Μπορεί οι δρόμοι σιγά σιγά να άδειασαν (πλέον και με… νόμο), όμως ο κόσμος, εν προκειμένω στην Καβάλα, άρχισε να βρίσκει άλλες εναλλακτικές οδούς για να περπατήσει και να ξεμουδιάσει: Τις ταράτσες. Είναι, όμως, αυτός ο σωστός «δρόμος» και ποιον εξυπηρετεί τελικά;
Ο ακτινολόγος Dr. Γεώργιος Παπαδεράκης με ένα απλό παράδειγμα, «δείχνει» ότι τελικά αυτός είναι ο σωστός δρόμος:
«Σας έχει τύχει ποτέ να βρεθείτε σε μια σχέση στην οποία να νιώθετε ότι δίνετε τα πάντα, τον καλύτερό σας εαυτό στον/στην σύντροφό σας, αλλά να παίρνετε πίσω μετριότητα και αδιαφορία; Να νιώθετε ότι δίνετε ειλικρινή, ανιδιοτελή αγάπη, αλλά να παίρνετε πίσω τυπικότητες χωρίς ουσία; Ε, κάπως έτσι ένιωσαν σήμερα οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ που σας είδαν να σχηματίζετε ουρές στους δρόμους και στα διόδια!
»Ναι, αυτοί οι εργαζόμενοι που εσείς ονομάσατε ήρωες και βγήκατε στα μπαλκόνια να τους χειροκροτήσατε τις προάλλες! Αυτοί που δουλεύουν χωρίς ωράριο και δεν έχουν άδεια για να πάνε στο χωριό! Αυτοί που βγάζουν τη βάρδια με μια μάσκα, η οποία ξέρουν ότι δεν τους προστατεύει αλλά τι να κάνουμε αφού δεν έχουμε απ’τις άλλες τις καλές! Αυτοί που γυρνώντας σπίτι τους αγκαλιάζουν και φιλάνε με μισή καρδιά τα παιδιά και τους συντρόφους τους, τρέμοντας μην τους κολλήσουν κάτι! Αυτοί που τόσα χρόνια τους έχουν κοροϊδέψει, τους έχουν χρησιμοποιήσει, τους έχουν λοιδορήσει, τους έχουν απειλήσει! Αυτοί που θα είναι εκεί κι όταν γυρίσετε από το χωριό για να σας φροντίσουν και πάλι, για να παλέψουν για εσάς, για να σταθούν ανάμεσα σε εσάς και τη δυστυχία!
»Αν δε νιώθετεαπόμόνοι σας ντροπή, δε νομίζω πως αυτές οι αράδες ή ό,τι κι αν ακούσετε από οποιονδήποτε θα σας κάνει να νιώσετε άσχημα. Απλά να ξέρετε ότι τέτοιες τοξικές σχέσεις λήγουν συνήθως άσχημα και απότομα, με ένα “δε γ@@@@@αι…” μετά από το οποίο δεν υπάρχει γυρισμός».