Η Τομεακή Επιτροπή Καβάλας του ΚΚΕ παρουσιάζει το βιβλίο της Αλεξάνδρας Μ. Κολοντάι «Το Γυναικείο Ζήτημα από την πρωτόγονη κοινωνία στη σύγχρονη εποχή» που κυκλοφορεί σε νέα έκδοση από τη Σύγχρονη Εποχή. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017, στις 18:30, στο Ξενοδοχείο Esperia στην Καβάλα.
Το συγκεκριμένο έργο της Α.Μ. Κολοντάι περιλαμβάνει σειρά προφορικών διαλέξεών της και φωτίζει την ταξική ουσία και ιστορικότητα της κοινωνικής θέσης της γυναίκας. Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσει το μέλος του Γραφείου Περιοχής ΑΜ-Θ του ΚΚΕ Σούλα Βλισίδου.
Αλεξάνδρα Μ. Κολοντάι, μια σοβιετική ηρωίδα
Η ουκρανικής καταγωγής ακτιβίστρια Αλεξάνδρα Μιχαΐλοβνα Κολλοντάι ήταν μια ασυνήθιστη μορφή στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης, αφού ήταν μια «Παλιά Μπολσεβίκα» και μείζων δημόσια κριτικός του Κομμουνιστικού Κόμματος, η οποία όμως δεν «εκκαθαρίστηκε» από το σταλινικό καθεστώς – ίσως επειδή ως διπλωμάτης υπηρετούσε στο εξωτερικό, κι έτσι είχε μικρή έως καθόλου επιρροή στην κυβερνητική πολιτική, όντας στην ουσία εξόριστη. Παρόλα αυτά, θεωρείται η μόνη η οποία επέκρινε τον Ιωσήφ Στάλιν και δεν θανατώθηκε.
Αρχικά μέλος των Μενσεβίκων, μετά το 1914 προσχώρησε στους Μπολσεβίκους και μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, έγινε Λαϊκή Κομισάριος για την Κοινωνική Πρόνοια. Ήταν από τις κορυφαίες γυναικείες μορφές στη Σοβιετική διοίκηση και ίδρυσε το Ζενοτντέλ ή Τμήμα Γυναικών το 1919, το οποίο είχε ως στόχο την βελτίωση των συνθηκών ζωής των γυναικών στην ΕΣΣΔ και την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού. Το Τμήμα Γυναικών ήταν επίσης υπεύθυνο για την εκπαίδευση των γυναικών σχετικά με τους νέους νόμους περί γάμου, παιδείας και εργασίας που έφερε η Επανάσταση.
Η Κολλοντάι ασκούσε σταδιακά όλο και περισσότερη εσωτερική κριτική στο Κομμουνιστικό Κόμμα και, μαζί με τον φίλο της Αλεξάντερ Σλυαπνίκοβ, σχημάτισε μια αριστερή εσωκομματική ομάδα η οποία έγινε γνωστή ως Εργατική Αντιπολίτευση. Όταν όμως ο Λένιν διάλυσε την Εργατική Αντιπολίτευση, η Κολλοντάι βγήκε ουσιαστικά ολοκληρωτικά εκτός πολιτικής δράσης.
Αρχικά μέλος των Μενσεβίκων, μετά το 1914 προσχώρησε στους Μπολσεβίκους και μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, έγινε Λαϊκή Κομισάριος για την Κοινωνική Πρόνοια. Ήταν από τις κορυφαίες γυναικείες μορφές στη Σοβιετική διοίκηση και ίδρυσε το Ζενοτντέλ ή Τμήμα Γυναικών το 1919, το οποίο είχε ως στόχο την βελτίωση των συνθηκών ζωής των γυναικών στην ΕΣΣΔ και την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού. Το Τμήμα Γυναικών ήταν επίσης υπεύθυνο για την εκπαίδευση των γυναικών σχετικά με τους νέους νόμους περί γάμου, παιδείας και εργασίας που έφερε η Επανάσταση.
Η Κολλοντάι ασκούσε σταδιακά όλο και περισσότερη εσωτερική κριτική στο Κομμουνιστικό Κόμμα και, μαζί με τον φίλο της Αλεξάντερ Σλυαπνίκοβ, σχημάτισε μια αριστερή εσωκομματική ομάδα η οποία έγινε γνωστή ως Εργατική Αντιπολίτευση. Όταν όμως ο Λένιν διάλυσε την Εργατική Αντιπολίτευση, η Κολλοντάι βγήκε ουσιαστικά ολοκληρωτικά εκτός πολιτικής δράσης.
Η Αλεξάνδρα Κολλοντάι, είχε εκφράσει τη σκέψη ότι ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, αν όπως συμβαίνει στον κόσμο των ζώων, κανείς δεν ήξερε ποιος είναι ο γονιός του και κανείς δεν θα ήξερε ποιο είναι το παιδί του. Τα παιδιά θα μεγάλωναν αμέσως μετά τον απογαλακτισμό τους σε παιδικούς σταθμούς, με την αγάπη και τη φροντίδα όλων. Τότε λοιπόν όλοι θα ήταν αδέρφια και όλα τα παιδιά θα ήταν παιδιά όλων, δεν θα υπήρχε μίσος, ανταγωνισμός, ατομισμός, εκμετάλλευση, πόλεμος με ό,τι αυτά συνεπάγονται.
Η Κολλοντάι έζησε στη Μόσχα μέχρι το θάνατό της, στις 9 Μαρτίου του 1952.