Το είχε «ανακοινώσει» εδώ και αρκετό καιρό, μετά τις συμμετοχές του στο τηλεπαιχνίδι μαγειρικής Master Chef όπου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις όχι μόνον για τις μαγειρικές του ικανότητες όσο και, κυρίως, για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του. Το είχε «ανακοινώσει», αλλά πολλοί δεν είχαν πιστέψει ότι θα το υλοποιήσει. Και όμως…
Την Τρίτη 30 Απριλίου 2019, την πρώτη εργάσιμη μετά το Πάσχα, ο δικηγόρος Καβάλας Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης σταμάτησε και τυπικά πλέον να είναι δικηγόρος, καταθέτοντας στην Οικονομική Υπηρεσία Καβάλας τη διακοπή εργασιών του!
Ο ίδιος ανέβασε τη σχετική βεβαίωση στο facebook και με το «αντίο» του κατάφερε να συγκινήσει προκαλώντας τις συγκινησιακά φορτισμένες αλληλεπιδράσεις των χρηστών του Μέσου.
Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο της ανάρτησης Θεοδωρίδη.
«Σήμερα, μετά από είκοσι (20) σχεδόν έτη Δικηγορίας, προχώρησα σε παύση εργασιών. Πίστευα πως θα ήταν εύκολο, αλλά τελικά αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω ένα σφίξιμο στο στομάχι και να καταπνίξω ορισμένα δάκρυα, τα οποία επίμονα ζητούσαν εκτόνωση, όσο συναλλασσόμουν με τα αρμόδια γραφεία της οικείας Δ.Ο.Υ.
Οφείλω, ωστόσο, να ομολογήσω προς έπαινο των υπαλλήλων, οι οποίοι σήμερα κρατούσαν φιλότιμα ανοιχτές τις υπηρεσίες, ότι όλοι τους, μιας και τα στενά όρια της επαρχίας μάς εξαναγκάζουν να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, με αντιμετώπισαν με μία ασυνήθιστα οικεία συμπάθεια και έναν ειλκρινή προβληματισμό για το δυσχερές των καιρών.
Επιχειρώντας έναν απολογισμό της εικοσαετούς λειτουργηματικής μου δραστηριότητας, τολμώ χωρίς υπερβολή να πω ότι εξάσκησα ευδοκίμως την Δικηγορία, έτσι όπως την αντιλήφθηκα μέσα από τον κώδικα των προσωπικών μου αρχών και αξιών. Δεν αδίκησα πελάτη, ούτε και αντίδικο θα μπορούσα να πω.
Δεν υποχώρησα ποτέ στους δύστροπους πελάτες, οι οποίοι αξιώνουν τον Δικηγόρο να είναι Επιστήμονας με αμοιβή ανειδίκευτου μισθωτού. Δεν συμμάχησα ποτέ με Συναδέλφους, οι οποίοι αρνήθηκαν πεισματικά, έργω και λόγω, να αντιληφθούν την Δικηγορία ως Λειτούργημα, όχι δημόσιο, αλλά κοινωνικό, και ενέργησαν ασυνείδητα και αντισυναδελφικά.
Δεν συμβιβάστηκα ποτέ με τις συνδικαλιστικές νοοτροπίες, οι οποίες κοιτούν μόνο τα δέντρα του επαγγελματικού μας πεδίου και ποτέ το δάσος των αναρίθμητων απαιτήσεων για ολοκληρωμένη θεσμική κατοχύρωση και αληθινό συνολικό και όχι αποσπασματικό εκσυγχρονισμό του Λειτουργήματός μας και δεν εξυπηρέτησαν ποτέ την αναγκαία όσο ποτέ αποκατάστασή του στην αντίληψη της κοινωνίας ως κοινωνικού Λειτουργήματος προάσπισης της ορθής λειτουργίας της Πολιτείας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εν ολίγοις δεν προσάρμοσα την προσωπικότητά μου στην στρεβλά ασκούμενη Δικηγορία αλλά την Δικηγορία μου στην προσωπικότητά μου. Σε όλα αυτά, λοιπόν, για να αναλάβω την ευθύνη της αποχώρησής μου, δεν συμβιβάστηκα, δεν υποχώρησα, δεν μεταλλάχθηκα αλλά αντιστάθηκα.
Την Δικηγορία την αγάπησα, καθώς ήταν το παιδικό μου όνειρο. Δεν είναι η οικονομική δυσπραγία ο λόγος που την εγκαταλείπω. Όποιος αγαπάει κάτι, το προσπαθεί χωρίς να προσβλέπει μόνο στις απολαβές. Την τελευταία τριετία, όμως, δεν αναγνώριζα την παλιά μου αγαπημένη, η οποία πλέον είχε γίνει μία καταπιεστική και ψυχοφθόρα συνήθεια.
Για να διατηρήσω, λοιπόν, την ακεραιότητα και αξιοπρέπεια της προσωπικότητάς μου και του προτύπου του Έλληνα Δικηγόρου, όπως το αντιλαμβάνομαι, αποχωρώ μετά από είκοσι σχεδόν έτη συνεχούς Δικηγορίας. Αποχωρώ, ωστόσο, με καθαρή την προσωπική και επαγγελματική μου συνείδηση! Σας χαιρετώ ως Συνάδελφος ή εντολοδόχος Δικηγόρος αλλά όχι βεβαίως ως Συνάνθρωπος και Συμπολίτης σας!
Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη από όσους ακουσίως αδίκησα κατά την άσκηση του Λειτουργήματός μου! Σας ευχαριστώ! Ιδιαιτέρως μάλιστα ευχαριστώ την οικογένειά μου για την αγάπη και την κατανόησή της για την επιλογή μου! Χριστός ανέστη»!