειτουργία μεταρσιωμένος. Και παρακολουθούσε τη χειροτονία του Στεφάνου με προσευχητικό δέος και θεία κατάνυξη.
Ο κληρικός αυτός πέρασε τη βάσανο της εκλογικής διαδικασίας ως υποψήφιος για την Μητρόπολη Φιλίππων. Μπορεί να έχασε τον αγώνα, αλλά κέρδισε τη μάχη των εντυπώσεων! Μας κέρδισε όλους. Και βγήκε διπλά ενισχυμένος αφού μας έδειξε με το σοφό παράδειγμά του πώς πρέπει να είναι και πώς να φέρεται ένας άνθρωπος του Θεού, ένας άξιος κληρικός με ταπείνωση, πνευματικότητα και αξιοπρέπεια ζηλευτή.
Έκλεψε την… παράσταση, αλλά και τις καρδιές μας και ασφαλώς τον σεβασμό μας.
Ο λόγος για τον πατέρα Παύλο Κίτσο, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, πνευματικό ανάστημα και στενό συνεργάτη του Προκοπίου.
Δεν τον γνώριζα τον κληρικό αυτόν από κοντά. Αλλά κατάλαβα πόσο σημαντικός ήταν, όταν ο Προκόπιος σε ανύποπτο χρόνο, μου είχε εξομολογηθεί, όταν εχήρευσε η Μητρόπολη Χίου, ότι του πέρασε από το μυαλό να ζητήσει από τον Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία να μετατεθεί στη Χίο και να τελειώσει εκεί από όπου ξεκίνησε ως άνθρωπος την πορεία του. Πέταξα από τη χαρά μου όταν μου το είπε!
– Και θα αφήσετε εσείς την Καβάλα, για να πάτε στη Χίο, τον ρώτησα!
– Έχω έναν σπουδαίο κληρικό, τον πατέρα Παύλο, τον Ιεροκήρυκά μου, που θα με διαδεχόταν και θα συνέχιζε ό,τι θα άφηνα εγώ ημιτελές.
Και αναφερόμενος στον π. Παύλο, έλαμπε!!! Το έλεγε με υπερηφάνεια και ικανοποίηση
–Αλλά εγώ νόμιζα ότι θα μου πεις τι θα γινόταν με τον Μάρκο, αν πήγαινα εγώ Χίο… μου είπε χαμογελώντας…
–Αυτός θα μπορούσε να γίνει αμέσως κάπου αλλού, αφού είναι Αρχιγραμματέας και όταν εγώ έφευγα από τη ζωή ας τον πήγαιναν Χίο!
Αυτά είπε με αθώο και γλυκό ύφος ο μεγάλος Ιεράρχης, χωρίς φυσικά να κινήσει ποτέ τη διαδικασία της μετάθεσης! Ήταν μία μικρή και φευγαλέα σκέψη που τη μοιράστηκε μαζί μου.
Εκεί άκουσα πρώτη φορά για τον π. Παύλο. Και στη συνέχεια τον γνώρισα την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας του Προκοπίου.
Ο λαός της Καβάλας ήθελε τον Παύλο να διαδεχθεί τον Προκόπιο ως ποιμενάρχης τους και έφτασε το μήνυμα αυτό έως την Ιεραρχία. Δεν τα κατάφερε να εκλεγεί. Στάθηκε όμως αξιοπρεπής έως το τέλος. Και θα αποτελέσει τη γέφυρα που θα ενώσει την ποιμαντορία του νέου Μητροπολίτη Στεφάνου με εκείνη του προκάτοχού του.
Ο π. Παύλος με την συμπεριφορά και την ταπείνωσή του κατάφερε να ξεχωρίσει και να συζητηθεί από όλους.
Συζητήθηκε όμως αρνητικά η πρωτοβουλία να δοθεί κατά τη Μεγάλη Είσοδο το Άγιο Ποτήριο όχι στον π. Παύλο, όπως θα άρμοζε, αλλά σε έτερο άγαμο κληρικό (απ’ όπου και το φωτογραφικό στιγμιότυπο – βλ. κεντρική φωτό). Δεν έχει σημασία ποιός προηγείτο τυπικά.
Ο π. Παύλος ανεξαρτήτως της σειράς πρεσβείων ήταν υποψήφιος στην εκλογική διαδικασία και η Ιεραρχία τον τίμησε με σεβαστό αριθμό ψήφων. Επομένως έπρεπε να τιμηθεί δεόντως και να του συμπεριφερθούν με ευγένεια. Αλλά δεν το έπραξαν! Κυριάρχησαν δεύτερες και ιδιοτελείς σκέψεις και σκίασαν με την παραφωνία αυτή ένα λαμπρό γεγονός, όπως ήταν η χειροτονία του νέου Μητροπολιτη Φιλίππων Στεφάνου.
Πρώτη δημοσίευση: exapsalmos.gr