Πόσο έτοιμος είναι ο δήμος Καβάλας σε επίπεδο Πολιτικής Προστασίας; Με τις εικόνες της απόλυτης καταστροφής στην Ανατολική Αττική ακόμη νωπές, αλλά μετά και τις αποκαλυπτικές δηλώσεις του καθηγητή Φυσικών Καταστροφών Κώστα Συνολάκη ότι οι δήμοι δε διαθέτουν σχέδια εκκένωσης και δε φροντίζουν να τα επικαιροποιούν με ασκήσεις Πολιτικής Προστασίας για την καλύτερη δυνατή ενημέρωση των πολιτών (διαβάστε το ρεπορτάζ εδώ), η δήμαρχος Καβάλας Δήμητρα Τσανάκα μιλάει για τον βαθμό ετοιμότητας του δήμου Καβάλας σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης
«Τα σχέδια τα έχουμε όσο μπορούσαμε καλύτερα τακτοποιημένα και δώσαμε πολλά χρήματα για τη λειτουργία των σειρήνων. Ξέρετε, οι ήχοι των σειρήνων και των καμπάνων είναι αυτοί που ενημερώνουν τους πολίτες ότι πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η οποιαδήποτε ατομική περιουσία μας, όμως, δε συγκρίνεται με τις ανθρώπινες ζωές που είναι ανεκτίμητες.
»Τα καταφύγια τα έχουμε φροντίσει, δεν είναι τέλειοι οι χώροι, χρειάζονται δουλειά ακόμη, αλλά περιμένουμε τις προσλήψεις της Κοινωφελούς Εργασίας. Μερικά από αυτά μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλο αριθμό πολιτών. Από τον περυσινό χιονιά πήραμε πολλά μαθήματα για το πώς πρέπει να κινητοποιείται η Αστυνομία, γιατί πάντα οι αιρετοί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, η Αστυνομία με βάση τα σχέδια δίνει τις οδηγίες.
»Ακόμη, κινητοποιήσαμε τους πολιτιστικούς συλλόγους, ιδιαίτερα αυτούς που δραστηριοποιούνται κοντά στο δάσος. Οι σύλλογοι αυτοί καλέστηκαν στην περσινή σύσκεψη και ζητήθηκε από αυτούς να γράψουν έναν κατάλογο με ονόματα νέων ανθρώπων, ικανών να κουβαλήσουν, αν χρειαστεί, στις πλάτες τους ηλικιωμένους», δήλωσε η κ. Τσανάκα.
Όταν η δήμαρχος ρωτήθηκε για το αν μπορεί να πει πού βρίσκονται τα καταφύγια, είπε: «Αυτό δεν μπορώ να το πω, για λόγους που καταλαβαίνετε. Ούτε και μου επιτρέπετε να εκφράσω γνώμη για το αν εμείς, μια παρόμοια κατάσταση κρίσης (σ.σ.: με αυτήν της Αττικής) θα την αντιμετωπίζαμε αποτελεσματικότερα. Αναφέρομαι στο πολιτικό κομμάτι. Στο επιχειρησιακό κομμάτι σίγουρα κάτι δεν πήγε καλά στην Ανατολική Αττική, αλλά μη ξεχνάτε ότι τα σπίτια χτίστηκαν στη θάλασσα και μάλιστα υπήρχαν και περιφράξεις προς τη θάλασσα, έχοντας έναν δρόμο μόνο διαφυγής. Ο Παράδεισος που έχτισαν ορισμένοι, χτίζοντας σπίτια στο δάσος και στον αιγιαλό, έγινε γι’ αυτούς Κόλαση».