Σε μια καταγγελία η οποία αφορά τον πρόεδρο του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας, Θεόδωρο Τζατζάρη και τους μαθητές του ΔΩΚ προέβη μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο facebook ο επικεφαλής του Ομίλου Κοινωνικού και Πολιτικού Προβληματισμού «Η Καβάλα Μπροστά» και μουσικός, Γιάννης Εριφυλλίδης.
Ο κ. Εριφυλλίδης καταγγέλλει ότι «με εντολή του προέδρου του ΔΩΚ και παρά τις διαμαρτυρίες του οδηγού του λεωφορείου, αντί τα παιδιά να ταξιδέψουν κατευθείαν για τη Βάρνα, εξαναγκάστηκαν να υποστούν μεγάλη ταλαιπωρία, προκειμένου ο πρόεδρος του ΔΩΚ να τα ξεναγήσει (χωρίς να ρωτήσει ή να πάρει άδεια από κανέναν) στα ελληνικά οχυρά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου».
Στο δεύτερο σκέλος της καταγγελίας, αναφέρει ότι ο κ. Τζατζάρης «με πολύ μεγάλη υπερηφάνεια αναφέρθηκε στον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο και τον τρόπο που διέταξε να τυφλωθούν σχεδόν 15.000 αιχμάλωτοι Βούλγαροι στρατιώτες», ενώ προσθέτει ότι «για τα παραπάνω συμβάντα και για την άνευ λόγου και αιτίας ταλαιπωρία των παιδιών τους, γονείς των μαθητών του ΔΩΚ κατέθεσαν μάλιστα έγγραφη διαμαρτυρία στο ΔΣ του ΔΩΚ».
Ο επικεφαλής του Ομίλου Κοινωνικού και Πολιτικού Προβληματισμού «Η Καβάλα Μπροστά» και μουσικός σχολιάζει ότι το θέμα αφορά το σύνολο της κοινωνίας της Καβάλας, καθώς όπως αναφέρει, «πρόκειται για ένα ζήτημα βαθιά πολιτικό, ζήτημα αγωγής, πολιτικού και κοινωνικού πολιτισμού, αλλά και ζήτημα που αφορά την προστασία της νεότητας και της παιδικής ηλικίας», ενώ θέτει μέχρι και ζήτημα απομάκρυνσης του κ. Τζατζάρη από τη θέση του επικεφαλής της διοίκησης του ΔΩΚ.
Αναλυτικά η καταγγελία του Γιάννη Εριφυλλίδη
Επειδή με ρωτάτε για το τι ειπώθηκε στα παιδιά του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας (ΔΩΚ) στον δρόμο για τη Βάρνα, πήρα την απόφαση να μοιραστώ μαζί σας μερικά από τα όσα συνέβησαν, όπως μου μεταφέρθηκαν από ανθρώπους που επέβαιναν στο εν λόγω λεωφορείο.
Με εντολή του προέδρου του ΔΩΚ και παρά τις διαμαρτυρίες του οδηγού του λεωφορείου, αντί τα παιδιά να ταξιδέψουν κατευθείαν για τη Βάρνα, εξαναγκάστηκαν να υποστούν μεγάλη ταλαιπωρία, προκειμένου ο πρόεδρος του ΔΩΚ να τα ξεναγήσει (χωρίς να ρωτήσει ή να πάρει άδεια από κανέναν) στα ελληνικά οχυρά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν δε το λεωφορείο εισήλθε σε βουλγαρικό έδαφος, ο πρόεδρος του ΔΩΚ συνέχισε επί ώρες την «ξενάγηση» από το μικρόφωνο του λεωφορείου, όπου, ανάμεσα σε άλλα, με πολύ μεγάλη υπερηφάνεια αναφέρθηκε στον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο και τον τρόπο που διέταξε να τυφλωθούν σχεδόν 15.000 αιχμάλωτοι Βούλγαροι στρατιώτες. Για τα παραπάνω συμβάντα και για την άνευ λόγου και αιτίας ταλαιπωρία των παιδιών τους, γονείς των μαθητών του ΔΩΚ κατέθεσαν μάλιστα έγγραφη διαμαρτυρία στο ΔΣ του ΔΩΚ.
Θέλω να καταλάβετε ότι το ζήτημα δεν έχει να κάνει καθόλου με τον στενό σύνδεσμό μου με το Δημοτικό Ωδείο Καβάλας. Πρόκειται για ένα ζήτημα βαθιά πολιτικό, ζήτημα αγωγής, πολιτικού και κοινωνικού πολιτισμού, αλλά και ζήτημα που αφορά την προστασία της νεότητας και της παιδικής ηλικίας. Σε οποιαδήποτε χώρα του πολιτισμένου κόσμου ένας άνθρωπος, ο οποίος, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, μετατρέπει ένα εκπαιδευτικό ταξίδι μικρών μουσικών σε περιοδεία σε πολεμικά οχυρά και ταυτόχρονα μιλά στα παιδιά, πάλι χωρίς να πάρει άδεια από κανέναν, για ευαίσθητα ζητήματα (ζητήματα μάλιστα τα οποία δεν είναι δυνατόν να θίγονται στο έδαφος της χώρας στην οποία τα παιδιά μας έχουν προσκληθεί από συναδέλφους τους μουσικούς να παρουσιάσουν την τέχνη τους), σχετικά με τα οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα και προσπαθεί να διαμορφώσει παιδικές συνειδήσεις, θα είχε παυθεί από τα καθήκοντά του την ίδια στιγμή. Δεν είναι δυνατόν ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι (και να παραμένει ακόμη) πρόεδρος μουσικού εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το ζήτημα αφορά και τον Όμιλο «Η Καβάλα Μπροστά» και εμένα προσωπικά. Γιατί σκοπός του ομίλου είναι να συμβάλει στην προαγωγή της ουσιαστικής δημοκρατίας και του πολιτικού και κοινωνικού πολιτισμού. Ένα τέτοιο ζήτημα δεν επιτρέπεται να κρύβεται κάτω από το χαλί. Πρέπει να αναδεικνύεται και να σχολιάζεται από όλους μας, καλλιτέχνες, επιστήμονες, πολιτευτές, δημοσιογράφους και από κάθε ενεργό πολίτη. Όλοι μας οφείλουμε να παίρνουμε θέση, ιδιαίτερα σε ζητήματα που αφορούν και την προστασία της νεότητας και της παιδικής ηλικίας.
Υ.Γ.: Και μιας και αναφέρθηκα και στους δημοσιογράφους, ο κύριος Χλώρος επέλεξε με σημερινό σχόλιο στην εφημερίδα του να υπερασπιστεί τον πρόεδρο του ΔΩΚ. Δικαίωμά του φυσικά, επειδή όμως η λάσπη του ξεπέρασε τα όρια τα οποία εγώ προσωπικά μπορώ να ανεχθώ, θα κάνω μια εξαίρεση και για πρώτη φορά θα του απαντήσω: Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για το δημοκρατικό φρόνημα και την ιστορία της οικογένειάς μου. Τα αδέρφια του παππού μου ήταν Κομμουνιστές, οι οποίοι για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν καν να έρθουν στην πατρίδα τους. Ο δε πατέρας μου στα χρόνια της Χούντας, ως χαρακτηρισμένος αριστερός, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία σε ειδικές μονάδες για στρατιώτες που είχαν χαρακτηριστεί αριστεροί, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, αλλά και για τη μετέπειτα κοινωνική και επαγγελματική του εξέλιξη.