Με αφορμή το θλιβερό περιστατικό της Θεσσαλονίκης με τον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, η ΔΗΜΑΡ Καβάλας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρεται γενικότερα για την βία στην Ελληνική κοινωνία επισημαίνοντας ότι δεν μπορούν οι πολίτες να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και να τους δικαιολογούμε. Η καταδίκη τέτοιων πράξεων και πρακτικών πρέπει να είναι απόλυτη.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς
«Έχοντες μεγάλο έλλειμμα παιδείας, δεν ξέρουμε τι είναι νόμος και όταν τον ξέρουμε τον αγνοούμε…»
«Με αφορμή την δολοφονική απόπειρα εναντίον του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρη, μπορούμε να αναλογιστούμε πως και γιατί φτάσαμε έως εδώ, αν και κατ’εμέ η κορύφωση της βίας είναι οι τρεις νεκροί της Μαρφίν και ο όχλος που φώναζε εν χορώ «να καούν να καούν», θυμίζοντας Αρχαία Ελληνική Τραγωδία.
Τινές των κυβερνητικών στελεχών ισχυρίζονται ότι την βία την έφεραν τα μνημόνια. Όμως τον Δεκέμβριο του 2008 έγιναν στην Αθήνα οι χειρότερες καταστροφές αν και βρισκόμασταν στο ζενίθ, στην κορύφωση της δανειακής μας ευμάρειας. Πουθενά στην Ευρώπη σε κρίση δεν επιχειρήθηκε λιντσάρισμα και προπηλακισμοί βουλευτών, ούτε δολοφονήθηκαν εργαζόμενοι στο όνομα της «δίκαιης οργής».
Γενικά η Ελληνική κοινωνία ήταν και είναι ανεκτική απέναντι στη βία, ίσως λόγω ατιμωρησίας είτε ίσως λόγω συνεχούς οργής, για την «αδικία του καλύτερου λαού που προέκυψε από την χαραυγή του κόσμου».
Πως άλλωστε να εξηγήσεις το ρεκόρ επιβίωσης των τρομοκρατικών ομάδων της άκρας αριστεράς (27 χρόνια η 17 Νοέμβρη και υπάρχει και νέα σοδειά «επαναστατών») με την μέγιστη ανοχή της Ελληνικής κοινωνίας. Το ζήτημα είναι ότι πολλοί χειροκροτούν τις πράξεις βίας και ακόμα περισσότεροι την ανέχονται, και απτό παράδειγμα είναι ότι τόσος κόσμος, τόσα Ποντιακά σωματεία και κανείς δεν εμπόδισε τις πράξεις βίας ενός όχλου, στον προπηλακισμό του πρώτο πολίτη της Θεσσαλονίκης.
Ως λαός, έχοντες και μεγάλο έλλειμμα παιδείας, δεν ξέρουμε τι είναι νόμος και όταν τον ξέρουμε τον αγνοούμε, στην πατρίδα μας εννοείται, διότι όταν είμαστε σε άλλη χώρα η συμπεριφορά μας είναι παρθενική. Συγχέουμε την παράνομη βία, με την εντός ορίων βία που επιβάλλει ο νόμος, το «ηθικό με το νόμιμο» το «γιαούρτωμα» με τον «δημόσιο διάλογο», και την «συμμόρφωση των κανόνων» με την «υποταγή». Η καταδίκη στην βία πρέπει να είναι απόλυτη από όπου και αν προέρχεται είτε από τα πανεπιστήμια, είτε από τον Ρουβίκωνα, είτε από τα αθλητικά σωματεία. Δεν μπορούν οι πολίτες να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους και να τους δικαιολογούμε. Δεν μπορεί ,να θεωρούμε την Κερατέα σύμβολο αντιμνημονιακού αγώνα. Η παράμετρος της ανομίας και βίας προλειάνει το έδαφος, αμβλύνει τις δημοκρατικές ευαισθησίες με αποτέλεσμα να υπάρχει ανοχή και εκλογικό κέρδος της Χρυσής Αυγής, η οποία προχωρά και ένα βήμα παραπέρα δολοφονώντας πολίτες. Η μαζική εξύβριση του κοινοβουλίου, η δημοκρατία που ονομάζεται «κοινοβουλευτική δικτατορία» η «αστική Δημοκρατία», η θεοποίηση του Ζίζεκ ο οποίος εκθειάζει την ωμή βία, η «πολιτική ανυπακοή» και τέτοιου είδους ανοησίες πρέπει να τελειώσουν αν θέλουμε ως κράτος δικαίου να ακολουθήσουμε την οδό των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών .
Τελειώνοντας θέλω να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει «συμβολική» βία όπως γιαουρτώματα, αυγά, κτισίματα καταλήψεις. Η βία είναι βία και δια των λόγων και δια των πράξεων. Το τελευταίο ανάχωμα της βίας είναι τα χείλη. Ο φασισμός και ο έξαλλος ακραίος ακτιβισμός είναι συμπτώματα της ίδιας αρρώστιας, της βίας.
Όμως ποτέ στην Ελλάδα δεν έγινε εκδήλωση για την τρομοκρατία
Ποτέ βιοπραγούντες η δολοφόνοι δεν ζήτησαν συγνώμη από τα θύματά τους.
Λίγοι θυμούνται τα ονόματα των θυμάτων της 5 Μαΐου του 2010 (Μαρφίν) που κατά την γνώμη μου πρέπει να καθιερωθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ως μέρα μνήμης κατά της βίας, ζητώντας ως λαός ταπεινά συγνώμη για την διαχρονική συμπεριφορά μας».